اوج گیری جنگ تیم نزدیک به ترامپ با جناح جنگ طلب حزب جمهوریخواه / «ونس» و چندین مقام دولتی که به پسر ترامپ نزدیک هستند، در تلاشند تا دیدگاه‌های نئوکان‌ها در سیاست خارجی را کنار بزنند / روبیو و مشاور امنیت ملی ترامپ از دیدگاه‌های نئوکان خود فاصله گرفته‌اند تا در حلقه صفر سیاست خارجی ترامپ باشند / تغییر اساسی سیاست خارجی حزب جمهوریخواه در راه است

پولیتیکو گزارش داد:

متحدان اصلی دونالد ترامپ درگیر یک منازعه فزاینده با ستیزه جویان قدرتمند سابق حزب جمهوری‌خواه شده‌اند، زیرا آن‌ها را به‌عنوان موانع کلیدی در مسیر بازسازی کامل سیاست خارجی ایالات متحده مطابق با دیدگاه «اول آمریکا» ترامپ می‌بینند.

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

پولیتیکو نوشت: متحدان اصلی دونالد ترامپ درگیر یک منازعه فزاینده با ستیزه جویان قدرتمند سابق حزب جمهوری‌خواه شده‌اند، زیرا آن‌ها را به‌عنوان موانع کلیدی در مسیر بازسازی کامل سیاست خارجی ایالات متحده مطابق با دیدگاه «اول آمریکا» ترامپ می‌بینند.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: معاون رئیس‌جمهور، جی‌دی ونس، و چندین مقام دولتی که به دونالد ترامپ جونیور نزدیک هستند، نقش محوری در تلاش برای کنار زدن افرادی با دیدگاه‌های سنتی محافظه‌کارانه در سیاست خارجی داشته‌اند. این روند طی هفته گذشته شدت گرفته است.

اهداف آن‌ها شامل یک متحد شناخته‌شده ترامپ، سناتور تام کاتن (جمهوری‌خواه از آرکانزاس) بوده است که نگرانی‌هایی درباره نامزد یک پست مهم در وزارت دفاع مطرح کرده است. همچنین، فرستاده ویژه دولت در جنگ روسیه و اوکراین، ژنرال بازنشسته کیت کلاگ، که این هفته در دیدار با مقامات ارشد اوکراینی در کی‌یف، در واشنگتن تضعیف شده است.

با توجه به مواضع گذشته‌شان به‌عنوان ستیزه جویان علیه روسیه، وزیر امور خارجه ترامپ، مارکو روبیو، و مشاور امنیت ملی، مایکل والتز، تحت بررسی شدید داخلی در کاخ سفید قرار دارند، جایی که معاون رئیس ستاد، استیون میلر، و سرجیو گور، که مسئول تصمیم‌گیری‌های مربوط به پرسنل است، هیچ تحملی برای افرادی که از ذهنیت «مگا» (MAGA) فاصله بگیرند، نشان نداده‌اند.

تمام این تحولات بر اساس دیدگاه سیاست خارجی ترامپ است که در آن روابط شخصی او با رهبران ابرقدرت‌های رقیب و استفاده از تهدیدهای آمریکا برای وادار کردن متحدان و دشمنان به تسلیم در برابر قدرت آمریکا، بر اتحادهای سنتی مبتنی بر همکاری بلندمدت و حاکمیت دموکراتیک ارجحیت دارد. این مسئله به ونس و دیگران جرئت داده است تا به جهان پیام روشنی بفرستند که سیاست خارجی جمهوری‌خواهان، به شکلی که تاکنون شناخته شده بود، دیگر وجود ندارد—و آن‌ها هیچ تأسفی بابت آن ندارند.

