به گزارش خبرگزاری فارس، روز شنبه 30 شهریورماه امسال، مراسم تحویل محموله 1500 تنی ریل تولیدی شرکت ذوب‌آهن، با حضور وزرای راه و شهرسازی و صنعت، معدن و تجارت، ‌انجام شد.

با این‌ وجود اما و اگرهایی در توانایی یا اراده ‌شرکت ذوب‌آهن برای تأمین نیاز داخلی کماکان در محافل کارشناسی وجود دارد.

در این رابطه مصاحبه‌ای با ‌بهنام جمشیدی، یکی از کارشناسان صنعت ریلی و مطلع در حوزه تولید ریل ذوب‌آهن، داشتیم که در ادامه می‌خوانید.

فارس: با توجه به مراسم تحویل محموله ریل UIC60 با حضور وزرای دولت، آخرین وضعیت تولید ریل داخلی در کشور را چطور ارزیابی می‌کنید؟

‌جمشیدی:‌ بعد از سه دهه تلاش شرکت ذوب‌آهن و راه‌آهن برای تولید ریل در داخل کشور، در حال حاضر حدود یکی دو سال است که ذوب‌آهن در رسانه‌ها ادعا می‌کند به توانایی کامل برای تأمین همه نیازهای ریل راه‌آهن کشور دست یافته و تلاش شده است همین نگاه هم در رسانه‌ها مطرح شود، اما واقعیت امر کمی با این کارهای رسانه‌ای متفاوت است‌ به این معنا که این اقدامات بیشتر نمایشی است تا واقعی.

فارس: مگر ذوب‌آهن توانایی تولید ریل کافی و استاندارد را ندارد؟

جمشیدی: ببینید‌ شرکت ذوب‌آهن در سال‌های ابتدایی دهه 90 شمسی، به سبب حمل مواد معدنی با استفاده از شبکه ریلی کشور، حدود 200 میلیارد تومان به راه‌آهن بدهی داشت، به‌جای پرداخت بدهی خود، مهلت خواست تا با صرف مبلغی تقریباً معادل بدهی خود، تجهیزات تولید ریل از آلمان خریداری کند، این اتفاق هم رخ داد، اما مشکلات ریز و درشتی که در خط تولید ریل ذوب‌آهن وجود داشت و کماکان هم بعد گذشت حدود پنج سال وجود دارد، نشان می‌دهد دقت کافی در خرید تجهیزات یا پیگیری قرارداد صورت نگرفته است.

در موارد اینچنینی، شرکتی مانند ذوب‌آهن باید نصب و راه‌اندازی کامل خط تولید را، شامل سربلندی در آزمون‌های سرد و گرم از شرکت فروشنده یا یک شرکت متخصص دیگر مطالبه کند، اما اکنون بعد از حدود 4 تا 5 سال از شروع نصب تجهیزات، کماکان خط تولید ریل ذوب‌آهن با مشکلات زیادی روبروست.

فارس: با این اوصاف محموله‌ای که تحویل داده شد در چه شرایطی تولید شده است؟ یعنی فاقد استاندارد بوده است؟

جمشیدی: قطعاً ریل‌های تولید شده دارای استاندارد بوده و تا اینجای کار یک افتخار بزرگ نصیب ذوب آهن شده که توانسته استانداردهای روز اروپا را بگذراند، اما مسأله اینجاست که تولید یک محموله مثلاً 2 هزار تنی محصول استاندارد، با یک خط تولید معیوب هم امکان‌پذیر است، تفاوت ماجرا در نرخ تولید محصول سالم است، 2 هزار تن ریل سالم را با یک درصد خطا می توان تولید کرد، با صرف 15 هزار تن شمش و خطای 90 درصدی هم می‌توان به تولید رساند، مسئله این است که در این شرایط دیگر قطعاً تولید به‌صرفه نیست، بلکه نمایشی و برای استفاده مدیران یا نهایتاً کم کردن فشارها خواهد بود.

طبق شنیده‌های من، برای تولید این محموله آخر، چندین برابر این وزن، شمش مصرف شده و اغلب خروجی‌ها معیوب و غیراستاندارد بوده است، در این شرایط هیچ بعید نیست مانند رفتاری که ذوب‌آهن تا کنون از خود نشان داده برای تحویل محموله 1500 تنی بعدی، لازم باشد 6 ماه دیگر صبر کنیم، اما با این شرایط نتیجه نهایی هر چه باشد قطعاً خودکفایی نخواهد بود.

