تین نیوز

اگرچه برخی کارشناسان حوزه ریلی بر این باورند که خرید کشنده های ریلی توسط فولادسازان ناممکن  است و سیر قطارهای باری توسط صاحبان باری که علاقه مند به خرید کشنده ریلی و سیر بار خود توسط کشنده های خود هستند شدنی نیست اما در عین حال برخی دیگر بر این دیگه که سیر قطار کامل توسط فولادسازان و صنایع عمده در شبکه ریلی امکان پذیر است، تاکید می کنند.

به گزارش تین نیوز، چندی پیش گزارشی در این پایگاه خبری منتشر و در آن از قول کارشناسان عنوان شد: اینکه صنایع بزرگی چون فولادسازان بتوانند با ورود به این حوزه و خرید کشنده‌ های ریلی، علاوه بر بهبود وضعیت شبکه ریلی به بهبود کسب و کار خویش نیز کمک کنند پیشنهاد خیلی خوبی است. اما چطور می شود ذوب آهن با خریداری کشنده، عملیات سیر بار خود را انجام دهد؟ برای مثال اگر قرار باشد فولاد مبارکه هم با خریداری کشنده، عملیات سیر بار خود را انجام دهد و مجتمع چادرملو،  مجتمع سنگان و فولاد خوزستان و فولاد آذربایجان و فولاد گیلان و . . .  هم با خریداری کشنده، عملیات سیر بار خود را انجام دهند، در آن صورت کنترل ترافیک با چه کسی خواهد بود؟ چه کسی تعیین خواهد کرد که هر بلاک به قطار کدام شرکت اختصاص پیدا کند؟ چه کسی تعیین خواهد کرد که هر کدام از خطوط ایستگاه به ناوگان کدام شرکت اختصاص پیدا کند؟ چه کسی تعیین خواهد کرد که . . .

بیشتر بخوانید:

• تلاش بخش خصوصی برای گذر از تنگنای لکوموتیوی

• راه آهن جاده نیست که هر شرکت چند لکوموتیو بخرد و در آن براند

در ادامه این گزارش نیز تاکید شده بود: راه آهن جاده نیست که هر کسی چند تا ناوگان و لکوموتیو بخرد و در آن براند.

در پاسخ به نظر این کارشناسان، گروهی دیگر از آنان ذکر چند نکته را ضروری می دانند.

اول آنکه قطعا ایجاد قطار کامل می تواند به بهبود بهره برداری از شبکه ریلی در کشور کمک کند و در شرایط حال حاضر که بحران کمبود لکوموتیو وجود دارد، ایجاد قطار کامل برای صنایع بزرگ مشتری حمل بار ریلی که خود اقدام به خرید کشنده های ریلی جدید می کنند، می تواند بخشی از چالش های شرکت راه آهن را رفع کرده و منجر به بهبود عملکرد و بهره برداری از شبکه ریلی کشور شود.

ثانیا، شیوه های متعدد و تجربه شده ای در دنیا وجود دارد که در صورت ورود قطارهای کامل، مخل شبکه نباشد و این قطارها بتوانند به سیر در شبکه، بدون آسیب به سیر سایر قطارهای برنامه ریزی شده معمول بپردازند. بدون شک بهره برداری از شبکه ریلی، سخت تر از برنامه ریزی استفاده از ناوگان هوایی ایرلاین های مختلف در آسمان نیست و می توان با تمهیداتی این مهم را به سر انجام رساند. بنابراین راه آهن می تواند به عنوان متصدی کنترل ترافیک برنامه حرکت این قطارها را تعیین کند و این شرکت ها با توجه به برنامه تعیین شده از سوی شرکت راه آهن به سیر قطارهای خود بپردازند.

نکته سوم اینکه، با ورود شرکت های فولادی و سایر صنایع عمده ای که مشتریان ثابت حمل بار ریلی اند، اولا بار از روی دوش شرکت راه آهن برای خرید و سرمایه گذاری کشنده های ریلی جدید برداشته می شود و ثانیا ورود هر لکوموتیو خریداری شده توسط این شرکت ها، معادل آزاد شدن یکی از لکوموتیوهای دولتی موجود است. در واقع عملا راه آهن، با ایجاد بستر جذب سرمایه، می تواند مسیر خود را برای توسعه روزافزون شبکه ریلی هموار سازد. مفهومی که بدون تردید در سال های گذشته نیز به دنبال آن بوده است. بنابراین راه آهن می تواند با اتخاذ تدابیر مناسب، به بهبود وضعیت تعداد کشنده های موجود در شبکه بپردازد، بدون آنکه نیاز باشد در این مسیر، خود هزینه ای انجام دهد.

و در آخر، بدون شک بار فولادی و معدنی، در ایران می بایست از طریق شبکه ریلی کشور حمل شود. این در حالی است که صنایع عمده تاکنون به واسطه وجود یارانه های انرژی، نیازی به حمل بار خود در شبکه ریلی کشور نداشتند و حجم زیادی از بارهای ریل پسند خود را از طریق جاده حمل می کردند. به بیان دقیق تر، بخشی از سوددهی این شرکت ها به واسطه وجود این میزان از یارانه های انرژی در حمل و نقل بار است. بنابراین وظیفه ذاتی این شرکت ها است تا بخشی از سودآوری خود را در مسیر اعتلای صنعت حمل و نقل ریلی کشور هزینه کنند. در این راستا می بایست شرکت راه آهن تدابیر لازم برای خرید تعداد کشنده مورد نیاز امروز شبکه ریلی کشور توسط فولادسازان و صنایع عمده را فراهم نماید.