‌چهارشنبه 6 اسفند 1393 همزمان با سفر استانی رئیس‌جمهور به استان قم، بهره برداری از آزادراه قم ـ گرمسار به طول 150 کیلومتر آغاز شد.

با تکمیل این آزاد‌راه فاصله بین دو شهر 85 کیلومتر کاهش یافت و زمان سفر نیز بیش از یک ساعت کمتر شد.

این مسیر که قطعه اول از چهار قطعه آزادراه حرم تا حرم است، با سرمایه گذاری بخش غیر دولتی و در مدت زمان دو سال احداث شد. در این روش، با اجرای طرح‌های عمرانی با روش‌های همکاری عمومی ـ خصوصی (PPP)، این امکان فراهم می‌شود تا بدون استفاده از بودجه‌های دولتی، طرح های عمرانی را اجرا کرد.

مزیت مهم این روش‌، حفظ منافع دو طرف همکاری یعنی دولت و بخش غیردولتی به طور همزمان است، از آنجا که در این روش نقش سرمایه‌گذار، سازنده و بهره‌بردار هر سه بر عهده یک شرکت حقوقی است، منافع و مطلوبیت بخش غیردولتی و دولت در ساخت و بهره برداری پروژه هم راستا می‌شود. استفاده از این روش‌ها برای گسترش زیرساخت های حمل و نقل کشور الگویی است که می‌توان از آن برای دیگر زیرساخت‌ها مانند شبکه‌های انتقال آب یا برق، احداث نیروگاه و مانند آن استفاده کرد، این امر سبب می‌شود تا وابستگی بودجه به درآمدهای نفتی کاهش یافته و آسیب پذیری اقتصاد کشور از این محل کاهش یابد.

با وجود مزایای متعدد استفاده از این روش‌های سرمایه‌گذاری، ‌پس از بهره برداری از آزاد راه قم ـ گرمسار بود که اعتراض به نرخ عوارض عبور از این مسیر در برخی رسانه‌ها منعکس شد، درباره این موضوع ضروری است ‌نکات زیر مورد توجه مردم قرار گیرد:

عبور از آزادراه نه تنها هزینه ندارد، بلکه موجب صرفه‌جویی در هزینه‌ها می‌شود. همانطور که اشاره شد با استفاده از این آزادراه مسیر بین دو شهر قم و گرمسار 85 کیلومتر کوتاه می شود، با فرض اینکه میانگین مصرف سوخت خودرو‌های سواری در این مسیر 7.5 لیتر در هر صد کیلومتر باشد، این میزان کاهش مسافت معادل صرفه جویی 6 لیتر بنزین 1000 تومانی است، یعنی با عبور از این مسیر صرفه‌جویی هر خودرو از محل سوخت 6000 تومان است.

به علاوه استفاده از این مسیر موجب کاهش 1.5 ساعتی زمان سفر می شود، با در نظر گرفتن میانگین سه نفر برای تعداد سرنشین هر خودروی عبوری و ارزش‌ زمان هر یک از سرنشینان خودرو به ازای هر ساعت، عبور از این مسیر موجب صرفه جویی 9000 تومانی از محل کاهش زمان سفر می‌شود.

بنابراین با در نظر گرفتن عوارض 10 هزار تومانی برای هر خودرو، استفاده از این مسیر 5000 تومان به صرفه تر از مسیر موجود است که با درنظر گرفتن افزایش ایمنی مسیر، مبلغ فوق بسیار بیشتر خواهد شد.

از سوی دیگر اخذ عوارض به عدالت نزدیک‌تر است، استفاده از بودجه دولت برای ساخت زیرساخت‌ها به معنی استفاده از حق تمام مردم ایران برای ارائه خدمات به بخش خاصی از مردم است، با استفاده از روش‌های همکاری عمومی ـ خصوصی هر فرد‌ که از زیر ساخت استفاده می‌کند، هزینه آن را نیز می پردازد،در نتیجه‌ دولت می‌تواند منابع خود را برای گسترش خدمات عمومی مانند بهداشت و درمان یا آموزش و پرورش که همه مردم به صورت یکسان در معرض استفاده از آن هستند، استفاده کند.

بر اساس آنچه اشاره شد ضروری است به دلیل محدود بودن بودجه عمرانی، از اجرای پروژه‌های عمرانی با استفاده از روش های همکاری عمومی ـ خصوصی (PPP) حمایت شود.

مهدی ساسانی؛ کارشناس حمل و نقل
انتهای پیام/