حجت الاسلام والمسلمین محمدعلی رضایی کارشناس علوم قرآنی در گفت و گو با خبرگزاری میزان درباره حضرت موسی کاظم(ع) گفت: یکی از ائمه که زندگی بسیار مظلومانه ای داشتند امام هفتم شیعیان بودند. در دوران زندگی ایشان با توجه به این که هارون الرشید حکومت می کرد از لحاظ شرایط زندگی، امام(ع) در فشار و سختی بودند. فشار و تنگ گرفتن بر امام(ع) از سوی هارون الرشید شاید به این دلیل بود که با وجود قدرت زیادی که داشت می دید که مردم گرایش بسیار عجیبی به امام موسی کاظم (ع) دارند.

این کارشناس علوم قرآنی درباره رابطه و محبوبیت امام موسی کاظم(ع) در میان مردم، بیان کرد: هارون بر نمی تابید که یک فرد در حکومت زمان او این چنین محبوب و مورد علاقه مردم باشد. کارهای زیادی کرد که مردم از امام هفتم روی برگردانند اما موفق نشد و دلیل آن محبت امام موسی کاظم(ع) بود که در دل های مردم جاری شده بود.

حجت الاسلام والمسلمین رضایی ادامه داد: هارون تصمیم گرفت امام را زندانی کند بنابراین در سفری که به مدینه و مکه داشت دستور داد، امام هفتم را تحت الحفظ بیاورند و بعد ایشان را زندانی کرد.

وی درباره سختی های زندگی امام موسی کاظم (ع) ، توضیح داد: ائمه معصومین در زندگی خود سختی های زیادی داشتند اما هیچ کدام از ائمه اطهار به اندازه امام هفتم زندگی اش محدود و محصور نبود. 7،4 و 14 سال روایاتی است که از مدت زندانی بودن امام وجود دارد. زندان هایی که برای حضرت امام موسی کاظم(ع) در نظر گرفته می شد در هر مقطع نسبت به قبلی شدیدتر می شد تا این که در اواخر عمر، ایشان در زندانی بودند که فاقد نور بود و توان تشخیص روز و شب وجود نداشت.

این کارشناس علوم قرآنی در ادامه افزود: بنا بر روایات تشخیص اوقات نماز توسط امام آن گونه بود که ایشان برنامه ریزی داشتند و براساس عادت تنظیم می کردند، چون تشخیص ساعت و روز و شب وجود نداشت و تا این میزان در سختی زندگی می کردند. در واقع امام از مردم جدا نمی شدند و هارون با این کارها امام را از آن ها جدا کرد.

حجت الاسلام والمسلمین رضایی با اشاره به پایداری امام موسی کاظم(ع) در برابر سختی ها، اظهار کرد: امام هفتم برای این که دین اسلام و آیین الهی حفظ شود و  در برابر ناملایمات بود پایداری کردند. روزی که برای اولین بار وارد زندانی می شوند که خالی از نور و روشنایی است از خدا قدردانی می کنند که جای خلوتی ارزانی داشته که می توانند خوب با خدا ارتباط برقرار کرده و با خالق انس داشته باشند. این مدت آن چنان سخت گذشت که روزهای آخر امام موسی کاظم(ع) به خدا می فرمایند: خدایی که گُل را از گِل و طفل را از رحم مادر نجات می دهی از این وضعیت من را نیز نجات بده. دعای امام مستجاب شد و ایشان به شهادت رسیدند. 

وی ادامه داد: آن گونه که تاریخ بیان می کند عده ای از شیعیان خراسان برای زیارت امام آمدند. وقتی متوجه می شوند که امام در زندان است تصمیم به ملاقات می گیرند. منتظر می مانند که چه زمانی از زندان خارج شده و ایشان را زیارت کنند. ناگهان در زندان باز شد، پیکر بی جان امام هفتم شیعیان روی تخته ای بود که تعدادی آن را روی دست گرفته و از زندان خارج می کنند. یک نفر هم در جلوی آن ها فریاد می زند که "هذا امام الرفضه"، "این امام شیعیان است".

این کارشناس علوم قرآنی خاطرنشان کرد: هارون با روشی که داشته برنامه ریزی می کند و این گونه جلوه می دهد که امام عمرشان سر رسید و از دنیا رفته اند. پیکر امام توسط شیعیان در کاظمین با احترام به خاک سپرده می شود. در این مراسم بود که هارون متوجه شد که مردم به پیکر بی جان امام هم احترام فوق العاده ای گذاشتند و برای تشییع و خاکسپاری ایشان حضور پیدا کرده اند.

انتهای پیام/