این شکاف طی هفته گذشته در اروپا به نمایش گذاشته شد. زمانی که وزیر دفاع، پیت هگست، در بروکسل به متحدان پیشنهاد کرد که اوکراین از ناتو کنار گذاشته شود—که در واقع به‌معنای پذیرش یکی از خواسته‌های کلیدی روسیه بود—این اظهارات، بازهای جمهوری‌خواه را شوکه کرد اما ترامپ را خوشحال ساخت، زیرا کاخ سفید او این اظهارات را تأیید کرده بود. همچنین، زمانی که روزنامه وال استریت ژورنال ونس را پس از یک مصاحبه در مونیخ به‌عنوان فردی که با روسیه به‌سختی برخورد می‌کند، به تصویر کشید، کاخ سفید و دفتر معاون رئیس‌جمهور جلسه‌ای برگزار کرده و تصمیم گرفتند به‌شدت واکنش نشان دهند—به‌طوری‌که خود ونس، روزنامه را متهم کرد که «سخنان مرا تحریف کرده است.»

رویکرد مستقل ترامپ پیش‌تر در چندین تصمیم سیاست خارجی به نمایش گذاشته شده است، از جمله دور زدن ممنوعیت اعمال‌شده از سوی کنگره بر برنامه چینی تیک‌تاک و طرح ناگهانی او برای «تصرف» و بازسازی غزه.

اما هفته گذشته نشان‌دهنده تشدید تلاش‌ها برای تثبیت یک فصل جدید در سیاست خارجی ایالات متحده بود، زیرا ترامپ به‌سرعت در حال اجرای وعده خود برای پایان سریع جنگ در اوکراین و عادی‌سازی روابط با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، است—دیکتاتوری که او مدت‌ها قدرتش را تحسین کرده است.

بازهای جنگ‌طلب عموماً با یک نهاد بزرگ‌تر در سیاست خارجی که دوحزبی است، همسو هستند و نگران‌اند که ترامپ با اعطای امتیازات مطلوب در اوکراین، تجاوزگری پوتین را پاداش دهد و در نتیجه ضعف آمریکا را در عرصه جهانی به نمایش بگذارد—دیدگاهی که رئیس‌جمهور و متحدانش آن را تفکری قدیمی می‌دانند و رد می‌کنند.

یکی از مقامات کاخ سفید، که مانند دیگر افرادی که برای این گزارش مصاحبه شده‌اند، به شرط ناشناس ماندن صحبت کرده تا مکالمات داخلی را صریحاً توصیف کند، گفت: «آن‌ها باید اجازه دهند رئیس‌جمهور—که مسئول سیاست خارجی ایالات متحده است—سیاست خارجی را پیش ببرد. او با همین وعده‌ها کمپین انتخاباتی خود را پیش برد و مردم آمریکا قاطعانه از او حمایت کردند.»

این فرد در ادامه درباره بازهای جمهوری‌خواه افزود: «هیچ‌کدام از آن‌ها به‌صورت ملی انتخاب نشده‌اند. هیچ‌کدام ۷۷ میلیون رأی نیاورده‌اند. و هیچ‌کدام ما را از یک جنگ بیرون نیاورده‌اند. پس شاید بهتر باشد آرام بگیرند و بگذارند رئیس‌جمهور رهبری کند.»

«میز بچه‌ها»

برخی از بازهای جنگ‌طلب که قدرتشان در حال کاهش است، در داخل دولت ترامپ حضور دارند—از جمله کیت کلاگ، ژنرال بازنشسته سه‌ستاره ارتش که ترامپ او را به‌عنوان فرستاده ارشد خود برای حل جنگی که روسیه سه سال پیش با حمله به اوکراین آغاز کرد، منصوب کرده است.

کلاگ در گذشته به‌عنوان مشاور امنیت ملی مایک پنس، معاون سابق رئیس‌جمهور، خدمت کرده و در دوره اول ترامپ در امور دفاعی به او مشاوره داده بود. در جریان انتقال قدرت، بازهای جمهوری‌خواه در کنگره فشار آوردند تا کلاگ یک سمت ارشد بگیرد، زیرا می‌دانستند که او به موضوع اوکراین، که خودشان نیز از آن حمایت می‌کنند، تمایل دارد.

