براساس آمارهای منتشرشده از سوی مراکز بین‌المللی، هنگ‌کنگ، ژاپن، سنگاپور، سوییس و اسپانیا کشورهای پیشتاز در صنعت ریلی جهان هستند،

براساس آمارهای منتشرشده از سوی مراکز بین‌المللی، هنگ‌کنگ، ژاپن، سنگاپور، سوییس و اسپانیا کشورهای پیشتاز در صنعت ریلی جهان هستند، اما سوال این است که پیش رو بودن این کشورها برچه اساسی است یعنی صنعت حمل و نقل ریلی آنها چه شاخص‌هایی دارد که سرآمد سایر کشورها در این صنعت محسوب می‌شوند. فاکتورهای مورد بررسی برای پیشتاز یا پیش رو بودن صنعت مسافربری ریلی این کشورها، عدم تاخیر، فناوری بالا، حجم بالای مشتریان و رضایت مشتری از خدمات دریافت شده است.

درحالی که نام این 5 کشور به عنوان کشورهای پیشرو در مسافربری ریلی مطرح می‌شود اما تجربه سفرهای ریلی در کشورمان حکایت از آن دارد که این صنعت موفق عمل نکرده و زیان ده است ضمن اینکه براساس تازه‌ترین آمار طی سال‌های 88 تا 96، 4 میلیون از تعداد مسافران ریلی هم کاسته شده است این درحالی است که براساس قانون برنامه 5 ساله ششم توسعه (از سال 95 تا 1400) افزایش سهم راه‌‌آهن در بخش مسافر باید از 8 درصد به 20 درصد افزایش یابد، همین موضوع بهانه‌ای شد تا روزنامه تعادل نگاهی به دلایل موفقیت بخش مسافربری ریلی سایر کشورها داشته باشد.

  در هنگ‌کنگ، شرکت MTR، به بهبود حمل‌ونقل ریلی دست زده است و با دریافت هزینه‌های اندک برای مشتریان و فراهم آوردن تسهیلاتی برای خرید بلیت‌ها، توجه کافی به نظافت و تمیزی و نشانه‌گذاری‌های مناسب، توانسته است رضایت مشتریان خود را کسب کند. گفتنی است که 99.9 درصد از قطارهای این شرکت سر وقت حرکت می‌کنند و در روز حدود 6.45 میلیون مسافر را منتقل می‌کنند.

  راه‌آهن ژاپن با ایمنی بالا، بدون تاخیر و سریع است. شبکه قطار پرسرعت شین‌کانزن در ژاپن سریع‌ترین شبکه ریلی در جهان است و این شبکه با استفاده از فناوری‌های پیشرفته در آوریل ۲۰۱۵ به رکورد سرعت ۶۰۳ کیلومتر در هر ساعت رسید. راه‌آهن ژاپن یکی از شلوغ‌ترین راه‌آهن‌ها در جهان هم محسوب می‌شود. این کشوربا داشتن بیش از ۲۷ هزار کیلومتر راه‌آهن در سراسر آن کشور، در فاصله ۲۰۱۴-۲۰۱۳ حدود 7.3 میلیارد مسافر را جابه‌جا کرده بود.

 شرکتMRT علاوه برهنگ‌کنگ در سنگاپورهم فعالیت کرده و عملکرد بسیار موفقی داشته است، این شرکت ۱۰۰ ایستگاه در سراسر این کشور دارد و روزانه 2.6 میلیون مسافر را جابه‌جا می‌کند، ضمن اینکه سنگاپور به‌دلیل پروژه‌های قابل توجه پرسرعت که این کشور را به کوالالامپور (پایتخت مالزی) متصل می‌کند و از پل جوهور می‌گذرد، معروف شده است.

 سوییس هم در بخش مسافربری ریلی عملکردی فوق‌العاده داشته است، براساس آمار بیش از ۹۹ درصد از شبکه ریلی این کشور الکترونیکی شده و همین موضوع موجب شده که راه‌آهن این کشور در میان سبزترین خطوط ریلی در جهان قرار بگیرد، همچنین سوییس یکی از متراکم‌ترین شبکه‌های ریلی را در جهان دارد و هرشهروند سوییسی در سال به‌ طور متوسط از ۲۴۴۹ کیلومتر ریل استفاده می‌کند.

 صنعت مسافربری ریلی اسپانیا هم از کیفیت بالایی برخوردار است و با ۳۱۰۰ کیلومتر خط پرسرعت، طولانی‌ترین شبکه خطوط پرسرعت را در اروپا دارد، به عنوان نمونه قطارهایی که مادرید را به بارسلون وصل می‌کنند، ۶۰۰ کیلومتر در ساعت، سرعت دارد و مسافران آن، این مسیر را در مدت دو ساعت و نیم طی می‌کنند و این موضوع موجب شده حتی پروازهای ارزان‌قیمت هم نتوانند مسافران این مسیر را وسوسه کنند تا از خدمات هوایی به جای ریلی استفاده کنند.

   طولانی‌ترین خطوط ریلی دنیا

 سیستم حمل و نقل ریلی در امریکا با اصولی مشابه کانادا توسعه یافته است و بخش بزرگی از شبکه ریلی امریکا هم به حمل بار اختصاص یافته است و درزمینه خدمات مسافری فعالیتی ندارد، شبکه ریلی امریکا با طول ۲۵۰ هزار کیلومتر طولانی‌ترین شبکه ریلی را در میان کشورهای جهان به خود اختصاص داده است؛ مسیرهای داخلی شبکه ریلی امریکا از همه ایالت‌های آن می‌گذرد.

  شبکه ریلی روسیه یکی از شبکه‌های ریلی جهان است که به‌شدت تحت سلطه بخش حمل‌و‌نقل باری است و در مقیاس نسبت تن در هر کیلومتر به مسافر در هر کیلومتر، بعد از کشورهای کانادا، امریکا و استونی قرار دارد، گفتنی است که طول شبکه ریلی روسیه ۱۲۸ هزار کیلومتر است.

  شبکه ریلی چین با طول تقریبی ۱۰۰ هزار کیلومتر، سومین شبکه ریلی بزرگ جهان محسوب می‌شود، این شبکه شلوغ در سال ۲۰۱۳ در سال 2013، 2 میلیارد مسافر و 3 میلیارد تن بار را جابه‌جا کرد.

 در هر کیلومتر از مسیر شبکه ریلی هندوستان نزدیک به ۱۹ هزار نفر زندگی می‌کنند و به همین دلیل این شبکه ریلی ۶۵ هزار کیلومتری، شلوغ‌ترین شبکه ریلی جهان به شمار می‌رود. با وجود این تراکم جمعیتی، خطوط ریلی هندوستان سالانه ۹۲۱ میلیون تن بار را هم جابه‌جا‌ می‌کنند و به این ترتیب نه تنها حمل‌و‌نقل بارهای داخلی، بلکه جابه‌جا‌یی بارهای به مقصد پاکستان، بنگلادش و نپال را نیز پوشش می‌دهد.

  کانادا نخستین کشوری است که سیستم ریلی آن خصوصی‌سازی شده است و پس از آن امریکا سیستم ریلی خود را خصوصی کرد، این کشور از لحاظ کوچک بودن نسبت جمعیت کشور به اندازه شبکه ریلی، کانادا شباهت زیادی به کشور استرالیا دارد و این موضوع موجب می‌شود که تمرکز عمده شبکه ریلی کانادا بر بخش حمل‌و‌نقل باری باشد.