سایپا و ایران خودرو جز تولید دو محصول پر فروش خود و مونتاژ چند خودروی بی کیفیت چینی که با دستان خودشان به خودشان تحمیل شد ابتکار خاصی طی سالها حضور در عرصه ی صنعت نداشتند.

به گزارش خبرنگار حوزه ی صنعت سایت شفاف سند چشم انداز صنعت خودروسازی را در سال 1404 با تیراژ 3 میلیون خودرو متصور است. در کنار این موضوع قطعه سازان نیز با تولید 31 میلیارد دلار قطعه باید در مسیر سند چشم انداز گام بردارند که از این نرخ تولید 6 میلیارد صرف واردات خواهد شد. اما در چندماه اخیر واردات بی رویه ی قطعات چینی نه تنها رسیدن به مرز این پیش بینی را غیرممکن می کند بلکه کنار رفتن ده خودرو از خط تولید که 70 درصد قطعه سازی را شامل می شود قطعه سازی را در مرز ورشکستگی قرار می دهد.

خودروسازان با بدهی کلان به بخش قطعه سازی روبرو هستند. تولید برخی محصولات جدید که قرارست به زودی در جاده های ایران آفتابی شوند و البته با قدرت خرید مردم سازگاری داشته باشد یکی از عواملی است که می تواند خودروسازان را مجاب کند که به این وسیله هزینه ی تولید خود را کم کنند.

دو احتمال درباره ی افزایش واردات قطعات چینی در بازار ایران وجود دارد اولین احتمال اینکه حضور رقبای چینی کیفیت قطعات ایرانی را بیشتر به چشم خریداران مینمایاند که البته البته این موضوع کمتر به ذهن میرسد زیرا وارد کردن قطعه یا به خواست خودروسازان انجام می شود یا اینکه دلالها اینکار را انجام می دهند.

احتمال دوم اینکه خودروسازان با قطعات چینی و استفاده از ان در محصولات خود بیش از خود را زیر دین قطعه سازان نمی برند تا شاید مجبور نشوند در ازای بدهی های خود بخشی از سهام خود را به قطعه سازان واگذار کنند.

مسیر پیش روی خودروسازان و قطعه سازان به یک اراده ی قوی برای پیمودن دارد. تصمیمات دولتی در خصوص اختصاص دادن یا ندادن ارز مبادله ای به برخی صنایع تولیدی سبب شده قطعه سازان متضرر شده و 98 در صد تولیدات خود را با ارز آزاد تهیه و روانه ی بازار کنند.

در چنین شرایطی افزایش قیمت قطعات داخلی را در مقایسه با برخی قطعات چینی شاهد هستیم که می تواند در گردش سرمایه ی قطعه سازان تأثیرگذار باشد.

از طرفی خودروسازان با سناریوی قطعات چینی بازیگر اول در نرسیدن به هدف سند چشم انداز خواهند بود. توجیه ناکارآمدی مدیران خودرویی می تواند عدم تعامل درست با قطعه سازان باشد. خودروسازان باید به تولید 3 میلیون دستگاه خودرو در سال 1404 برسند که البته در بهترین شرایط هم اینکار شدنی نیست زیرا هنوز ما با تولید در سال 90 هم فاصله داریم و به علاوه نیاز به تولید و طراحی پلتفرم های جدید خودرویی ما و توقف تولید پراید و پژو در سال 97 سبب خواهد شد تیاژ تولید خودرو در شرایط ایده آل از نصف کمتر نشود.

قطعه سازان چرخه ای هستند که با ایجاد اشتغال در حوزه های مختلف یکی از ستونهای استوار اقتصاد در چند دهه ی اخیر بوده اند هرچند که موفقیت های آنان به نام خودروسازان سند می خورد اما باید اعتراف کرد تا همینجای کار هم اگر قطعه سازان نبودند خودروسازان معلوم نبود چه وضعیتی داشتند.

سایپا و ایران خودرو جز تولید دو محصول پر فروش خود و مونتاژ چند خودروی بی کیفیت چینی که با دستان خودشان به خودشان تحمیل شد ابتکار خاصی طی سالها حضور در عرصه ی صنعت نداشتند.

سیاست واردات قطعات به داخل کشور با توجه به اینکه منجر به انتقال دانش و فنآوری نمی شود و ما را یک مونتاژکار صرف نگه می دارد هیچ عایدی برایمان نخواهد داشت. با همه ی آنچه گفته شد اصرار به واردات قطعات با هدف دور کردن قطعه سازان از معاملات خودروسازان انجام می شود که این روزها پول خوبی با توجه به ریخت و پاشهای بازار خودرو از این جیب به آن جیب می کنند.