کلیدملی :  مصطفی میرسلیم، نامزد انتخابات دوازدهم در مناظره تلویزیونی گذشته خود به دولت یازدهم انتقاد کرد چرا به جای ساختن هواپیماهای بوئینگ در داخل کشور، این هواپیماها را از خارج وارد کرده. 

سوای سخن میرسلیم درباره اینکه توان تولید قطعات هوایپما در داخل کشور تنها 20 درصد از کل قطعات است، با نگاهی به عملکرد او در حوزه صنعت و طراحی موتورهای درون سوز که تخصص دانشگاهی اوست، می توان به عقبه علمی و اجرایی این ادعا پی برد.

یکی از افتخاراتی که میرسلیم به آن در تبلیغات خود اشاره کرده مدیریت بر پروژه طراحی و تولید موتورملی خودروی بنزین سوز EF7 است. این پروژه در ابتدای سال 83 آغاز شد و قرار بود ظرف 2 سال یعنی تا انتهای سال 84 با هزینه ای برابر با 34 میلیارد تومان به بهره برداری برسد.

 

 

بررسی سوابق تولید موتور ملی EF7 نشان می دهد این موتور با 2 سال تاخیر در سال 86 تولید شد که به خاطر مشکلات فنی و کیفی، بعد از تولید 487 دستگاه، تولید این موتور موقف شد. 

بعد از آن، چون هزینه بسیار زیادی صرف طراحی و ساخت خط تولید این موتور شده بود، با 2 سال تاخیر در سال 1388 تعداد محدودی موتور ملی تولید شد که دوباره به دلیل خطا در عملکرد و طراحی فنی، تولید این موتور متوقف شد. یعنی پروژه 2 ساله موتور بعد از 6 سال هنوز موفق نشده بود به تولید انبوه برسد.

 

بالاخره پس از کش و قوس فراوان تولید انبوه این موتور در سال 89 یعنی پس از 7 سال به تولید انبوه رسید ولی باز هم ایرادات فنی آن، باعث اعتراض فراوان مصرف کنندگان شد. نمونه این اعتراضات را  می توان در خودداری تاکسیرانهایی که قرار بود خودروی آنها بهینه شود از دریافت سمندهایی با موتور EF7 سراغ گرفت. آنها می گفتند این موتور سریع داغ می کند و مصرف بالایی دارد.

این چنین شد که از ابتدای شروع تولید این موتور تا نیمه دوم سال 1392 یعنی در طول 6.5 سال تنها حدود 147 هزار خودرو مجهز به این موتور شدند.

این در حالی است که پس از رفع ایرادهای فنی و کیفی در این موتور در ابتدای دولت یازدهم یعنی در نیمه دوم سال 92 تا آخر سال 95 تولید این موتور به نزدیک 241 هزار دستگاه رسید. 

مقایسه این آمار نشان می دهد در دولت تدبیر و امید با توجه به صرف 3.5 سال زمان، در مقایسه با 6 سال و نیم که پیش ازآن، موتور EF7 در مسیر طراحی و رفع ایرادهای فنی بود، کل تولید انجام شده در طول تصدی دولت یازدهم 3 برابرتولید این موتور از ابتدای سال 86 تا نیمه دوم 92 بوده است.

 

نکته جالب توجه اینجاست تولید موتور ملی EF7 که قرار بود با مدیریت مصطفی میرسلیم با هزینه 34 میلیارد تومان انجام شود، 180 میلیارد تومان خرج روی دست بودجه ملی گذاشت که شامل 31 میلیون یورو به صورت ارزی و 56 میلیارد تومان به صورت ریالی بود. 

اینطور می توان نتیجه گرفت پروژه ای که میرسلیم از افتخارات خود می داند با 5 سال تاخیر و 5 برابر گرانتر از برآورد اولیه، به بهره برداری رسید. حالا فرضا اگر پروژه تولید هواپیمای بوئینگ در اختیار او قرار گیرد می توان محاسبه کرد این پروژه با چند سال تاخیر زمانی و چند برابر گرانتر از تولیدات معمول جهانی، امکان ساخته شدن در ایران دارد؟

 

دیروز محمدباقر قالیباف در بدو ورود به صدا و سیما برای ضبط برنامه تبلیغاتی خود، اعلام کرد باید فکری به حال آلودگی هوای کشور به خصوص ریزگردهایی شود که از عراق و سوریه به استانهای غربی و جنوبی ایران وارد می شود.

قالیباف در سخنان خود گفت باید با ترکیه درباره سدهایی که روی رودهای دجله و فرات بسته شده، مذاکره شود تا اراضی عراق از خشکسالی نجات پیدا کنند و کانون تولید ریزگرد نشود.

این سخنان در حالی بیان می شود که شهرداری تهران در کنترل یکی از کوچکترین مشکلات شهری یعنی پشه سفید، دستها را بالا برده است. چند سالی است همراه با حضور محمدباقر قالیباف نوعی حشره بسیار کوچک و سفید که پشت برگ درختان تجمع می کند، به جان درختان تهران افتاده. تجمع این حشرات و آلودگی محیطی آنها، باعث مشکلات زیادی برای شهروندان به خصوص کسانی که بیماریهای مربوط به ریه و آلرژی دارند به وجود آورده.

بارها مسئولان شهرداری تهران درباره کنترل جمعیت این حشرات گفته اند نمی توانند کاری کنند چون نیاز به سمپاشی گسترده در محیط شهری دارد و این کار باعث آلودگی بیشتر محیط زیست تهران می شود. آنها حتی بارها گفته اند دولت و سازمان محیط زیست مسئول کنترل آلودگی در درختان تهران است و نباید به شهرداری گفت چرا این حشرات کنترل نمی شود.

بی اعتنایی به آلودگی حشرات در تهران بارها اعضای شورای شهر را به اعتراض واداشت و آنها از

شهرداری خواستند.

فکری به حال مردم کند ولی شهرداری همچنان گفت نه تنها جنسیت و نوع این حشرات را نمی داند بلکه مبارزه با این آفت، هم در شرح وظایف شهرداری نیست. 

حالا که شهردار تهران قصد دارد رئیس جمهور کشور شود، بد نیست به این سئوال جواب دهد برای کنترل طغیان آفت مگس سفید که بعضی مدیران شهرداری به آن "عسلک" هم می گویند چه کار کرده؟ آیا قرار است مسئولی که توان کنترل مگس سفید در تهران را ندارد و به آن نام "عسلک" می دهد در سطح کشور هم با تغییر نام آلاینده های محیط زیست، خیال مردم را راحت کند؟ شاید فردا اسم ریزگرد را هم به "عسلک" تغییر دهند و نتیجه بگیرند تنفس آن چندان برای سلامت مضر نیست، بلکه مفید هم هست!