به گزارش خبرگزاری «حوزه»، سریال "بچه مهندس" به کارگردانی علی غفاری، تهیه کنندگی سعید سعدی و نویسندگی سجاد ابوالحسنی در ایام ماه مبارک رمضان از شبکه دوم سیما پخش شد.

در این سریال بازیگرانی چون پرویز پورحسینی، ساناز سعیدی، بهناز جعفری، محمد کاسبی،برزو ارجمند، بهاره رهنما و نیز بازیگران خردسالی چون یونا تدین( در نقش جواد)، نیوشا علیپور(در نقش مژگان) و آریا نرج آبادی(در نقش رسول) به ایفای نقش پرداخته و در مجموع توانستند نمره قبولی را از منظر مخاطبان سخت پسند تلویزیونی دریافت کنند.

ماجرای این سریال از این قرار است که جواد شخصیت اصلی و کودک این سریال که مادرش او را به یک پرورشگاه به امانت سپرده ، دوران کودکی خویش را تحت حمایت های مادرانه صدیقه، مربی پرورشگاه (با بازی تاثیرگذار ساناز سعیدی) با امید پیدا کردن والدین خود می گذراند.

او که از استعداد بسیاری در ساخت و تعمیر وسایل گوناگون برخوردار است، مورد بی مهری خانم جاهد، مدیر پرورشگاه ( با بازی بهناز جعفری)که زنی خشک و بد اخلاق است واقع می‌شود اما با این حال می کوشد ، علیرغم همه مشکلات و تنبیه‌های سخت خانم مدیر تجربیات جدیدی در زندگی کسب کند.

سریال بچه مهندس نشان داد که با حداقل امکانات و لوکیشن و نیز با وجود کودکان نابازیگر به شرط داشتن سناریوی خوب و البته کارگردانی که بتواند از همه امکانات در اختیارش به خصوص بازیگران به درستی و به جا استفاده کند، می توان سریالی ساخت که هم حداقل شاخصه های یک کار استاندارد را داشته باشد و هم این که با اقبال و روی خوش مردم مواجه شود.

این سریال که قرار بود در شبکه 5 سیما به روی آنتن برود، به طرز عجیبی به جای سریالی به نام "پدر" سر از شبکه ی 2 سیما در آورد ولی با این حال بدون هیاهو و تبلیغات چندانی، اثری پرمخاطب در رمضان 97 لقب گرفت.

همان طور که بسیاری از کارشناسان و منتقدان نیز اذعان داشته اند ، گذشته از قصه و سوژه ناب ، باید جذاب و حرفه ای بازیگران خردسال از جمله مهم ترین عوامل موفقیت این سریال بوده است به طوری که بی هیچ اغراقی باید گفت، آن ها به خصوص شخصیت جواد در نقش های خود به گونه ای کاملاً باور پذیر عمل کردند.

نکته حایز اهمیت دیگر این که نویسنده سریال یعنی سجاد ابوالحسنی در کارنامه کاری خود سریال های رمضانی دیگری همچون "روز حسرت" و "پنج کیلومتر تا بهشت" را دارد و در ادامه فعالیت هایش نویسنده سریال "خداحافظ بچه" بوده که گرچه سریال های درجه یکی در قیاس با شاهکارهای تلویزیون نبوده اند اما در کل توانسته اند آثار نسبتاً جذابی از حیث روایت قصه و داستان به شمار آیند.

کارگردان در این سریال ترجیح داده تا قصه اصلی را بنا به روایت شخصیت صدیقه به جلو ببرد که البته جذابیت و زیبایی خاص خود را دارد اما مشکلی که ایجاد می شود ناظر به صحنه‌هایی است که صدیقه در آن حضور نداشته و همین عدم حضور وی در صحنه ، اصل روایت را خدشه دار می سازد، به عنوان مثال او که بر اثر حمله قلبی در آی سی یو بستری شده چگونه می‌تواند راوی ماجرای پنهان شدن جواد در خودرو و کارخانه آقای عباسی باشد؟!

در هر صورت با وجود برخی بی منطقی ها در روایت داستان و البته وجود لوکیشن های محدود سریال که فاکتوری در عدم جذابیت لازم برای مخاطب محسوب می شود، سریال بچه مهندس در خاطره بصری مخاطبان تلویزیونی باقی خواهد ماند و روابط زیبا و معصومانه کودکان و ارتباط آن ها با مربیان پرورشگاه تا مدت ها در یاد آنان ثبت و ضبط می شود.

و نکته پایانی هم این که ای کاش تلویزیون در طول سال نیز به ساخت و نمایش این گونه آثار دست بزند و بتواند مفاهیم مغفول مانده ای چون محدوده شرعی روابط محرم و نامحرم، احترام به بزرگترها، تلاش برای غلبه بر مشکلات با وجود سختی های دوران طفولیت را که در این سریال به خوبی انعکاس یافته را به نسل جدید منتقل کند و کودکان و نوجوانان را به درستی نسبت به این مباحث به شکل غیرمستقیم و البته تاثیرگذار آموزش دهد.