همیشه سقوط‌های مرگبار هوایی در کشور تا چند روزی در صدر اخبار و رصد مسئولان قرار می‌گیرد و پرسش و پاسخ‌های تکراری در این خصوص مطرح می‌شود اما گذر زمان بازهم این پروسه را به عادی شدن سوق می‌دهد.
 

این در حالی است که صنعت هوایمایی روزانه با میلیون‌ها مسافر در ارتباط است و احساس ناامنی و تحریک افکار عمومی می شود تیغ دو لبه  این صنعت....

 

هرآنچه گفته شد موجب می شود تا این نکته بیشتر احساس شود که نباید برخطرات و مشکلات آن این صنعت سرپوش گذاشت، بلکه باید آن را به صورت ریشه‌ای پالایش و چاله چوله‌های کمبودش پر شود.

یکی از این مسائل عدم رعایت استاندارد‌ها و فرسوده بودن این صنعت است که به پاشنه آشیلی برای آن تبدیل شده و توان رقابت را از آن ستانده و به سدی در مقابل آن تبدیل شده است.
 

لازم به ذکر است که عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی هم ناوگان هوایی کشور را جزء فرسوده‌ترین و مسن‌ترین ناوگان هوایی دنیا برشمرده و سن آن  راحدود ۲۰ سال عنوان کرده است.

 

وی در کنار این اعتراف همیشگی از این موضوع نیز سخن گفته است که کشور به ۵۰۰ فروند هواپیما نیاز دارد که چیزی حدود۵۰ میلیارد دلار می شود این درحالی است که این میزان پول در کشور ورود خارجی ندارد، بنابراین راهی جز اجاره به شرط تملیک باقی نمی ماند.
 

اما به نظر می‌رسد که تنها مشکل این صنعت نقدینگی نیست و مواردی همچون خریدهای غیراصولی آن هم  بدون توجه به استاندارد‌ها در راس امور است. پس این سوال را می‌توان مطرح کرد که آیا خریدهای قبلی درست بوده است؟ آیا هواپیماهای خریداری شده به نحو احسن کار می‌کنند؟و آیا هیچ هواپیمای زمین گیری وجود ندارد؟ 

 

پاسخ این سوالات واضح و مبرهن است، خیر! چراکه در حال حاضر پارکینگ مهرآباد و30 فروند فوکری که خاک می خورد و یا ورود هواپیماهایی با طول عمر بیش از 15 سال خود موید این موضوع است که نیاز به نظارت و بازشکافی کاستی‌ها بیش از پیش از نقدینگی با اهمیت تر است.

اگرچه مقصود اسعدی سامانی دبیر انجمن شرکت‌های هواپیمایی هم گفته که هواپیماهای تولید سال ۱۹۹۸ به بعد اجازه ورود به کشور را ندارد و شرکت‌ها براساس رعایت استانداردهای مورد نظر سازمان هواپیمایی اقدام به خرید هواپیما می‌کنند، اما اعتقاد برخی‌ها بر این است که هواپیما تا جایی که هزینه نگهداری دارد، از لحاظ اقتصادی توجیه پذیر است و می‌تواند پرواز کند و برخی کشور‌ها نیز هواپیما‌هایشان را بعد از ۵ سال به فروش می‌رسانند، زیرا هزینه نگهداری آن‌ها بالا می‌رود و دیگر توانایی تعمیر و نگهداری آن را نخواهد داشت. 

 

*** دولت استاندارد تعیین کرده اما عمل نمی‌کند

 

هاشمی رئیس کمیسیون عمران، هم گفت: دولت یکسری استانداردهایی برای خرید هواپیما مشخص کرده اما از این موضوع گلایه‌مند هستیم که آن‌ها را تصویب کرده، اما به آن‌ها عمل نمی‌کند. 

 

وی ادامه داد: اگر این استاندارد‌ها رعایت شود نه تنها با جان مردم بازی می‌شود، بلکه هزینه‌های متوسط نگهداری و خدمات رسانی را نیز برای کشور به دنبال خواهد داشت. 

 

در نظر گرفتن این استاندارد‌ها با وجود متخصصان و کار‌شناسان این حوزه امری محال به نظر نمی‌آید و با در نظر گرفتن نیازهای کشور و آیندگان محقق خواهد شد. 

 

*** طرح جامعی برای خرید هواپیما نداریم

 

علیرضا خسروی عضو کمیسیون عمران با بیان اینکه طرح جامعی برای خرید هواپیما نداریم، گفت: همین امر موجب شده تا زمینه فعالیت برای دلالان پساتحریم فراهم شود و کالاهایی بفروشند که قابلیت استفاده از آن‌ها در کشور وجود ندارد. 

 

وی افزود: خرید هواپیماهایی که جای پارکینگ آن در فرودگاه مهرآباد مهیا نیست اشتباه است و فقط استهلاک هدررفت سرمایه ملی را به دنبال دارد. 

 

خسروی ادامه داد: از این اشتباهات در خرید هواپیما‌ها زیاد شده، به طوری که طی چند سال گذشته هواپیماهایی با برد بالا خریداری شده که مناسب برای پرواز در کشور نیست. 

 

وی در خصوص هواپیماهای ۷۴۷ خریداری شده هم گفت: برای این خریداری هم هیچ پروتکل یا آینده‌ای نداشتیم، به طوری که موتور این هواپیما آسیب دید، زیرا برای پروازهای ۲۰۰۰ کیلومتر مناسب نبود. 

 

پس علاوه بر فرسوده بودن ناوگان کشور هواپیماهایی هم خریداری می‌شوند که نه تنها نیاز داخل را پاسخ نمی‌دهند، بلکه به عنوان دکورهایی در زمین‌های فرودگاه به منظر نمایش درآمده‌اند. 

 

*** هواپیماهایی که فقط پول هدر می‌دهند

 

علیرضا خسروی در این باره گفت: شرکت فوکر حدود ۱۰۰ فروند هواپیما در دنیا ساخته است که حدود ۳۰ فروند آن را کشور ما خریداری کرده است. 

 

وی علت این امر را تنوع در خرید مدل‌ها دانست، زیرا قابلیت جابجایی قطعات آن‌ها وجود ندارد. 

 

مهرداد بائوج لاهوتی عضو کمیسیون عمران در مجلس شورای اسلامی هم با بیان اینکه این هواپیما‌ها به جهت خرابی موتور و افزایش تحریم‌ها زمین گیر هستند، افزود: این شرکت نه تنها اعلام کرده که مسئولیت این پرواز‌ها را به عهده نمی‌گیرد، بلکه حاضر به ارائه سرویس هم نمی‌باشد. 

 

در پایان باید به این اصل مهم اشاره کرد که می‌بایست پول‌های بیت المال را در جهت ارتقای این صنعت به کار برد و با توجه به آنکه سهم کشور از تخلفات و سوانح هوایی بالاست، این نکته عیان می‌شود که باید از تجربه‌های تلخ و شیرین گذشته درس عبرت گرفت و از نگاه‌های کاسبانه در خرید فرسوده جلوگیری شود.


 

انتهای پیام/