فارس: به نظر شما تغییر مدیریت ذوب‌آهن زمینه‌ساز تأخیر در راه‌اندازی کامل نشده است؟

جمشیدی: مدیرعامل کنونی ذوب‌آهن در همان زمانِ خرید و نصب خط تولید ریل، در این شرکت، سِمَت معاونت توسعه را بر عهده داشت، طبیعتاً مدیران کنونی ذوب‌آهن در این شرایط نمی‌توانند فرافکنی کنند و مشکلات را گردن نگیرند. بنابراین در این حالت یا باید همه تلاش‌ها را برای رفع مشکلات به کار بست یا باید به اقدامات نمایشی و کتمان مشکلات روی آورد.

آنچه کاملاً مشخص است این است که ذوب‌آهن در حال حاضر قطعاً توانایی تأمین ریل کشور بدون ضررهای هنگفت را ندارد، چراکه خط تولید به حالت نرمال نرسیده و تلفات هنگفت است، شاهد مثال همین که ذوب‌آهن ادعا می‌کند می‌تواند سالانه 400 هزار تن ریل تولید کند، اما بعد از حدود 8 ماه از قرارداد با شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل، صرفاً 1500 تن ریل تحویل داده است بنابراین تحلیل من از شرایط فعلی این است که اراده کافی در مدیران ذوب‌آهن وجود ندارد و اقدامات انجام شده صرفاً برای نمایش است، اگر اراده بیشتری داشتند و پیگیری لازم انجام می شد تاکنون واقعا مشکلات قابل حل بود.

فارس: قرارداد ذوب‌آهن با راه‌آهن به کجا رسید؟

جمشیدی: مهرماه 95 ذوب‌آهن به‌جای بخشی از بدهی 200 میلیاردی خود به شرکت راه‌آهن، طی قراردادی قول داد 40 هزار تن ریل تحویل دهد، زمان این قرارداد تا پایان سال 95 بود، اما در حال حاضر با گذشت 3 سال از قرارداد، تنها حدود 1500 تن تحویل شده، یعنی کمتر از 5 درصد قرارداد؛ پول که تقریباً به‌صورت پیش‌پرداخت از محل بدهی پرداخت شده است، چه دلیلی دارد که تحویل صورت نگیرد؟‌ خود مدیران ذوب‌آهن مبلغ پایین قرارداد را بهانه می‌کنند که ریل گران شده و قیمت سابق به‌صرفه نیست که در این‌باره باید گفت‌ اولاً راه‌آهن مسئول تأخیر تولیدکننده نیست و در ثانی اصلاً ریل استاندارد در این کارخانه به مقدار قابل‌اعتنا تولید نشده که بخواهند تحویل دهند، اگر تولید شده عکس منتشر کنند تا ما هم ببینیم، مطمئن باشید اگر تولید شده بود می توانستند به مشتریان دیگر هم بفروشند، اصولا محموله جدید و قابل اعتنایی تولید نکرده‌اند بنابراین نتیجه تأخیر چندساله و بهانه‌جویی، چنین دستاوردی شده است.

فارس: چاره کار در چیست؟ چه پیشنهادی برای رفع این مشکل دارید؟

جمشیدی: درنهایت معتقدم مدیریت فعلی ذوب‌آهن باید به‌جای مسائل تبلیغاتی، اراده حل مشکلات خط تولید ریل را داشته باشند، ادامه این شرایط می تواند کار را برای کشور هم سخت کند؛ جدا‌ از هزینه‌های غیرضروری و تضییع حقوق سهامداران این شرکت، ممکن است به اسم تولید ملی، کار حمل و نقل ریلی را مختل کنند.

همچنین پیشنهاد می‌شود وزارت تعاون، کار و رفاه به عنوان سهامدار اصلی کارخانه ذو‌ب‌آهن با ورود به این موضوع و بررسی ابعاد این پروژه از ضررهای احتمالی شرکت و همچنین حمل و نقل ریلی کشور جلوگیری کند، با همه این توضیحات ‌یقین دارم مشکلات فعلی با مدیریت مناسب در زمان کمی قابل‌ حل است، به شرطی که اراده کافی وجود داشته باشد.

انتهای پیام/