قیمت نفت به 130 دلار رسید افزایش شدید قیمت نفت به دلیل وابستگی شدید حمل و نقل جهان به بنزین و گازوئیل و مازوت می باشد. این وابستگی طی دو دهه آینده بطور کامل از بین خواهد رفت. افزایش شدید قیمت نفت سرعت توسعه تکنولوژی و تولید خودروهای برقی را افزایش خواهد داد. طی ده سال آینده بخش قابل توجهی از خودروهای جهان برقی خواهند شد. برق مورد نیاز جهان بر حسب ظرفیت ها و منابع هر کشور از طریق انرژی خورشیدی، بادی، آبی، ذغال سنگ، گاز و واردات تامین خواهد شد.

15 کشور جهان 85 درصد نفت جهان را وارد می کنند این 15 کشور طی بیست سال آینده واردات نفت خود را به شدت کاهش خواهند داد و انرژی مورد نیاز خود را از طرق دیگر تامین خواهند نمود چرا که طی دو دهه آینده وابستگی مطلق خودروها به گازوئیل و بنزین از بین خواهد رفت و برقی که از منابع مختلف قابل تامین است انرژی حرکتی خودروها را تامین خواهد نمود.

طی دو دهه آینده قیمت نفت بین 25 تا 35 دلار فراز و فرود می نماید و از آن پس جهان هرگز نفت حتی 50 دلاری را نیز تجربه نخواهد نمود.

چنانچه ما اکنون نفت خود را به قیمت 100 دلار بر بشکه صادر نکنیم مجبور خواهیم شد از دو دهه آینده نفت را به قیمت 25 دلار صادر کنیم و از این بابت هزاران میلیارد دلار به نسل فعلی و نسل های آینده ضربه و خسارت های جبران ناپذیر وارد نموده ایم. آیا نسل های آینده از ما منزجر نخواهند بود آیا آنها هرگز ما و تفکر ما را خواهند بخشید؟

ما باید بهر طریق ممکن با عزتمندی معضل تحریم ها را حل کنیم و با فروش نفت درآمد های حاصله را صرف تحول سریع در حوزه حمل و نقل نمائیم.

ما باید با سرعت شبکه ریلی برقی و سریع السیر را در همه نقاط مهم کشور توسعه دهیم. شبکه مترو را به سرعت توسعه دهیم زمان حرکت بین قطارها در مترو را به یک دقیقه کاهش دهیم.  ده ها هزار اتوبوس مورد نیاز شهرها را تامین نمائیم و با این اقدامات بخش عمده جابجایی بار و مسافر را به شبکه ریلی منتقل نمائیم و مصرف بنزین و گازوئیل در کشور را از 220 میلیون لیتر در روز به کمتر از نصف کاهش دهیم و بنزین و گازوئیل تولیدی پالایشگاه های کشور را با قیمت های مناسب سالهای جاری صادر نمائیم.

سالانه حدود 17 هزار نفر در تصادفات جاده ای کشته می شوند. بیش از دویست هزار نفر مصدوم می شوند حدود 18 هزار نفر دچار قطع نخاع و معلولیت های دائمی می شوند. در صورت توسعه شبکه مدرن ریلی تعداد کشته ها و معلولین های دائمی و قطع نخاع از حدود 36 هزار نفر در سال به کمتر از ده هزار نفر در سال خواهد رسید آیا تاخیر حتی یک روزه جهت صادرات حداکثری نفت و صرف درآمدهای حاصله برای توسعه شبکه ریلی کشور خسارت جبران ناپذیر نیست؟