اما با افزایش بحث‌ها درباره دستیابی به توافق صلح، موقعیت کلاگ در کاخ سفید تضعیف شده است، زیرا برخی از مقامات او را بیش از حد حامی اوکراین می‌دانند—به عبارتی دیگر، او را متعهد به موضع سنتی آمریکا در رقابت دیرینه‌اش با روسیه می‌بینند.

نگرانی‌ها با ورود غیرمنتظره یک فرد جدید به تیم کلاگ افزایش یافته است: هدر نائورت، سخنگوی سابق وزارت خارجه، که کارمند دولت نیست اما به‌عنوان مشاور کلاگ، پاسخگوی سؤالات رسانه‌ها بوده است.

این مسئله باعث تعجب برخی از مقامات کاخ سفید شده است که او را بخشی از شبکه طرفدار اوکراین در واشنگتن می‌دانند. (او با گروه لابی‌گری BGR Government Affairs همکاری دارد، که برای یک گروه حامی اوکراین کار کرده است.) فردی نزدیک به نائورت این مسئله را «یک رویه استاندارد» دانسته که در دوران گذار، کارمندان سابق دولت به‌طور موقت مقامات ارشد را مشاوره دهند.

اما مشکل بزرگ‌تر کلاگ این است که برخی از مقامات دولت معتقدند او درک درستی از مسیری که ترامپ در مذاکرات می‌خواهد طی کند، ندارد. به گفته منابع داخلی کاخ سفید، به همین دلیل او در نشست سطح بالای رهبران آمریکا و روسیه که اوایل این هفته در عربستان سعودی برگزار شد، حضور نداشت.

در عوض، مقامات ترامپ او را به کی‌یف فرستادند، که برخی از آن به‌عنوان «میز بچه‌ها» در مذاکرات یاد می‌کنند. روز چهارشنبه، دولت ترامپ استیو ویتکاف، فرستاده خاورمیانه، را به‌جای کلاگ برای هدایت ارتباطات با روس‌ها منصوب کرد، در حالی که کلاگ در حال دیدار با رئیس‌جمهور ولودیمیر زلنسکی و دیگر رهبران اوکراین است.

نارضایتی‌های کاخ سفید به اوج رسید

نارضایتی کاخ سفید پس از آن شدت گرفت که کیت کلاگ روز چهارشنبه، پس از ورود به کی‌یف، با خبرنگاران صحبت کرد—و از دید مقامات ترامپ، در برابر اعتراضات زلنسکی به موضع جدید آمریکا درباره مذاکرات مستقیم با روسیه، واکنش مناسبی نشان نداد. ساعاتی بعد، رئیس‌جمهور اوکراین ترامپ را متهم کرد که فریب پوتین را خورده است—یا «در این فضای اطلاعات نادرست زندگی می‌کند»—که این اظهارات، ترامپ را خشمگین کرد.

فردی نزدیک به کلاگ گفت که او نمی‌خواست بدون دریافت دستور مشخص، یک طرف مذاکره را تحریک کند، و چنین دستوری نیز دریافت نکرده بود.

اما به گفته فردی آگاه از این موضوع، پیام از واشنگتن خیلی زود ارسال شد: کاخ سفید از عملکرد او ناراضی است و باید از مصاحبه با رسانه‌ها خودداری کند. روز پنج‌شنبه، یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک برنامه‌ریزی‌شده بین زلنسکی و کلاگ به درخواست مقامات آمریکایی لغو شد.

یک روز بعد، کلاگ از مذاکرات «مثبت» صحبت کرد و زلنسکی را به‌عنوان «رهبر شجاع و مقاوم یک کشور در جنگ» ستود.

«خنجرها برای او بیرون کشیده شده است»

تناقض در موقعیت کلاگ این است که سابقه جنگ‌طلبی دفاعی لزوماً به معنای رد شدن او در دولت ترامپ نیست. در نشست مذاکرات در ریاض در روز سه‌شنبه، روبیو، والتز و ویتکاف—سه چهره‌ای که عملاً به‌عنوان «تیم A» دیپلماتیک ترامپ عمل می‌کنند—حضور داشتند.

