ترابر نیوز:

  روزانه یکصد میلیون لیتر بنزین در خودروهای کشور مصرف می شود که ارزش واقعی این میزان بنزین روزانه 50 میلیون دلار و سالانه 18 میلیارد دلار است. بطور متوسط 70 درصد خودروهای شهرهای بزرگ از جمله تهران تک سرنشین هستند. مصرف بنزین خودروهای تهران روزانه 13 میلیون لیتراست و به نظر می رسددر 7 شهر بزرگ کشور حدود 30 میلیون لیتر در روز باشد.  به این ترتیب مصرف بنزین در تهران روزانه 6.5میلیون دلار و در سال 2.3 میلیارد دلار و در 7 شهر بزرگ کشور بجز تهران سالانه حدود 5 میلیارد دلار می باشد.

سهم خودرو های تک سرنشین در مصرف بنزین تهران 1.5 میلیارد دلار و در 7 شهر کلان بجز تهران 3.5 میلیارد دلار می باشد. مصرف سوخت خودروهای تک سرنشین 6 برابر اتوبوس و حدود 10 برابر مترو است.لذا چنانچه نیمی از خودروهای تک سرنشین با توسعه شبکه اتوبوس رانی و مترو به این شبکه ها منتقل شوند فقط در تهران سالانه 750 میلیون دلار و در شهرهای بزرگ 1.7 میلیارد دلار در سال صرفه جویی در مصرف سوخت حاصل خواهد شد.

حال سؤال اینست که چگونه می توان مردم را مجاب نمود که بجای خودرو شخصی و تک سرنشین از سیستم حمل و نقل عمومی استفاده نمایند. این خواست بزرگ و موهبت ماندگار زمانی حاصل خواهد شد که مردم به آسانی و آرامش بتوانند با استفاده از سیستم حمل و نقل عمومی به مقصد برسند و زمانی این هدف محقق می گردد  که در توسعه زیرساخت ها و خرید اتوبوس های مدرن مورد نیاز و احداث خطوط مترو در مسیرهای مختلف شهر سرمایه گذاری شده باشد.

برای احداث 100 کیلومتر شبکه مترو جدید و دو برابر کردن شبکه مترو موجود نیاز به 3 میلیارد دلار سرمایه گذاری می باشدو برای خرید 10000 دستگاه اتوبوس مناسب،  نیاز به یک میلیارد دلار سرمایه گذاری می باشد. بنابراین برای ایجاد شرایط مناسب برای حمل و نقل عمومی آسان و جذاب در شهر تهران نیاز به 4 میلیارد دلار سرمایه گذاری می باشد اتوبوس ها از زمان خرید و قرار گرفتن در سیستم حمل و نقل شروع به درآمدزایی و سود دهی می کنند. مسیرهای مترو نیز با بهره برداری از هر ایستگاه شروع به سود دهی می کنند از طرفی سرمایه گذاری 3 میلیارد دلاری در زیرساختهای مترو به مرور و طی 3 سال انجام می شود یعنی سالی 1 میلیارد دلار  و خرید اتوبوس ها نیز طی یک سال قابل انجام خواهد بود. بدون تردید توسعه زیرساخت های حمل و نقل عمومی شهر تهران و کلان شهر ها مهمترین اولویت سرمایه گذاری در این شهرها می باشد. این سرمایه گذاری بسیار پر بازده است و در کمتر از 5 سال کل سرمایه گذاری بازگشت می کند و ده ها سال مردم و دولت از مواهب و میوه های ارزشمند آن بهره خواهند برد.  ذکر این موضوع حائض اهمیت است که با انتقال نیمی از خودروهای تک سرنشین به شبکه مترو و سیستم اتوبوس رانی از بار ترافیکی شهر به حد زیادی کاسته خواهد شد و حمل و نقل روان تر و مصرف سوخت خودروها کاهش خواهد یافت.
با لحاظ مطالب فوق مشخص است که این سرمایه گذاری کاملا اقتصادی است و بازگشت سرمایه حدود 5 سال محقق خواهد شد، منتها در فضای واقعی چنین سرمایه گذاری منسجم و یکپارچه ای به سادگی قابل تحقق نیست چرا که سیستم تصمیم گیری منسجمی در کشور وجود ندارد.
برای اتخاذ چنین تصمیم منسجمی نیاز به سیستم تصمیم گیری هماهنگ و منسجم شهرداری تهران و شخص رئیس جمهور است و یک ساختار هماهنگ و دارای مسئولیت ها و اختیارات لازم می تواند چنین تصمیمی را جاری نماید و سرمایه گذاری داخلی و خارجی را جهت این هدف همراه نماید و بتواند با ایجاد صندوق پروژه های متشکل از صندوق توسعه ملی ،شرکتهای سرمایه گذاری و بانک ها و شرکتهای توانمند چنین طرح ملی را اجرا نماید.

تا وقتی رئیس جمهور و شهردار تهران دغدغه حل معضل خورو های تک سرنشین و توسعه زیرساخت های حمل و نقل تهران و کلان شهرها را بصورت مستمر و جدی نداشته باشند محال ممکن است که این گره در حال کشش گشوده شود.

http://nedayehamvatan.blogfa.com