رئیس انجمن ندای معلولان ایران گفت: در طول هفت سال گذشته سامانه ویژه حمل و نقل معلولان و جانبازان در شهر تهران هیچ پیشرفتی نداشته و این مایه تاسف است که در شهر تهران به نیاز افرادی که نیازمند جابه جایی خاص هستند، توجه نمی‌شود.

محمود کاری (رئیس انجمن ندای معلولان ایران) در گفت‌وگو با ایلنا، در واکنش به سیستم نامناسب حمل و نقل عمومی برای معلولین در شهر بیان داشت: سیستم حمل و نقل عمومی در تهران و شهرهای بزرگ مشکلات زیادی دارد، این سیستم برای افراد سالم هم راضی‌کننده نیست. در کلانشهرها که تراکم جمعیت زیاد است، سیستم اتوبوسرانی و مترو ساعت‌های شلوغی دارد و بحث مناسب‌سازی و استانداردسازی نیز با شرایط افراد دارای معلولیت، سالمندان، خانم‌های باردار و کودکان مطرح است.

کاری با تاکید براینکه سیستم‌های حمل و نقل بیشتر کلانشهرها اصلا پذیرای رفت‌وآمد این افراد نیست، گفت: دلیل اول این است که ایستگاه‌ها مناسب‌سازی نشده‌ و در بسیاری از نقاط نیز آسانسور درنظر گرفته نشده‌است و اگر آسانسور هم در نظر گرفته شده در اکثر مواقع خاموش و قفل است که این موارد آزار دهنده است.

رییس انجمن ندای معلولان ایران در ادامه بیان داشت: دلیل دوم این است؛ اعمال کارهای فرهنگی در رابطه با افراد دارای معلولیت در حوزه وسایل حمل و نقل عمومی بسیار کم است، در همه دنیا تبلیغاتی را در نظر می‌گیرند تا سالمندان و معلولان وقتی وارد سیستم حمل‌و نقل می‌شوند، کسی در جایی که آنها باید مستقر شوند، نباشد، اما در ایران شرکت‌های واحد اتوبوسرانی، قطارهای ریلی و حمل و نقل شهری در ارتباط با رعایت حقوق افراد دارای معلولیت کاری انجام نمی‌دهند و باید تجدیدنظر صورت گیرد.

کاری در ادامه با اشاره به اینکه شهرداری حقوق و عوارض را از تمامی شهروندان دریافت می‌کند، بیان داشت: معلولان و جانبازان نیز این عوارض را پرداخت می‌کنند، اما مشخص نیست؛ سرانه ارائه خدمت به معلولان در کجا هزینه می‌شود؟

رییس انجمن ندای معلولان ایران تاکید کرد: سامانه حمل و نقل ویژه معلولان در شهر تهران در اسفند ۱۳۹۱ افتتاح شد، ۶۰ دستگاه ون و ۲۵ دستگاه اتوبوس نیز شروع به ارائه خدمت کردند، این در حالی است که هر سال سیستم‌های حمل و نقل ۱۵ تا ۲۰ درصد ارتقاء پیدا می‌کند و ناوگان آنها اضافه می‌شود، اما در طول هفت سال گذشته سامانه ویژه حمل و نقل معلولان و جانبازان در شهر تهران هیچ پیشرفتی نداشته است و این مایه تاسف است که در شهر تهران به نیاز افرادی که نیازمند جابه‌جایی خاص هستند، توجه نمی‌شود. باید سیستم حمل و نقل عمومی به طوری در دسترس باشد که همه توان استفاده داشته باشند.

کاری در ادامه گفت: این سامانه روزانه نزدیک به هزار نفر را در شهر جابه جا می‌کند و اهل فن‌ها متوجه می‌شوند که تعداد ماشین ها بسیار کم است.

رییس انجمن ندای معلولان با اشاره به اینکه فقط دو درصد معلولان در تهران به خدمات حمل و نقل دسترسی دارند، در حالی که نزدیک به ده‌ها هزار معلول نیازمند به دریافت خدمات هستند، گفت: در این بین ۱۰ تا ۱۵ هزار نفر به سختی و با وام و قرض وسیله نقلیه شخصی خریداری کرده‌اند، نزدیک به هزار نفر هم از سیستم سامانه حمل و نقل ویژه معلولان در شهر تهران استفاده می‌کنند؛ پس بقیه این افراد باید به چه صورت رفت و آمد کنند؟ چگونه باید در محل کار خود حاضر شوند؟ با توجه به اصلاح قانون جامع حمایت از حقوق معلولان، شهرداری‌ها مکلف هستند، ناوگان‌هایی را احداث کنند تا معلولان به صورت خاص جابه جا شوند،  این قانون است و شهرداری‌ها موظف به انجام آن هستند.

وی همچنین در رابطه با نحوه پرداخت شهریه دانشجویان معلول در دانشگاه آزاد بیان داشت: سازمان بهزیستی کشور به نمایندگی از دولت ۳۰ تا ۷۰ درصد از شهریه معلولان را در دانشگاه پرداخت می‌کند که ساز و کارهای خاصی دارد و به زحمت اعمال می‌شود؛ به طور مثال فرد در ابتدا باید ثبت‌نام کند بعد فیش آن به مرکزی که پرونده آن فرد در آنجا وجود دارد به دست مددکار برسد و تا این مرحله تمام شود دانشجو باید به ترم بعدی برود؛ یعنی پروسه آن زمان‌بر است.

کاری تاکید کرد که اگر معلولان استطاعت مالی برای ثبت نام داشته باشند، دیگر نیازی به این حمایت‌های مالی بهزیستی نیست و همین زمانبر شدن مشکلاتی را برای آنها به وجود آورده است.

او در ادامه با اشاره به اینکه سازمان بهزیستی باید در رابطه با نحوه حمایت مالی از آموزش معلولان تجدیدنظر کند، بیان داشت: لازم است سازوکار جدیدی اندیشیده شود تا هر معلولی که در دانشگاه قبول شد، کارت بهزیستی و مدارک خود را به دانشگاه تحویل و باقی کار را دانشگاه انجام دهد و موضوع پرداخت شهریه را حل کند.