روبیو و والتز مدت‌هاست که به‌عنوان اعضای معتبر در نهاد سیاست خارجی حزب جمهوری‌خواه شناخته می‌شوند، و به گفته دو فرد نزدیک به آن‌ها، هیچ‌کدام ناگهان نسبت به روسیه نرم نشده‌اند. اما آن‌ها به‌طور مؤثری دیدگاه‌های گذشته خود را کنار گذاشته‌اند تا در نوک پیکان دیپلماسی ترامپ قرار گیرند.

دیدار کلاگ و زلنسکی در کی‌یف و فشار والتز بر اوکراین

در حالی که کیت کلاگ و ولودیمیر زلنسکی روز پنج‌شنبه در کی‌یف دیدار می‌کردند، مایکل والتز در شبکه فاکس نیوز ظاهر شد تا از انتقادات اخیر ترامپ نسبت به زلنسکی دفاع کرده و فشار عمومی بر رئیس‌جمهور اوکراین را حفظ کند. او از زلنسکی خواست که «لحن خود را نرم‌تر کند» و از او خواست توافق سرمایه‌گذاری مشترکی را که از سوی دولت ترامپ ارائه شده است، امضا کند—توافقی که به آمریکا ۵۰ درصد از سهام معادن اوکراین را واگذار می‌کند.

والتز بعداً همان مواضع را در اتاق مطبوعاتی کاخ سفید تکرار کرد، جایی که از پاسخ به سؤالی درباره اینکه چه کسی جنگ را آغاز کرده است طفره رفت و عملاً مقاله‌ای که در سال ۲۰۲۳ نوشته بود و در آن روسیه را مقصر دانسته بود، رد کرد.

والتز در پاسخ گفت: «نباید برای شما تعجب‌آور باشد که من ارزیابی رئیس‌جمهور را در همه مسائل به اشتراک می‌گذارم. آنچه که من به‌عنوان یک عضو سابق کنگره نوشتم، مربوط به زمانی بود که عضو کنگره بودم.»

تغییر لحن روبیو در قبال روسیه

از سوی دیگر، مارکو روبیو روز سه‌شنبه جلسه‌ای را با مقامات روسیه هدایت کرد و صریحاً اعلام کرد که آمریکا قصد دارد در نهایت تحریم‌های اقتصادی علیه مسکو را به‌عنوان بخشی از هرگونه توافق برای پایان دادن به جنگ در اوکراین لغو کند.

این رویکرد، حداقل تا پیش از این، با شخصیت روبیو سازگار نبود؛ او که پیش‌تر با مذاکره بدون پیش‌شرط با روس‌ها و بدون حضور اوکراینی‌ها مخالف بود، اکنون حتی یک امتیاز کلیدی در مذاکرات را پذیرفته است. اما پس از آنکه توانست رقبای نزدیک به جریان مگا (MAGA) را در رقابت برای سمت ارشد دیپلماتیک ترامپ کنار بزند—از جمله ریک گرنل، که قبلاً در چندین سمت امنیت ملی خدمت کرده و اکنون فرستاده ویژه ترامپ است—لحن خود را تغییر داده است.

یکی از افراد نزدیک به روبیو گفت: «او می‌داند که خنجرها برای او بیرون کشیده شده‌اند.» این فرد افزود: «او می‌داند که [گرنل] برای گرفتن جای او تلاش می‌کند و در اولین فرصتی که مارکو چیزی برخلاف نظر رئیس بگوید، به ترامپ مراجعه کرده و درخواست برکناری‌اش را خواهد داد.»

تغییر اساسی در سیاست خارجی حزب جمهوری‌خواه

برای برخی از همکاران سابق روبیو در سنا، این تحولات نشان‌دهنده میزان تغییری است که ترامپ در دکترین سیاست خارجی حزب جمهوری‌خواه ایجاد کرده است.

