نظرات مطرح شده توسط برخی اعضای این گروه در مورد استفاده از روکش بتنی در جاده‌های کشور به شرح زیر است: 

1- تردید بسیار است که در روسازى بتنى اصول مهندسى رعایت شود ولى اگر رعایت شود می تواند به علت عمر طولانى تر در شرایط فعلى، اقتصادى باشد. البته باًتوجه به سوبسید سوخت که هزینه آن را دولت می دهد.

2- با توجه به ظرفیت مناسب کشور در تولید سیمان و همچنین اختلاف فاحش ریالی آن با رویه های آسفالت، به نظر می رسد RCC ها به زودی فراگیرتر خواهند شد.

3- همانطور که مستحضرید روسازی آسفالتی و بتنی هر یک دارای معایب و مزایایی هستند. در مقایسه اقتصادی حال که سیمان فراوان و ارزان را در مقابل قیر و گازوییل کم و گران داریم، خوب است با یک محاسبه اقتصادی و هزینه ای کاربرد بهتر بتن در راهسازی را در پروژه ها مورد ارزیابی و استفاده قرار دهیم.
ضمنا جهت اجرای زیرسازی و اجرای رمپ راه های دسترسی به مجتمع های خدماتی - رفاهی که با هزینه های سازمان راهداری حمل و نقل جاده ای تامین می گردد، پیشنهاد اجرای این رمپ ها با بتن به علت گران بودن هزینه های اجرای اسفالت شده است. شایان ذکر است بخشی از محور بجنورد - جنگل گلستان در استان خراسان شمالی در حال اجرای بتن اسفالتی می‌باشد ولیکن انجام این کار، اجرای صحیح مهندسی، وضعیت آب و هوایی و نگهداری پس از اتمام کار و سایر موارد را می‌طلبد.

4- البته استفاده از افزودنی های معدنی در این نوع بتن بسیار فراگیر است.

5-متاسفانه در ایران در تمام سالهای سازندگی، کمبود و گرانی سیمان و همزمان ارزانی فراوانی قیر و گازوییل، همراه با سهولت اجرا، باعث شده تا به جای استفاده صحیح و مناسب از سه عنصر عمده راهسازی عملا فقط آسفالت را به کار بگیریم، اما واقعیت این است که راهسازی، بدون استفاده از بتن و سنگدانه، ناقص و فاقد کارایی است.

تین نیوز