هرچند در طول ماه‌های گذشته بارها بر لزوم وارد‌شدن تکنولوژی‌های جدید ریلی به کشور از جمله خطوط برقی و قطارهای سریع‌السیر تاکید شده است، اما قطعا آنچه نسبت به تمام اینها در اولویت است، اتصال مناطق باقی‌مانده کشور به شبکه اصلی ریلی خواهد بود. اتصالی که هزینه و زمان طولانی طلب می‌کند و مشخص نیست درچه زمانی به پایان خواهد رسید.

 با وجود این‌که از عمر راه‌آهن در ایران نزدیک به یک سده می‌گذرد، اما همچنان بخش‌های گسترده‌ای از ایران از این نعمت بزرگ محروم هستند.

باقی‌ماندن 11 استان کشور از فهرست مناطقی که قطار به آنها رسیده است نشان از آن دارد که برای همه‌گیر شدن فرهنگ استفاده از قطار در ایران هنوز راه طولانی در حوزه زیرساخت باقی مانده است.

محروم ماندن درصد قابل توجهی از استان‌های غربی کشور از خطوط ریلی و همچنین نرسیدن قطار به بسیاری از شهرهای کوچک و متوسط کشور نشان از آن دارد که قبل از این‌که قطار نیاز به فرهنگ‌سازی داشته باشد، باید در حوزه امکانات ابتدایی و رساندن ایستگاه‌های ریلی به مناطق مختلف کشور برنامه‌ریزی صورت گیرد.

در این راستا در طول دو سال گذشته وزیر راه و شهرسازی در جریان صحبت‌های خود به لزوم سرعت گرفتن پیگیری طرح‌های ریلی در نقاط کشور تاکید کرده و در این راستا برنامه‌ریزی‌های مختلفی صورت گرفته است.

در جریان این برنامه‌ریزی رییس جمهوری نیز در سفر اخیر خود به استان همدان بر تامین اعتبارات لازم برای راه‌آهن این استان تاکید کرده و اعلام کرده است تا سال 1395 امکان اتصال این استان به شبکه سراسری راه‌آهن کشور به وجود خواهد آمد.

این طرح بزرگ که از سال‌ها قبل و در قالب راه‌آهن تهران – همدان کلید خورده و در دستور کار قرار گرفته است، در ماه‌های گذشته در سطح زیرسازی پیشرفت‌های قابل توجهی داشته و طبق برآورد‌ها امکان نهایی‌شدن در سال آینده را خواهد داشت، البته یکی از ابهام‌های موجود در این زمینه بحث فاصله ایستگاه راه‌آهن همدان نسبت به منطقه شهری بود که وزیر راه و شهرسازی نسبت به طراحی ابتدایی آن و فاصله طولانی‌اش با محل زندگی مردم انتقاد کرده بود.

باید دید در افتتاح نهایی این پروژه آیا این نگرانی لحاظ خواهد شد یا همدان نیز به جمع شهرهایی خواهد پیوست که ایستگاه‌شان فاصله چند کیلومتری با منطقه شهری دارد.

ایسنا