مصطفی کواکبیان هم در واکنش به این طرح گفته است: نظام پارلمانی بدون ساختار نظام حزبی سخن پوچی است که پایه ‏جمهوریت حکومت را می‌لرزاند. به گفته او، هر گونه سخنی از نظام پارلمانی با موضوع «تحزب» ارتباط وثیقی دارد و ‏اساسا نظام پارلمانی بدون ساختار نظام حزبی سخن کاملا پوچ و بیهوده‌ای است که منجر به فروپاشی پایه جمهوریت  شده و ‏آن را می‌لرزاند 

کواکبیان البته راه این تغییر را بسته نمی داند و معتقد است: در صورت تغییر قانون اساسی و استقرار ساختار نظام حزبی ‏می‌توان به پارلمانی همچون کنگره هندوستان رسید که انتخاب رئیس‌جمهور را برعهده دارد و یا در نظام پارلمانی انگلستان ‏رئیس دولت همان رئیس حزب حاکم و دارای اکثریت کرسی‌های پارلمان است.‏

فصل چهاردهم قانون اساسی که شامل یک اصل یعنی اصل 177 است به "بازنگری در قانون اساسی" اختصاص دارد. طبق ‏این اصل که در اصلاحات سال 68 به قانون اساسی اضافه شده ترکیبی شامل ‏‎1‎‏ - اعظای‏ شورای‏ نگهبان‏. ‏‎‎‎‎‎‎2‎‏ - رؤسای‏ قوای‏ ‏سه‏ گانه ‏‎‎‎‎‎‎3‎‏ - اعضای‏ ثابت‏ مجمع تشخیص‏ مصلحت‏ نظام‏ ‏‎‎‎‎‎‎4‎‏ - پنج‏ نفر از اعضای‏ مجلس‏ خبرگان‏ رهبری‏ ‏‎‎‎‎‎‎5‎‏ - ده‏ نفر به‏ انتخاب‏ ‏مقام‏ رهبری‏ ‏‎‎‎‎‎‎6‎‏ - سه‏ نفر از هیأت‏ وزیران‏ ‏‎‎‎‎‎‎7‎‏ - سه‏ نفر از قوه‏ قضائیه‏ ‏‎‎‎‎‎‎8‎‏ - ده‏ نفر از نمایندگان‏ مجلس‏ شورای‏ اسلامی و‏ ‏‎‎‎‎‎‎9‎‏ - سه‏ ‏نفر از دانشگاهیان‏ به عنوان شورای بازنگری قانون اساسی، تشکیل شده و در مورد تغییرات به بحث خواهند پرداخت.‏