براد بومن، که سال‌ها به‌عنوان یکی از کارکنان ارشد جمهوری‌خواه با روبیو در سنا کار کرده و اکنون عضو ارشد «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها» است، گفت: «ما در میانه نبردی برای روح حزب جمهوری‌خواه هستیم، به‌ویژه در حوزه سیاست خارجی.» او اشاره کرد که دیدگاه‌های شخصی روبیو درباره روسیه و اوکراین یا ابراز نمی‌شوند یا نادیده گرفته می‌شوند.

بومن افزود: «من برای سناتور روبیو احترام قائلم. او فردی باهوش و باتجربه است.» سپس ادامه داد: «اینکه رئیس‌جمهور ترامپ تا چه حد به او گوش می‌دهد، واقعاً نمی‌دانم.»

پایگاه حامیان ترامپ این را تحمل نخواهد کرد

در کاپیتول هیل، فشارهای کاخ سفید این هفته بر سناتور تام کاتن، رئیس جدید کمیته اطلاعات سنا و عضو رهبری جمهوری‌خواهان، افزایش یافته است.

کاتن با مهارت‌های مناظره‌ای دقیق، پیشینه نظامی و حضور پرشور در تلویزیون، مدت‌هاست که به‌عنوان یک چهره محبوب در جناح راست و یکی از متحدان اصلی ترامپ در سنا شناخته می‌شود—اگرچه او دقیقاً یک پوپولیست مگا (MAGA) محسوب نمی‌شود.

با این حال، کاتن اخیراً تلاش کرده است تا روابط خود را با کاخ سفید حفظ کند. او اخیراً به تأیید طولانی و دشوار تولسی گبرد به‌عنوان مدیر اطلاعات ملی کمک کرد و همراه با جی‌دی ونس، سایر سناتورهای جمهوری‌خواه را برای حمایت از او متقاعد کرد، علی‌رغم اینکه اختلافات شخصی عمیقی با گبرد بر سر مسائل امنیت ملی داشت.

اما دیدگاه‌های او درباره یک نامزد دیگر، که کمتر شناخته شده است، موجب تنش شده است. این اختلافات آخر هفته گذشته علنی شد، زمانی که چارلی کرک، یکی از چهره‌های برجسته مگا و رهبر سازمان Turning Point USA، در شبکه اجتماعی X به کاتن حمله کرد و او را متهم ساخت که «در پشت پرده» تلاش می‌کند تا انتصاب البریج کولبی، گزینه ترامپ برای ریاست سیاست‌گذاری پنتاگون، را متوقف کند.

کولبی؛ منتقد جنگ عراق و رهبر فکری جریان اول آمریکا

کولبی، که یکی از منتقدان جنگ عراق و مخالف سرسخت جناح بوش-چنی در حزب جمهوری‌خواه است، به‌عنوان یک رهبر فکری برای جناح «اول آمریکا» در حزب جمهوری‌خواه مطرح شده است. او همچنین دیدگاه‌هایی دارد که برای بازهای سیاست خارجی حزب جمهوری‌خواه غیرقابل قبول است—از جمله اینکه دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای را تهدیدی وجودی برای امنیت ملی آمریکا نمی‌داند.

این موضع کاتن را نگران کرد و باعث شد که مخالفت‌های عمومی علیه او شکل بگیرد. اما کولبی یک حامی قدرتمند در کاخ سفید دارد: جی‌دی ونس، که به‌صورت غیرمستقیم و بدون نام بردن از کاتن، از کولبی دفاع کرد و فشارها را بر کاتن افزایش داد.

در گذشته، ونس با متقاعد کردن تأثیرگذاران طرفدار ترامپ، برخی سناتورهای متزلزل را از هدف حملات جناح راست نجات داده بود—که طبق گزارش‌های قبلی پولیتیکو، کاتن هم یکی از آنها بود. اما این بار، پس از اینکه ونس تلاش کرد با کاتن تماس بگیرد و نگرانی‌های او را حل کند، اما موفق نشد، ماجرا علنی شد. سه مقام مطلع اعلام کردند که این تماس‌های ناموفق عمدی نبوده است، اما به هر حال، تنش‌ها پس از آن بالا گرفت.

