مجید رضا حریری در گفت‌وگو با ایلنا در مورد کاهش میزان واردات بخش صنعت در فصل بهار 97 گفت: در وهله اول باید توجه کرد که تجارت هر فصل شرایط و اقتضائات خاص خود را دارد اما منهای این موضوع، بهار امسال درگیر ممانعت‌ها بر واردات بود. ایام تعطیلات نوروز،اعلام نرخ 4200 تومان در 21 فروردین و نبود عملیات اجرایی تا چند روز، سخت‌گیری‌های واردات در اردیبهشت و خرداد، همه دست به دست هم داده تا واردات ما کاهش یابد.

وی ادامه داد: یکی از موضوعات مهم در این راستا عدم انتشار دریافت‌کنندگان ارز باوجود تاکید رییس‌جمهور بود که به نظر من دلیل آن  این است که نمی‌خواهند مردم از میزان ارز تخصیص داده شده به واردات آگاهی داشته باشند. به نظر دولت در تخصیص ارز به واردات امساک نشان می‌دهد و این را نکته منفی نمی‌دانم. البته دولت پیش‌بینی می‌کند که روزهای سختی در پیش‌رو داشته باشد به همین دلیل تقاضا برای واردات را کاهش داده است. اگر دولت فکر می‌کند که منابع ارزی ما در آینده محدود می‌شود نباید آن را از مردم پنهان کند و اشکال کار همین است.

حریری با اشاره به تاثیر کاهش واردات صنعتی بر بخش تولید کشور گفت: به نظر می‌رسد واردات کالا در طول سال هم کاهش یابد که با توجه به حجم تقریبا 85 درصدی مواد اولیه، واسطه‌ای و قطعات که مستقیما از کمرگ به خط تولید انتقال می‌یابد، تولید کشور نیز کاهش و در نتیجه با رکود روبه‌رو شود.

عضو اتاق بازرگانی افزایش نرخ ارز بر صادرات را بی‌تاثیر دانست و افزود: برخی از کارشناسان باور داشتند در صورت افزایش نرخ ارز صادرات ما بهبود می‌یابد در حالی‌که جهش 300 درصد نرخ ارز، همانند سال 91 نتوانست حرکتی به آن بدهد و این نشان  داد که موضوع صادرات ما به دلار وصل نیست بلکه ریشه در مشکلات ساختاری اقتصاد دارد.

وی با رد تاثیر خرید کالاهای اساسی در مناطق مرزی بر کمبود این کالاها و نیز بر حجم صادارات گفت: من باور ندارم که خریدهای دستی یا حتی با وانت و اتوبوس بتواند در قحطی و کمبود این کالاها در آن مناطق تاثیر بسزایی داشته باشد. اگر ما شاکله صادرات را نیز واکاوی کنیم،  متوجه می‌شویم که نزدیک به 20 درصد آن مربوط به کالاهای اساسی می‌شود و بقیه صادارت  پتروشیمی، فولاد و غیره است.

حریری افزود: ما تقریبا 12 میلیارد دلار صادرات کالا داریم که بیشتر آن نیز به عراق یا افغانستان است. بنابراین با فرض خرید هزار دلاری هر عراقی از مناطق مرزی ایران، برای صادرات یا خرید مثلا یک میلیارد دلار نیاز به مسافرت یک میلون عراقی است که این تحقق‌ناپذیر است و نمی‌تواند موجب کمبود شود.