در تمام کشورهای جهان شهرهای بندری بهترین و مدرن‌ترین شهرها هستند. کراچی، بمبئی، دو‌بی، بصره، طرابلس، شانگهای و ده‌ها شهر مهم بندری دیگر در جهان را می‌توان مثال زد. اما در ایران شهرهای بندری جزء شهرهای درجه‌سه هستند و با این شرایط فرصت بزرگی را از دست داده‌ایم. موضوع این نوشتار، شهر بندری عسلویه است. بخش بزرگی از تولید و اقتصاد ملی کشور در عسلویه متمرکز شده و بیش از ٥٠‌ هزار نفر در شرکت‌های گازی و پتروشیمی آن مشغول به فعالیت هستند که حدود ١٠ ‌هزار نفر از آنان نیروهای تحت پوشش صندوق نفت به شمار می‌روند که متوسط دریافتی بیشتر نیروهای نفتی در ماه احتمالا ١٠ ‌میلیون تومان و نیروهای قراردادی حدود پنج ‌میلیون تومان است و در مجموع سالانه بین دو تا سه ‌هزار ‌میلیارد تومان حقوق و مزایا به افراد شاغل در این منطقه پرداخت می‌شود. 

ضریب امتیازات حقوق نیروهای رسمی نفت در منطقه عسلویه از همه مناطق ایران بیشتر است,  مزایای حقوق کارکنان غیرنفتی نیز نسبت به سایر نقاط کشور حتی ماهشهر، آبادان و امیدیه بالاتر است. دلیل آن این است که عسلویه به‌عنوان منطقه‌ای که آلودگی هوای بالایی دارد و امکانات زندگی در آن کم است، قلمداد می‌شود. البته این مقررات از ١٥ سال پیش تاکنون وجود دارد اما در این مدت برخی اقدامات مثبت انجام شده است؛ مثلا امکانات شهری، تحصیلی، ترددی و ... بیشتر و بهتر شده و تعداد فلرهای فعال نیز کاهش یافته است و طبق برنامه تا دو سال آینده غالب فلرهای گاز در شرایط عادی کار خاموش خواهند بود. برخی ساکنان غیرشیفت، فقط در ساعات کار اداری در منطقه هستند و بعد از آن به شهر خوش‌آب‌وهوای جم می‌روند. اما جم و عسلویه با وضع مطلوب خود فاصله زیادی دارند. چنانچه شرکت‌های پتروشیمی و فازهای گازی در ١٥ سال گذشته جمعا سالی ٢٠٠‌ میلیارد تومان در منطقه جم و عسلویه هزینه می‌کردند، اکنون این مناطق جزء جذاب‌ترین و باامکانات‌ترین مناطق کشور بودند. این شرکت‌ها می‌توانستند جذاب‌ترین امکانات تفریحی، ورزشی و رفاهی را در منطقه ایجاد کنند اما این کار به نحو مطلوب انجام نشد و  مشکل فلرها نیز همچنان وجود دارد با این شرایط شرکت‌های فعال در منطقه باید سالانه حدود ١٥٠‌ میلیارد تومان جریمه آلایندگی پرداخت کنند چرا که مشکل آلایندگی فلر ها همچنین وجود دارد هر چند کاهش یافته است.  تاکنون برای مترقی‌شدن منطقه و گسیل امکانات آموزشی، بهداشتی، ورزشی، رفاهی و ... اقدامات لازم انجام نشده  که اگر چنین می‌کردند، این منطقه جزء مناطق مناسب برای زندگی در کشورمان ثبت می‌شد و شرکت‌ها مجبور نبودند سالانه حداقل ٥٠٠‌ میلیارد تومان هزینه اضافی برای کارکنان خود بپردازند(به دلیل واقع شدن در منطقه دارای آلایندگی هوا و کمبود امکانات زندگی). به باور نگارنده هنوز هم برای تحقق چنین ضرورتی، دیر نیست.  

هم از نظر اقتصادی و هم از زاویه ملی بهتر است شرکت‌های فعال منطقه هرساله به صورت هماهنگ و یک‌صدا بودجه‌ای برای توسعه و آبادانی منطقه اختصاص دهند؛ چه اینکه نفع آن برای مردم شریف این خطه، شرکت‌های فعال در منطقه و اقتصاد و توسعه کشور خواهد بود. چنانچه منطقه عسلویه و جم جزء مناطق مترقی و باامکانات کشور لحاظ شوند، هزینه نیروی انسانی شرکت‌های فعال در منطقه نیز کاهش می‌یابد و از نظر هزینه درآمدی نیز کاملا به نفع شرکت‌ها خواهد بود. با استفاده از آب بی‌انتهای خلیج‌فارس و کوه‌های اطراف آن و امکانات مالی شرکت‌های منطقه، می‌توان مناظر جذاب و بی‌نظیر گردشگری مانند سرسره‌های آبی، انواع تفریحات دریایی و... در منطقه ایجاد کرد. این منطقه بکر دارای مزیت‌ها و امکانات بالقوه‌ای است که می‌توان آنها را در این منطقه مهم و استراتژیک به صورت بالفعل درآورد.