هیچ کس نمی تواند منکر تاثیرگذاری سیستم های حمل و نقل  هوشمند در کاهش تلفات جاده ای باشد. اگرچه حمل و نقل هوشمند در ایران تنها در بخش جاده ای با نصب دوربین و سیستم های نظارتی اعمال می شود، در حالی که جهان پیرامون ما آن را به داخل خودروها نیز آورده است.

سیستم های هوشمند حمل و نقل در بعد جهانی شامل گجت های کروز کنترل بر روی خودرو ها، تعیین فاصله از خودرو جلویی، چراغ های جلو منطبق با پیچ جاده، سیستم ترمرز مستقل، دوربین ها و حسگرها و در نهایت رادارها در حال تبدیل شدن به استاندارد در خودرو هستند و اگر این موارد را کافی نمی دانید، جهان در حال حرکت به سمت تولید خودروهای هوشمند با قابلیت رانندگی خودکار است.

اما از آنجایی که همچنان صنعت خودروسازی ایران با فناوری روز خودرو ایمن در جهان فاصله کهکشانی دارد و به دلیل عدم وجود بازار رقابتی و عدم توجه به جان هموطنان، اشتیاقی برای دستیابی به آن ندارد، بهتر است کمی بر روری جاده ها تمرکز کنیم. جایی که وسایل نقلیه همچنان توسط انسان فانی با قابلیت ارتکاب اشتباهات جبران ناپذیر کنترل می شوند.

سهم عامل انسانی در بروز حوادث ناشی از تصادفات رانندگی در ایران به 70 درصد می رسد که البته به غیر از مهارت فردی در رانندگی، پارامترهای دیگری از جمله نگهداری ضعیف از راه، نبود گاردریل و کابل، بی توجهی به علامت گذاری و خط کشی، پیچ های خطرناک با زوایه تند نیز در آن دخیل هستند اما نباید از بی دقتی و بی توجهی برخی رانندگان به قوانین راهنمایی و رانندگی در جاده های برون شهری همچون تجاوز از سرعت مجاز، مکالمه با تلفن همراه، رانندگی هنگام خواب آلودگی، سبقت های غیر مجاز و خودخواهی در رانندگی چشم پوشی کرد.

در همین زمان شاید سوالی که ذهن کارشناسان حوزه حمل و نقل و ایمنی راه را معطوف خود کند این باشد که "حال که انسان ها خودخواهانه رانندگی می کنند چرا جاده بخشندگی نکند؟"

مهران قربانی مدیرکل ایمنی و حریم راه های سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای معتقد است بخشندگی راه به این معناست که جاده طوری طراحی شده باشد که اشتباهات غیر عمدی راننده را پوشش دهد و رانندگان با اطمینان خاطر در محورها تردد کنند.

طبق گزارش موسسه حمل و نقل A&M ایالت تگزاس امریکا، تعریف بخشندگی راه، جلوگیری از خروج خودرو از جاده اصلی، کاهش میزان آسیب دیدگی خودروی حادثه جو در زمان خروج از جاده اصلی، کاهش شدت آسیب دیدگی در زمان برخورد با سطح جاده، عنوان شده است. در همین رابطه، مهندسان ایمنی راه به همراه تیم متشکل از محققان و پیمانکاران و کارشناسان رسانه برای اطلاع رسانی و عمومی سازی این مسئله در حال فعالیت هستند و بیشترین بودجه تحقیقاتی بدان تعلق گرفته است.

در حالی که اکثر جمعیت کشور به دلیل نظام گمرکی حاکم، پول کافی برای خرید خودروهای استاندارد خارجی ندارند و نسبت به خودروهای داخلی کاملا ناامید شده اند، جاده تنها امید مردم برای کاهش تلفات ناشی از تصادفات است و در مقابل، تدبیر دولت نیز افزایش بودجه راهداری طی سال های اخیر بوده است اما به راستی سهم مردم از جاده ها چقدر است؟

تین نیوز