دولت توان مالی و مدیریتی لازم جهت انتخاب و  اجرای پروژه های مورد نیاز کشور را ندارد. منابع مالی دولت محدود و امکان نظارت دقیق و مستمر بر کیفیت اجرا وجود ندارد. دوستی مثال می زد که فلان پروژه راه سازی به شرکت ما واگذار شد و ما متعهد بودیم 6 متر حاشیه کوه را برداشت و جاده با عرض 12 متر احداث نمائیم اما ما میزان کمی از حاشیه کوه را برداشت و در دره کم عمق کنار جاده می ریختیم و آن را هم جزء 12 متر محاسبه و بعد هم آسفالت می کردیم اما چند سال بعد جاده ای که در حاشیه دره بود به مرور نشست کرد اما پیمانکار پول خود را دریافت کرده بود و کسی هم خیلی توجه و پیگیری نمی کرد شیوه مدبربت دولتی در اکثر پروژه ها همین گونه است به همین خاطر پروژه هایی که مارفرما بخش دولتی است از کیفیت خوبی برخوردار نمی باشند و عمر کوتاهی و هزینه سنگینی به دنبال دارند و اغلب بستر ایجاد فساد و رشوه هستند. راه چاره چیست ؟ راهکار این است که بهره برداری پروژه ها نیز در اختیار بخش خصوصی باشد مثلا بگویند برقی کردن خط آهن تهران مشهد بصورت EPC+F  به بخش خصوصی واگذار و تا 50 سال نیز مالک پروژه همان بخش خصوصی باشد آنوقت دیگر بخش خصوصی چون از جیبش خرج می کند اجازه نمی دهد کیفیت کار پائین بیاید چون خودش ضرر می کند . قیمت تمام شده پروژه ها هم کمتر می شود چون بخش خصوصی همه هزینه ها را دقیق مدیریت می کند و از هرز روی منابع خود جلوگیری می کند از نیروها کار می کشد و بهره وری بالایی دارد. به نفع منافع ملی نیز می باشد چرا که حداقل 25 درصد هزینه اجرای پروژه ها کمتر می شود کشور رشد می کند و اشتغال مولد ایجاد می گردد.  منتها دولت می بایست در غالب وام های مختص توسعه ملی اینگونه سرمایه گذاران را حمایت نمابد و وام های کم بهره متناسب با پیشرفت پروژه ها به سرمایه گذار اختصاص یابد حتی دولت اگر استقراض کند و از این طریق وام کم بهره به این سرمابه گذاران اختصاص دهد منافع عظیمی برای ملت خلق خواهد نمود. امبد است ساز و کاری ایجاد شود که کلیه پروژه های توسعه ای کشور از این طریق به بخش خصوصی محول گردند تا شاهد رونق و شکوفایی اقتصاد ملی باشیم