اولین خطوط حمل و نقل ریلی زیرزمینی در معادن به کار می‌رفتند. روی این خطوط، واگن‌های روباز چرخداری قرار داشتند که ابتدا با نیروی بدنی انسان و بعد‌ها به کمک اسب حرکت می‌کردند. از زمانی که انسان به استفاده از قطارهای بخار روی آورد، افکار عمومی متوجه ساخت قطارهای مسافربری زیرزمینی شد. متروی لندن، قدیمی‌ترین شبکه حمل و نقل زیرزمینی در جهان است که مقدمات ساخت آن در سال 1854 میلادی آغاز شد و در سال 1863 میلادی در حالی که روزانه چهل و یک هزار مسافر را جابه جا می‌کرد، شروع به کار کرد. شبکه متروی لندن، از شلوغ‌ترین شبکه‌های حمل و نقل زیرزمینی در جهان است که بنابر آمار، در سال 2007 میلادی یک میلیارد نفر از این شبکه استفاده کرده‌اند! جالب است بدانید که برخلاف نام رسمی این سیستم که «زیرزمینی» یا underground است، 55 درصد این شبکه، روی زمین واقع است. متروی لندن، 270 ایستگاه دارد و هر هفته پله برقی‌‌های آن به‌اندازه‌ دو بار سفر به دور کره‌ زمین بالا و پایین می‌روند!

منبع