به گزارش تین نیوز به نقل ایسنا، مسیر تهران-مشهد و برعکس، یکی از پرترددترین مسیرهایی است که چه از نظر هوایی و چه ریلی، ماهانه تعداد مسافر زیادی در این مسیر جابه جا می شوند. از این جهت پرسرعت کردن این مسیر، می تواند ازجهت کاهش هزینه ها، صرفه جویی در وقت و افزایش بهره وری مفید باشد؛ از این رو در سال های گذشته، تلاش هایی برای برقی سازی یا سریع السیر کردن ر اه آهن تهران -مشهد  صورت گرفت.

در سال ۱۳۹۳ از سوی مسئولان اعلام  شد که خط ریلی تهران-مشهد و افزایش سرعت قطار این مسیر به ۲۰۰ کیلومتر در ساعت جزو یکی از یکی از اصلی ترین اولویت های راه آهن محسوب می شود. در برهه ای از زمان هم اسامی کشورهایی مانند چین روسیه، آلمان و حتی اسلوونی در میان سرمایه گذارها احتمالی پروژه ریلی ایران مطرح بود و حتی قرارداد تجاری با یک شرکت چینی به امضا رسید که در نهایت اعلام شد به دلیل تحریم ها، سرمایه گذاری خارجی در این پروژه منتفی شده است.

در کنار برقی سازی راه آهن تهران -مشهد ، یکی دیگر از پروژه هایی که این سال ها مورد توجه قرار داشت،  سریع السیر کردن این مسیر ریلی بود. رستم قاسمی -وزیر فقید راه و شهرسازی- فروردین ماه امسال گفته بود که پروژه قطار سریع السیر تهران مشهد در دستور کار ما قرار گرفته و باید منابع  آن خارج از بودجه کشور تامین شود و حتی آبان ماه گفته بود که موضوع ایجاد این خط ریلی جدید بررسی و بنا شده تا گزارش مطالعات اولیه آن ارائه شود، هرچند هنوز از سوی راه آهن گزارشی در این خصوص ارائه نشده است.

از طرفی در یک ماه گذشته و با سرد شدن هوا و به خصوص برودت شدید هوا در مشهد که زمینگیر شدن قطارها در آن مناطق را در پی داشت، بار دیگر این شائبه ایجاد شد که چه اقداماتی برای قطار به مقصد مشهد باید انجام می شد که صورت نگرفت، اگرچه استفاده از تجهیزات لازم مناسب هوای سرد یکی از مهم ترین اقدامات است، اما کارشناسان در عین حال معتقدند در  سال های گذشته همچنین در خصوص برقی شدن راه آهن غفلت شده است و در مسیر تهران-مشهد با توجه به حجم مسافر و سابقه برودت و برفی که در مشهد وجود داشته، باید به این موضوع توجه می شد.  

در عین حال، باید توجه داشت که برقی کردن قطار تهران-مشهد هم به واسطه آثار اقتصادی و اجتماعی برای مردم یک ضرورت است و هم مستقیما روی کاهش هزینه دولت تاثیر می گذارد.  این پروژه علاوه بر کاهش مصرف سوخت، کاهش تصادفات جاده ای و کاهش زمان سیر مسافر، هزینه خرید ناوگان را کم می کند و مسافر را با واگن و لکوموتیو کمتر می توان جابه جا کرد. بنابراین به نظر می رسد توجه به این پروژه یکی از ضروریات پروژه های حمل و نقل محسوب می شود.