تا پایان سال ۲۰۲۲، هند در مجموع ۶۳ گیگاوات ظرفیت انرژی خورشیدی نصب‌کرده بود. این نشان‌دهنده افزایش ۱۴ گیگاواتی در طول سال بود، اما بسیار کمتر از هدف ۱۰۰ گیگاواتی دولت بود. باتوجه‌به اهمیت انرژی خورشیدی برای جاه‌طلبی‌های هند، این ارقام ناامیدکننده بود. انتظار می‌رود از هدف ۵۰۰ گیگاواتی هند برای سال ۲۰۳۰، ۲۸۰ گیگاوات از انرژی خورشیدی تأمین شود.

بیشترین نمود این مشکل در کمبود پنل‌های نصب شده روی پشت‌بام‌ها است که دولت پیش‌بینی می‌کند ۴۰ درصد از کل ظرفیت تولید برق از انرژی خورشیدی را تشکیل دهد. حتی با افزایش سرعت رشد ظرفیت کلی، نصب پنل‌های خورشیدی روی پشت‌بام کند شده است. تنها ۸ گیگاوات از تولید برق خورشیدی هند در مقیاس کوچک است و بیشتر آن در بالای دفاتر و کارخانه‌ها قرار دارد که نرخ‌های بالاتری را برای برق شبکه برخلاف منازل مسکونی پرداخت می‌کنند.

۲ عامل، هندی‌ها را از پوشاندن خانه‌های خود با پنل‌های خورشیدی منصرف می‌کند؛ اولین مورد این است که اکثر شهرهای هند که ساکنان آن‌ها به‌احتمال زیاد پول نقد و دانش فنی لازم را دارند، تقاضاهای زیادی در فضای پشت‌بام دارند. تعجب نکنید. در هند، پشت‌بام‌های شهری معمولاً مملو از دیش‌های ماهواره، مخازن آب و سایر لوازم است.

یک مانع بزرگ‌تر، کمبود منابع مالی مناسب برای تأسیسات انرژی تجدیدپذیر در مقیاس کوچک است؛ یک واحد خورشیدی ۵ هزار واتی که برای تأمین برق بیشتر خانه‌ها کافی است، حداقل ۲۵۰۰۰۰ روپیه یا حدود ۳۰۰۰ دلار هزینه دارد.