تین نیوز

پنجم آبان ماه بود که وزیر راه و شهرسازی گفت: طی مذاکرات و تفاهم انجام شده، قرار است چینی‌ ها، مطالعه اولیه برای راه اندازی قطار سریع السیر مشهد - تهران با مقیاس ۳۲۰ کیلومتر در ساعت را ظرف ۲ ماه آینده انجام دهند.

به گزارش تین نیوز رستم قاسمی این مطلب را در سفر به مشهد بیان کرد و افزود: راه اندازی قطار سریع السیر مشهد - تهران مورد تاکید مقامات ارشد نظام بوده و طی کمتر از یک ماه گذشته مصوبه‌ ای در این زمینه داده اند لذا این طرح در اولویت طرح‌ های ریلی کشور قرار گرفته است.

با توجه به این که تا پیش از این اظهار نظر، مسئولان اغلب بر برقی سازی این مسیر تاکید داشته و کارشناسانی نیز هستند که راه اندازی قطارهای پرسرعت را در شرایط فعلی اقتصادی کشور به صلاح نمی دانند، در گفت و گو با یک کارشناس حمل و نقل به بررسی روند انجام این کار پرداختیم.

بیشتر بخوانید:

سلام دوباره چینی ها به راه آهن تهران - مشهد/ ساخت راه آهن سریع السیر در اولویت است؟

سید مرتضی ناصریان گفت: روند کار طرح‌ های جدید معمولا چنین است که ابتدا مطالعات توجیهی طرح صورت می‌ پذیرد که ممکن است منتهی به پیشنهاد احداث طرح جدید گردد گاهی نیز شرکتی خارجی پیشنهادات خود را ارایه می دهد و در هر دو حالت طرح جدید به عنوان یک پیشنهاد تلقی می شود.

وی بیان کرد: در ادامه این پیشنهاد بررسی و اگر نظر وزارت راه و شهرسازی را جلب کرد، به سازمان برنامه و بودجه ارسال می شود.

او افزود: پس از آن، پیشنهاد مورد نظر در دفتر راه و ترابری سازمان برنامه و بودجه مورد رسیدگی کارشناسی قرار می گیرد و سپس به کمیسیون ذیربط (ماده 23 قانون الحاق 2) ارجاع می شود.

این کارشناس عنوان کرد: در کمیسیون ماده 23 ، طرح مورد نظر از ابعاد مختلف فنی، اقتصادی، زیست محیطی و امکان تأمین مالی مورد سنجش قرار می گیرد و اگر این کمیسیون تایید کرد آن وقت مجوز اجرا داده می شود.

ناصریان گفت: پس از دریافت مجوز اجرا، در قانون بودجه برای طرح مورد نظر ردیف ایجاد شده و اسم طرح مورد نظر در لایحه بودجه درج می شود.

وی تاکید کرد: تاکنون مصوبه ای برای اجرای این طرح در مراجع ذیصلاح صادر و ابلاغ نشده بلکه به عنوان یک طرح در دست بررسی دنبال می‌ شود و بررسی اولیه نشان دهنده نداشتن توجیه اقتصادی بوده است.

به گفته وی، با توجه به این روند، هنوز در قانون بودجه، ردیفی برای راه اندازی راه آهن پرسرعت (قطار سریع السیر) تهران - مشهد وجود ندارد.

این کارشناس با بیان این که در حالت خوشبینانه این روند چند ماه طول می کشد، خاطرنشان کرد: یک بار در سال 1386 مطالعات مفصلی برای همین موضوع با همکاری شرکت مشاور خارجی فرانسوی و یک شرکت مشاور ایرانی صورت گرفت تا مشخص شود، خط آهن تهران - مشهد باید برقی باشد یا پرسرعت.

او افزود: در آن مطالعات مشخص شد اگر بخواهیم راه آهن پرسرعت ساخته شود باید بالاترین سرعت در دسترس از نظر تکنولوژی، منظور شود یعنی بین سرعت های 250، 300 و 350 کیلومتر در ساعت، سرعت 350 کیلومتر در ساعت اقتصادی تر است.

ناصریان عنوان کرد: بررسی ها همچنین نشان داد، راه اندازی راه آهن پرسرعت نیازمند زیرساخت جدید است و روی خط موجود نمی توان آن را راه اندازی کرد، و در مقایسه بین دو گزینه برقی سازی خط موجود و ساخت خط جدید راه آهن پرسرعت، گزینه برقی سازی خط موجود از نظر شاخص های اقتصادی به مراتب مناسب تر است.

او تاکید کرد: بر اساس مطالعات صورت گرفته، شاید منافع برقی کردن خط موجود، نصف منافع راه آهن پرسرعت باشد ولی هزینه اش یک ششم آن است و در نتیجه هزینه - فایده برقی کردن خط موجود، سه برابر بیشتر از احداث راه آهن پرسرعت است.

ناصریان گفت: برداشت من این است که اگرچه عدد و رقم های مطالعه انجام شده در سال 86 ، اکنون دستخوش تغییر شده اما در مجموع بین گزینه برقی کردن خط موجود و راه اندازی راه آهن پرسرعت در این محور، همچنان برقی کردن ترجیح اقتصادی بیشتری دارد و این نتیجه گیری تغییری نکرده است.

وی افزود:  به نظرم راهبرد توسعه خطوط پرسرعت در کشور ما به جای خرید پروژه از خارج، بومی سازی آن است که هزینه به مراتب کمتری خواهد داشت.