ترابر نیوز:
دکتر طلوعی، مدیر عامل شرکت ریل پرداز سیر، با بیان اینکه مهم ترین نقش آفرینی ایران در ترانزیت ریلی منطقه مربوط به کریدور شمال-جنوب است، افزود: با اینحال در این مسیر نیز به دلایلی همچون کمبود و فرسودگی ناوگان و مدیریت ناصحیح، زمان سیر محمولههای ترانزیتی به جای ۳ تا ۴ روز به بیش از ۱۵ روز میرسد که کاهش بهرهوری و افزایش هزینهها را درپی دارد.
دکتر فرهنگ طلوعی، مدیر عامل شرکت ریل پرداز سیر، در گفتگو با مسیر اقتصاد به بیان برخی از مشکلات حوزه ترانزیت ریلی پرداختند.
طلوعی در ابتدا با تأکید بر اینکه کشور ایران موقعیت جغرافیایی مناسبی در مسیرها و کریدورهای ترانزیتی دارد، افزود: اما حقیقت آن است که این جغرافیا به تنهایی برای فعال شدن ترانزیت از داخل خاک ایران کافی نیست و عوامل متعدد دیگری نیز باید در کنار این موقعیت قرار گیرد تا باعث رونق ترانزیت بار از داخل خاک ایران شود.
طولانی بودن «زمان سیر» نقطه ضعف اصلی ترانزیت ریلی ایران
مدیر عامل شرکت ریل پرداز سیر با بیان اینکه در حال حاضر فعالترین مسیر ترانزیتی، شاخه شرقی کریدور شمال جنوب از بندرعباس تا مرز سرخس است، ادامه داد: با اینحال در همین مسیر دغدغه اصلی قزاقستانیها، به عنوان مشتری اصلی این مسیر، طولانی بودن زمان سیر در خطوط ایران است.
وی افزود: طبق خواسته قزاقها زمان رفت و برگشت واگن در این مسیر باید ۳ تا ۴ روز باشد، در حالی که هم اکنون این زمان در حال حاضر به بیش از ۱۵ روز هم میرسد و این باعث تحمیل هزینههای اضافی و کاهش بهرهوری شده است.
کمبود فرسودگی لوکوموتیوها یکی از دلایل طولانی شدن زمان سیر
طلوعی در خصوص دلایل طولانی شدن زمان سیر در ترانزیت ریلی ایران گفت: بخشی از این زمان طولانی به کمبود لکوموتیو و واگن بر میگردد که به دلیل سیاستهای صنعتی و تجاری اشتباه صورت گرفته در سالهای گذشته، هزینههای جبران آن افزایش یافته است. به طوری که هم اکنون با کمبود و فرسودگی لکوموتیو به عنوان پیشانی حمل و نقل ریلی مواجه هستیم.
وی افزود: مسئله دیگر در مکانهای تخلیه و بارگیری و خطوط انشعاب و مانوری است که به دلیل کمبود خطوط و لکوموتیوهای مانوری و عملکرد نامناسب لکوموتیوهای مانوری موجود، زمان تخلیه تا چند روز افزایش یافته که در عمل باعث کاهش سرعت سیر از مبدا تا مقصد شده است.
وی با انتقاد از تصدی گری شرکت راه آهن ایران گفت: مشکل اصلی در این حوزه به نقش تصدیگری شرکت راه آهن بر می گردد. این در حالی است که اگر شرکت راه آهن صرفا نقش حاکمیتی و تنظیمگری را ایفا کند، بهرهوری بسیار بالاتری را شاهد خواهیم بود.
|