اکنون این اختلاف به‌نظر می‌رسد که در سکوت و مطابق با خواسته‌های کاخ سفید حل‌وفصل شود. کاتن قرار است طی روزهای آینده با کولبی دیدار کند و از او اطمینان بگیرد که حامی دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای نیست، پیش از آنکه رسماً از نامزدی او حمایت کند.

چارلی کرک از این اتفاق ابراز خرسندی کرده است. علاوه بر این، کاخ سفید آرتور شوارتز، استراتژیست تهاجمی که پیش‌تر با تاکتیک‌های صریح و مستقیم، تأیید پیت هگست را برای وزارت دفاع تسهیل کرده بود، را مأمور کرده است تا کولبی را در جلسات سنا همراهی کند.

پذیرش نظم جدید در واشنگتن تحت حاکمیت ترامپ

در حالی که خبر حل‌وفصل این اختلاف منتشر شد، سایر بازهای سیاست خارجی جمهوری‌خواه نیز مجبور شدند خود را با نظم جدیدی که ترامپ در واشنگتن ایجاد کرده است، وفق دهند.

همین روز، پیت هگست، وزیر دفاع، دستور کاهش گسترده هزینه‌های دفاعی را صادر کرد. ترامپ حملات خود علیه زلنسکی را تشدید کرده و او را «دیکتاتوری بدون انتخابات» نامید. ونس نیز رئیس‌جمهور اوکراین را متهم کرد که علیه ترامپ «بدگویی» می‌کند.

برخی از جمهوری‌خواهان منتقد سیاست‌های دفاعی ترامپ، به ادعای بی‌اساس او مبنی بر اینکه زلنسکی و نه پوتین، آغازگر جنگ اوکراین بوده است، واکنش نشان دادند. اما وقتی فرصتی برای مواجهه با ونس در یک ناهار خصوصی سنای آمریکا پیش آمد، آنها از این کار خودداری کردند.

در اظهارات عمومی، به‌طور کلی، آنها اعلام کردند که حاضرند به رئیس‌جمهور فرصت دهند تا در مذاکرات خود پیش برود.

جان تون، رهبر اکثریت سنا، گفت: «این جنگ سه سال است که ادامه دارد و من امیدوارم که این مذاکرات ما را به نوعی توافق برساند که جنگ را به پایان برساند.» این در حالی است که او یک سال پیش، به ارسال ده‌ها میلیارد دلار کمک به اوکراین رأی داده بود.

کد : 1979

گروه : اخبار رسانه ها

تاریخ : 8 ماه پیش

پرینت

کپی لینک کوتاه

بدمصرف‌های گازی به صورت دلاری نقره‌داغ شدند

تماشا کنید: پیام‌های نشت فیلم عروسی دختر شمخانی/ویدئو

روزنامه جمهوری اسلامی: پاکستان خطر طالبان را فهمید، ایران نه/ باید کاری کرد که با برگزاری انتخابات آزاد در افغانستان، مردم را از دست طالبان نجات داد

تماشا کنید: پیام‌های نشت فیلم عروسی دختر شمخانی/ویدئو

«پزشکیان» اگر تأییداتی اخذ کند، می‌تواند با ترامپ در نیویورک دیدار مستقیم و بی‌واسطه کند

ادعای ترامپ: ما از ایران یک نشانه‌ی بسیار قوی دریافت کرده‌ایم که حاکی از تمایل آن‌ها برای نهایی‌کردن توافق غزه است.

آب خزر بدون شیرین سازی به اطراف تهران منتقل و پس از شیرین سازی پساب آن دریاچه نمک قم را سیراب کند

کانال خزر سیاه سرمایه گذاری در کریدور زنگزور را بی ارزش می کند و برای کشورهای حاشیه دریا و چین و هندمنافع دارد