تین نیوز | معدود خطوط فیدری نیز که هم اکنون در مسیر کشورهای عربی به بندرعباس فعال هستند نیز با سو مدیریت به سوی بندر بوشهر می روند و تجار و بازرگانان مجبورند برای انتقال دوباره کالا و کانتینر خود به هرمزگان، هزینه های گزاف دیگری را متحمل شوند که بر قیمت کالاها بیش از پیش می افزاید. 
 از اسفندماه 1391 که مدیرکل بنادر و دریانوردی هرمزگان به عنوان رئیس شرکت ملی نفتکش ایران منصوب شد تا اکنون که بیش از 5 ماه از این انتصاب می گذرد، هنوز بندر شهید رجایی و مجموعه بنادر هرمزگان که سهم آنها در اقتصاد ملی بر اساس آمارهای رسمی بیش از 30 درصد برآورد شده، مدیر کل جدیدی به خود ندیده اند و امورات در این بنادر اساسا به حال خود رها شده است.

نگذارید بندر شهید رجایی متروکه شود!
البته به منظور خالی نبودن این پست کلیدی و تاثیرگذار در اقتصاد کشور، یکی از معاونان سازمان بنادر در تهران به صورت موقت به عنوان سرپرست در این اداره کل در هرمزگان گمارده شد که در ابتدا هفته ای دو روز و بعد به تدریج ماهی دو روز به این بنادر سرکشی کرده ولی عمدتا به دلیل مشغله کاری مجبور است در پایتخت حضور داشته باشد و وی نیز در جایگاه سرپرست یک جانشین برای خود در هرمزگان تعیین کرده که عملا این واگذاری مسئولیت های مهم به یکدیگر خود مبنای بروز برخی از مشکلات بزرگ را برای این بندر به دنبال داشته است.
این نحوه از مدیریت بر مهم ترین و استراتژیک ترین بندر تجاری کشورمان سبب بروز اوضاع نابسامانی در آن گردیده به طوری که جایگاه این بندر و میزان و حجم فعالیت های بندری آن را به یک بندر درجه 3 در منطقه تنزل داده است و دیگر خبری از توفیقات پی در پی این بندر در سالهای اخیر نیست و حجم عملیات بندری نیز نشان می دهد که این بندرگاه عظیم به سوی متروکه شدن پیش می رود.
متاسفانه وانهادن بسیاری امور به حال خود و بهانه سازی مسئله تحریم ها و فقدان برنامه ریزی های مستمر و عدم استفاده از توان بخش خصوصی فعال در بنادر کشور در کنار شبهات دلهره آور اقتصادی در پی واگذاری فعالیت های بندری و همین طور بی تدبیری ها موجب شده که عمده خطوط کشتیرانی لاینری و فیدری از این بندرگاه قطع شده و بندری که قرار بود هاب ترانزیت کالا و کانتینر در منطقه شود اکنون خبری از رشد عملیات های بندری در آن به گوش نمی رسد و هر روز معضل جدیدی گریبان فعالان بخش خصوصی آن را می گیرد.
از سوی دیگر خطوط کشتیرانی جهانی بجای انتقال کالاها از اقصی نقاط جهان به بندر شهید رجایی این کالاها را به بنادر عربی منطقه می برند و برای انتقال هر کانتینر به بندرعباس که در 6 ماه قبل 180 دلار بود، اکنون 2000 دلار طلب می کنند و این مسئله علاوه بر این که ماهانه 550 میلیون دلار درآمد را به جیب آنها سرازیر می کند موجب بالارفتن قیمت تمام شده کالاها در ایران می شود که مسئله گرانی را در داخل دامن می زند.
معدود خطوط فیدری نیز که هم اکنون در مسیر کشورهای عربی به بندرعباس فعال هستند نیز با سو مدیریت به سوی بندر بوشهر می روند و تجار و بازرگانان مجبورند برای انتقال دوباره کالا و کانتینر خود به هرمزگان، هزینه های گزاف دیگری را متحمل شوند که بر قیمت کالاها بیش از پیش می افزاید.
همه اینها نشان می دهد که بندر شهید رجایی در ماههای اخیر به حال خود رها شده و عملا مدیری که در این بندر پاسخگوی امور و مسائل مربوط به حوزه های مختلف باشد، وجود ندارد و چانشین تعیین شده از سوی سرپرست این سازمان نیز عمدتا مشغول امورات شخصی خود از استخدام اقوام و نزدیکان گرفته تا دادن خانه سازمانی به آنها و دخالت در امور جزئی نظیر جایگزین کردن همسر خود در مدرسه محل سکونت کارکنان سازمان بنادر که نه تنها شان خود را تقلیل داده بلکه موجب رها شدن امورات مدیریتی این اداره کل شده است.
نگاهی دقیق به همه این مسائل نشان می دهد که نمی توان همه سو مدیریت ها و سو تدبیرها را در بخش مهمی مانند بنادر کشور به تحریم ها نسبت داد و از مسائلی مانند فرصت طلبی ها به آسانی گذشت.
از نمایندگان هرمزگان و بخصوص نمایندگان بندرعباس و همین طور از رئیس جمهور به عنوان برگزیده مردم ایران که در پی ساماندهی به معضلات اقتصادی در کشور است، انتظار می رود که با دنبال کردن دقیق مسائل و موضوعات موجود در حوزه بنادر کشور که شریان عظیم اقتصادی و مسیر اصلی واردات و صادرات به شمار می روند، هزینه های بسیار بالای ناشی از سو مدیریت ها را کاهش داده و در جهت مهار بی تدبیری ها در این بندر عظیم تجاری کشورمان اقدامات عاجل صورت دهند.
اسناد و مدارک مورد اشاره در مطلب فوق الذکر نزد جنوب ایران موجود است که در صورت لزوم منتشر خواهد شد.