مهدی زارع در گفت و گو با خبرگزاری میزان درباره پیشنهاداتی درباره مدیریت شرایط بعد از فروکش کردن سیلاب‌های اخیر در کشور گفت: در ابتدا باید به این نکته توجه کرد که مدیریت کاهش ریسک و مدیریت بحران دو امر جدا از هم است. مدیریت کاهش ریسک در زمینه کار‌های پیشگیرانه می‌پردازد و مدیریت بحران در مواقع بروز بحران و مدیریت بعد از بحران را بر عهده دارد در حالی که در کشور ما فقط مدیریت بحران وجود دارد که کلیه کار‌های پیشگیرانه تا اتفاق بعد از حادثه را بر عهده دارد.

این استاد زلزله شناسی مهندسی در ادامه با بیان اینکه نکته بعدی مهم این است که وقتی در شرایط بحرانی قرار گرفتیم باید مدیریت بحران را انجام دهیم افزود: نکته لازم و ضروری برای مدیریت شرایط بحرانی داشتن یک نگاه کاملا راهبردی و با فرماندهی واحد است و اگر افراد موجود در تیم فرماندهی نظر واحدی برای مدیریت بحران نداشته باشند عملا توان یکدیگر را خنثی می‌کنند.

این کارشناس مدیریت بحران در ادامه بیان کرد: هم در لرستان و هم در خوزستان می‌توانستیم بهتر عمل کنیم. این اتفاقات اول ماجراست. از این پس باید مراقب باشیم که در ایران و در شهر‌های بزرگمان که بیش از ۲۰۰ هزار نفر جمعیت دارند، اگر سیلاب به راه بیافتد چه باید بکنیم. تا ۱۶ فروردین پر جمعیت‌ترین شهر ایران که دچار سیلاب شد، شهر آق قلا بود که با حومه اش حدود ۱۳۰ هزار نفر جمعیت دارد. این شهر بعد از حدود ۲۰ روز هنوز از عوارض سیلاب رها نشده است. برای سیلاب‌های بزرگ‌تر در شهر‌های پر جمعیتمان باید آماده شویم.

وی اظهار کرد: در نواحی که اخیرا در ایران سوانح اخیر موجب خسارت شده اند، حوادث قبلی اتفاق افتاده اند. سیل‌های خوزستان در فروردین ٩٤ و ٩٦ هم رخ دادند. توسعه و بازسازی نیز دراین نواحی انجام شده است. اینکه این زیر ساخت‌ها چگونه تا این حد آسیب پذیرند، بخشی به عدم توجه به مساله بازساختن-بهتر مربوط است. بازسازی فقط ساختن ساختمان و ابنیه فنی خراب شده نیست، بلکه عبارت از باز ساختن همه جانبه جنبه‌های فنی، اجتماعی، روانی، اقتصادی، و مدیریتی جامعه آسیب دیده و آسیب پذیراست به نحوی است که هم مردم زندگی به سامانی در آن مناطق تجربه کنند. نه اینکه در فلاکت فقط در ساختمان‌های ساخته شده ادامه حیات دهند. از این سیاب در کشور باید به مسئله بازساختن بهتر توجه کرد.

انتهای پیام/