به گزارش صنعت کار، بررسی تاریخچه صنعت خودروسازی جهان و مسیری که شرکت ها در راستای بقا و مقابله با ضرر و زیان اتخاذ کرده اند به وضوح  شاهد کارآمد بودن فعل ادغام سازی در این صنعت مطرح جهانی هستیم.

جایی که در دهه هشتاد میلادی «جیانی آنجلی» رئیس اسبق شرکت فیات طی پیش بینی تاریخی خود از تجمیع خودروسازان و باقی ماندن تنها ۱۲ خودروساز بزرگ به عنوان مهره های اصلی این صنعت خبر داد؛ سخنی که خیلی زود به وقوع پیوست و هم اکنون ۱۴ گروه خودروسازی مادر در حال حکمرانی بر این صنعت هستند و از این بین ﺷﺶ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺰﺭگ ﻳﻌﻨﻲ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻣﻮﺗﻮﺭﺯ، ﺗﻮﻳﻮﺗﺎ، ﻓﻮﺭﺩ، ﺭﻧﻮ، ﻧﻴﺴﺎﻥ، ﻓﻮﻟﻜﺲ ﻭﺍﮔﻦ ﻭ ﺩﺍﻳﻤﻠﺮ ﻛﺮﺍﻳﺴﻠﺮ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۷۰ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﺵ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺧﻮﺩﺭﻭ ﻭ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﻳﺪﻛﻲ ﺁن ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺩﺍﺭﻧﺪ.

ﺷﺮﻛﺘﻬﺎﻱ ﺑﺰﺭگ ﺧﻮﺩﺭﻭﺳﺎﺯ ﺟﻬﺎﻥ به تدریج جهت ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ ﺭﻗﺒﺎ ، ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﻗﻴﻤﺖ ﻓﺮﻭﺵ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﺧﻮﺩ کردند ﻛﻪ ﺍﻳﻦ تصمیم ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺎﺷﻴﻪ ﺳﻮﺩ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ صفر سودی ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ. بدین ترتیب ﺷﺮﻛﺘﻬﺎﻱ ﺧﻮﺩﺭﻭﺳﺎﺯ ﺑﺎ چالشی ﺟﺪﻱ برای ﻛﺴﺐ ﺳﻮﺩ ﻭ ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﺳﻬﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺍﺭ تقاضا ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ و تنها  ﺭﺍﻩ ﭼﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﺩﻏﺎﻡ شدن، ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻖ ﻛﺎﻫﺶ ﻗﻴﻤﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﮔﺎﻡ ﻣﻮﺛﺮﻱ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺳﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻀﻤﻴﻦ کنند.

ﺑﻄﻮﺭ ﻛﻠﻲ می توان ﺍﻫﺪﺍﻑ اصلی در انتخاب رویکرد ﺍﺩﻏﺎﻡ سازی توسط ﺷﺮﻛﺘﻬﺎﻱ ﺧﻮﺩﺭﻭ ﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ به ۶ بخش تقسیم کرد: ۱) ﻛﺎﻫﺶ ﻗﻴﻤﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ۲) ﻛﺎﻫﺶ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎی ﻃﺮﺍﺣﻲ  ۳) ﻛﺎﻫﺶ ﺭﻗﺒﺎﻱ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ  ۴) ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺳﻮﺩ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﺵ  ۵) ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﻱ ﺑﺎﻟﻘﻮﻩ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ۶) ﻛﺎﻫﺶ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎی ﺑﺎﺯﺍﺭیابی

فواید ادغام سازی برای صنعت خودروسازی بدیهی است و به خطی مشی کنونی خودروسازان جهانی تبدیل شده است تا با بروز کوچکترین ضعف و زیان مالی از سوی شرکت ها شاهد طمع دیگر شرکت ها برای تصاحب و افزایش زیر مجموعه های خود باشیم، که به حق می توان گفت این رویکرد در نهایت به نفع شرکت های در حال ورشکستگی و به پاپرجا ماندن آنها ختم می شود. نمونه آن را نیز حتی می توان در اخبار مرتبط با ادغام دو غول خودروسازی جهان یعنی فیات کرایسلر و جنرال موتورز با یکدیگر در سال ۲۰۱۵ میلادی جست؛ هرچند به نتیجه‎ای نرسید.

در ایران نیز  ادغام سازی خودروسازان یکی از  پر بحث ترین موضوعاتی بوده است که در یک دهه اخیر در مورد آن در صنعت خودرو صحبت شده است.

بنابر اعلام رئیس اتاق بازرگانی ایران، در حال حاضر ۸۱ خودروساز در کشور به فعالیت مشغولند که نزدیک به ۳۰ خودروساز نسبت به بقیه مطرح تر هستند و از این بین رقابت اصلی بین دو غول خودروسازی ایران یعنی سایپا و ایران خودرو است.

که با این اوصاف با توجه اینکه تیراژ شرکت‌های کوچک بسیار پایین است و این امر افزایش هزینه تولید را برای آنها در پی دارد و درآمدهای آنها کفاف هزینه طراحی و توسعه را نمی دهد، تنها راهکار ادغام با شرکت های بزرگتر است. مهمترین مولفه های رقابتی شدن بازار و محصولات، کیفیت بالا و قیمت پایین است که با بالارفتن تیراژ تولید و رسیدن خودروسازان به سوددهی تحقق می یابد.

بسیاری از از کارشناسان بر این باورند که ادغام سازی در ایران در وهله اول بایستی برای شرکت های کوچک با شرکت های بزرگتر صورت بگیرد و ادغام  دو شرکت بزرگ سایپا و ایران خودرو که هر دو دولتی هستند و دولتی بودن با ادغام سازی منافات دارد نه تنها دردی را دوا نمی کند بلکه می تواند باعث انحصاری شدن بیش از سابق بازار شود چرا که در حال حاضر  بیش از ۹۰ درصد سهم بازار خودرو کشور در اختیار این دو خودروساز است. بنابراین اگر قرار به ادغام آنها باشد، دیگر برای همیشه باید پرونده رقابت میان آنها را بست.

حال با تمام این اوصاف باید منتظر ماند و نظاره کرد  که آیا ایران همچون دیگر کشورها می تواند از فواید این گزینه که به توفیق اجباری صنعت خودروسازی جهان مشهور است، بهره مند شود یا خیر.

منبع: خودروکار