تین نیوز | فراهم بودن امکانات حمل و نقلی که از هر نظر مناسب باشد، پیش شرط توسعه‌ی گردشگری است.

صنعت گردشگری حاصل مسافرت و اقامت مردم در خارج از محیط متعارف خود است. توسعه حمل و نقل در بخش دولتی و خصوصی تاثیر عمده ای بر رشد و هدایت این صنعت داشته است و فراهم بودن امکانات حمل و نقل مناسب، مطمئن، راحت و سریع و ارزان پیش شرط توسعه گردشگری جمعی است.

زیرا گردشگران در ثصمیمات خود دو عامل هزینه و زمان را مد نظر دارند و برای دسترسی به مقصد گردشگری انتخاب نوع سیستم حمل و نقل و یا فراهم بودن یک سیستم مناسب بر این دو عامل تاثیر می گذارد. و نیز به همین دلیل در پنجاه سال سفر های هوایی رونق بیشتری یافته زیرا در سفر های طولانی استفاده از هواپیما از نظر زمان و همچنین هزینه مقرون به صرفه‌تر بوده و از این رو توسعه حمل و نقل هوایی به کسترش گردشگری جمعی در قرن بیستم کمک شایانی کرده  است.

آغاز و گسترش انواع سیستم‌های حمل ونقل از جمله جاده‌ای، ریلی و هوایی، همگی مدیون فعالیت‌های دیگری غیر از گردشگری مثل پست و باربری در بخش دولت بوده که در گذشته به صورت مستقل و یا همراه با مسافر انجام پذیرفته است.

بهره مندی از هواپیما نیز همچون بسیاری پیشرفتهای نوین نخست با توجه به نیازهای جنگی معنای جدی و گسترده یافته است همچنین توسعه حمل و نقل کمک شایانی به امور تجارت و امور اجتماعی کرده  است.

بدیهی ست که در کشورهای صنعتی بزرگ  بسیاری از کارگران در خارج از شهرهای صنعتی محل کار خود زندگی می‌کنند و هر روز فاصله بین محل خانه تا محل کار را با استفاده از وسایل حمل و نقل سریع مثل قطارهای تندرو طی می کنند و بسیاری از شرکت‌های حمل و نقل هوایی موجب ارتباط بین مناطق دور دست با شهر های صنعتی و تجاری بزرگ شده اند و امکان تبادل کالا و خدمات را بین این شهرها فراهم کرده اند.

اما از طرفی توسعه‌ی حمل و نقل در مسیرهای غیر سود آور مسأله‌ای است که دولت‌ها باید در آن ایفای نقش کنند تا از توسعه اقتصادی و اجتماعی آن منطقه حمایت شود. اغلب سیستم‌های حمل و نقل سرمایه‌بر هستند. برای مثال در مورد خطوط آهن هزینه کلانی صرف ساخت و نگهداری مسیرها می شود و در صنعت حمل و نقل هوایی، تجهیز مجدد هواپیماها و استفاده از تکنولوژی‌های روز نیاز به سرمایه‌گذاری گسترده‌ای دارد.

چنین است که این‌گونه سرمایه‌گذاری‌ها تنها از عهده سازمان‌های بزرگ بر می‌آید و یا گاهی با حمایت سازمان های مالی این امر میسر می‌شود. این هزینه‌ها که به صورت ثابت بالا تنها در صورت برنامه‌ریزی‌های درست و تعاریف استفاده‌ی‌ صحیح از امکانات آن‌ها ست که به خوبی جبران می گردد.مثلاً شرکت‌هایی که چند بار در روز یا در هفته برنامه پرواز یا سفر دارند، در صورت استفاده کامل از ظرفیت خود با صرفه جویی ناشی از مقیاس مواجه شده و هزینه‌های ثابت و سربار بالا بر روی تعداد بیشتری از برنامه‌های سفر سرشکن می‌شود و در نتیجه هزینه‌ی هر سرنشین در طی مسیر کاهش می‌یابد. البته در باره مسأله‌ی استفاده از صرفه‌جویی‌های ناشی از مقیاس باید توجه نمود که در بعضی موارد رشد سازمان‌ها موجب غیر اقتصادی شدن آن‌ها را نیز فراهم می‌آورد.