زمان کار متروی تهران از حدود  5.30صبح تا 10 شب به مدت 16 ساعت می باشد. از این 16 ساعت حدود 8 ساعت آن ساعت های بسیار شلوغ و پرتردد است(6 تا  10 صبح – ساعت 4 تا 8 بعد از ظهر) و مابقی ساعت ها از شدت شلوغی کاسته می شود.
در برخی از مسیرهای پرتردد در ساعات پیک هر واگن بین 150 تا 170 نفر را در خود جای می دهد.
تعداد واگن های موجود متروی تهران کمی بیش از 1500 واگن می باشند.
چنانچه در ساعات پر تردد هر واگن  150 نفر را جابجا نماید و بطور متوسط در هر ساعت دو بار واگن ها پر و خالی شوند  روزانه 3.6 میلیون نفر در ساعات پیک توسط مترو قابل جابجایی می باشند.
با لحاظ هر واگن 100 نفر برای ساعت های غیر پیک و دو بار پر و خالی شدن هر واگن و با لحاظ 7 ساعت غیر پیک و در مجموع 1.5 ساعت زمان غیر موثر قابلیت جابجایی دو میلیون مسافر در روز وجود دارد.
لذا با لحاظ توضیحات فوق قابلیت جابجایی بیش از 5.5 میلیون مسافر در روز توسط متروی تهران وجود دارد.
در حال حاضر روزانه حدود یک میلیون مسافر توسط متروی تهران جابجا می شوند و این یعنی بهره وری متروی تهران کمتر از 20 درصد است.
تعداد جابجایی مسافر در تهران روزانه 21 سفر است که کمتر از  5درصد آنها توسط مترو جابجا می شوند.

طول خطوط مترو توکیو حدود 200 کیلومتر است و تعداد 2800 واگن دارد و روزانه حدود نه میلیون مسافر را جابجا می کند.

طول خطوط مترو تهران 250 کیلومتر است و حدود 1500 واگن فعال دارد و روزانه حدود یک میلیون مسافر جابجا نموده است در هفت ماهه اول سال 1401 مترو تهران 221میلیون مسافر جابجا نموده است.(منبع)

مترو تهران با زیرساخت موجود قابلیت جابجایی ده میلیون مسافر در روز را دارد و در صورت تحقق این هدف تهران از زیر بار سنگین و کشنده ترافیک و آلودگی هوا نجات خواهد یافت.  مترو تهران حداقل 1300 واگن نیاز دارد که می بایست بهر طریق ممکن بهر طریق ممکن توسط دولت و شهرداری به سرعت تامین شوند.

سالانه حدود 45 هزار نفر بر اثر آلودگی هوا کشته می شوند. روزانه حدود 13میلیون لیتر به ارزش بیش از 13 میلیون دلار در ترافیک تهران می سوزد و عمر و جان مردم نیز به همراه آن در این ترافیک زجر آور می سوزد. چاره اساسی و راه درمان اساسی قابل دسترس افزایش بهره وری شبکه مترو تهران است.

مترو تهران در صورت تامین واگن های مورد نیاز و مدیریت حرفه ای قابلیت جابجایی 10 میلیون مسافر در روز را دارد. ننگ است برای کشوری با ثروت عظیم نفت و گاز و معادن و سایر نعمت های الهی توان تامین 1300 واگن مترو را نداشته باشد. تصمیم گیران کلان کشور حق ندارند تصمیماتی اتخاذ کنند که منجر به  گرفتاری مردم و موجب زجر و آه و اندوه و تنفر ملت شوند. باید مسیر تامین واگن های مورد نیاز و سرمایه گذاری ده ها میلیارد دلاری در زیرساخت های حمل و نقل باز شود. تاوان برخی تصمیمات زجر و فشار بر مردم و کشته شدن بیش از 18 هزار نفر در تصادفات جاده ای و زحمی شدن 250 هزار نفر و کشته شدن 45 هزار نفر ناشی از آلودگی هواست. اگر در زیرساخت های حمل و نقل ریلی و هوایی ده ها میلیارد دلار سرمایه گذاری می کردیم و شرایط را برای توسعه سرمایه گذاری خارجی فراهم می کردیم به این بلاها گرفتار نمی شدیم.