به گزارش خبرگزاری میزان، گردشگری صنعتی مهم در توسعه اقتصاد است، صنعتی که می‌تواند راهی برای شناساندن تمامی ظرفیت‌های کشور به جهان باشد که این مهم بایستی بیش از پیش مد نظر قرار گیرد. ایران زمین سرزمینی مملو از جاذبه‌های بکر گردشگری است که ورود برای شناسایی و توسعه آن‌ها از اهم ضرورت هاست.

یکی از دیدنی‌ترین مناطق ایران بندر چابهار است. منطقه‌ای که آن را هندوستان ایران می‌خوانند. اینجا بهشتی از ناشناخته‌های ایران وجود دارد که هر گردشگری را مجذوب خود می‌سازد.

بندر چابهار به دلیل قرار گرفتن در نزدیکی منطقه استوایی، از تغییرات دمایی اندکی برخوردار است و معتدل‌ترین هوای جنوب کشور را می‌توان در این منطقه تجربه کرد. این بندر که تنها بندر اقیانوسی کشور به شمار می‌رود از جاذبه‌های بکر گردشگری متفاوتی برخوردار است.

صخره‌های بزرگ حاشیه این ساحل که به دلیل پیشروی آب دریا و فرسایش سنگ‌های رسوبی تراش خورده اند، ترسیم کننده منظره‌ای چشم نواز است.

به موازات ساحل از منطقه کچو تا نزدیکی خلیج گواتر منطقه‌ای وجود دارد که با حضور در آنجا گویا در حال تماشای یک فیلم تخیلی درباره مریخ هستید و کوه‌های مریخی در این منطقه بسیار حیرت انگیز شکل یافته اند.

کمی آنسو‌تر از دریاها، گل افشان‌هایی وجود دارد که پدیده‌ای منحصر بفرد از طبیعت چابهار است. در میان دشت کهیر و تنگ، در ۲۰ کیلومتری روستای کهیر در مسیر جاده تنگ ـ. گالک سه تپه کوچک گل افشان به ارتفاع ۲۰- ۱۰ متر وجود دارد که گرچه از چندین سال قبل دو تپه غیرفعال شده اند، اما هنوز یک تپه آن همچون آتشفشانی فعال است و از دهانه آن گل سرد طوسی رنگی می‌جوشد.

تالاپ لیپار تالاب صورتی رنگ ایران نیز در ۱۵ کیلومتری چابهار، در مسیر جاده ساحلی چابهار به گواتر در ساحل دریای عمان قرار دارد. این تالاب در واقع آب بندی است که در میان دو کوه ایجاد شده و آب‌های سرگردان اطراف را درون خود جای داده است.

جنگل‌های حرای چابهار را نیز در خور باهو در نزدیکی محلی که رودخانه باهوکلات به دریای عمان می‌ریزد می‌توان دید. حرا درختچه‌ای است که در مرداب‌های نواحی گرم می‌روید. دانه این درخت روی درخت مادر رشد اولیه را طی کرده و سپس نهال جوان از درخت جدا شده و به مرداب می‌افتد و در آن ریشه می‌گیرد.

در رودخانه باهوکلات هم در ۹۰ کیلومتری شرق چابهار که یکی از جاذبه‌های منحصر به فرد گردشگری چابهار است می‌توان به تماشای تمساح پوزه کوتاه یا «گاندو» نشست. خزنده‌ای بی نظیر و کمیاب که باقی مانده نسل دایناسورهاست.

در منطقه چابهار گردشگری ورزشی نیز وجود دارد. موج سواری (سرفینگ) که از ورزش‌های روی آب است و طرفداران بسیاری نیز دارد از جاذبه‌های این منطقه است. این ورزش در دسته ورزش‌های مهیج و خطرناک جای می‌گیرد و از سال ۱۹۵۰ میلادی به عنوان یک رشته مستقل اعلام شد، موج سواری در ایران در آب‌های شمالی و جنوبی به صورت محدود انجام می‌شود که بهترین موج‌های آب‌های ایران متعلق به دریای عمان و در محدوده چابهار است.

چابهار به دلیل موقعیت جغرافیایی اش چند اسکله ماهیگیری نیز دارد. در میان این اسکله‌ها سه اسکله تپس، رمین و بریس بسیار دیدنی است. صید و صیادی از جاذبه‌های مهم فرهنگی در چابهار است که با زندگی روزمره مردم محلی پیوند دیرینه دارد.

در میان همه جاذبه‌های گردشگری، گردشگری غذا نیز یک گردشگری بسیار جذاب و خوشمزه است که در منطقه چابهار می‌توان تجربه‌ای به یاد ماندنی از این نوع گردشگری داشت.

خوراک‌های محلی چابهاری‌ها با توجه به اقلیم و شیوه معیشتی شان بر محصولات دریایی خاصه ماهی و همچنین خرما تکیه دارد. خوراک خرما از مهم‌ترین خوراک‌های چابهار و ترکیبی از خرما، نان، برنج و حبوبات است. کنک نیز نوعی حلواست که از خرما، کنجد، بادام و پونه تشکیل شده است. از دیگر غذا‌های سنتی این منطقه می‌توان به بتوماش، شودوده، بتوهواری، ماشینگ، پاکگین ماهیک، کورک، گلوهک، ناروش، کیش و دلگ اشاره کرد.

روستای درک نیز با داشتن ساحلی زیبا و آرام به جاذبه گردشگری روستایی این منطقه بدل شده است که نیازمند توسعه بومگردی در این منطقه است.

بر این اساس باید گفت که منطقه چابهار منطقه‌ای ویژه برای توسعه گردشگری در کشور است. اگر برخی مناطق تنها جاذبه‌های تاریخی و طبیعی دارند چابهار افزون بر این‌ها جاذبه‌های گردشگری ورزشی، گردشگری غذا، حیات وحش و بومگردی را نیز داراست که بایستی با تامین زیرساخت‌ها و جذب سرمایه گذاران بخش خصوصی گامی در جهت توسعه این منطقه و بهبود معیشت ساکنان و به تبع آن بهبود اقتصاد کشور برداشت.

شهر فردا

انتهای پیام/