خلبان دوران دفاع مقدس گفت: اول مهر یعنی یک روز بعد از آغاز بمباران عراق، با 158 فروند هواپیما به تمام پایگاه‌های عراق حمله کردیم.

به گزارش خبرنگار  جامعه خبرگزاری فارس، امیر سرتیپ خلبان شهرام رستمی و امیر سرتیپ دوم خلبان محمود ضرابی در برنامه «صبح پارسی» شبکه جام جم به بیان خاطراتی از جنگ پرداختند.

امیر رستمی تصریح کرد: نیروی هوایی که در سیستم گذشته داشتیم و بعد از انقلاب هم همان نیروی هوایی به جمهوری اسلامی منتقل شد نزدیک 200 فروند هواپیمای F4 داشتیم و به همان تعداد F5E و 80 فروند F14 با خلبانان آموزش دیده کامل داشتیم.

وی بیان کرد: روال کار به این صورت بود که هر سال هر پایگاه ما ارزیابی عملیاتی می شد به این صورت که جنگ را برای پایگاهی خاص فرض می کردند و ستاد فرماندهی ماموریتی را اعلام می‌کرد و توسط خلبانانی که مراحلی را گذرانده بودند آن عملیات انجام می‌شد.

امیر رستمی افزود: به این می‌گفتند ارزیابی عملیاتی و تمام پایگاه‌های کشور در این مرحله امتحان می‌شدند، به آن CRate می‌گفتند. اگر پایگاهی قبول می‌شد به نمره‌ای که گرفته بود افتخار می کرد و پایگاه‌هایی که نمره C1 و C2 می گرفتند یعنی آمادگی جنگی کافی و لازم را داشتند و اگر C4 می‌شدند یعنی باید بیشتر آموزش جنگی می‌دیدند.

این خلبان دوران دفاع مقدس یادآور شد:خلبان‌ها 20 ساعت در ماه پرواز می‌کردند تا قابلیت‌های خود را حفظ کنند و همه این‌ها برای ایجاد آمادگی جنگی در زمان صلح بود.

وی اظهار داشت: اوایل انقلاب در ارتش بی نظمی اتفاق می‌افتاد که در جریان هر انقلابی طبیعی است و نیروی هوایی تقریبا تعطیل شد یعنی آن رزمایش‌های آماده سازی را نداشتیم.

امیر رستمی بیان داشت:قبل از شروع جنگ کودتای نوژه را داشتیم و پاکسازی گسترده‌ای در نیروهای هوایی انجام شد. با نزدیک 700 نفر خلبان جنگ را شروع کردیم؛ در صورتی که تمام طرح‌های نیروی هوایی براساس نزدیک دو هزار نفر برنامه ریزی شده بود؛ یعنی جنگ با یک سوم نیرو شروع شد.

وی گفت: در رده‌های دیگر ارتش هم اوضاع تقریبا همین‌طور بود و ارتش انسجام کامل برای آغاز جنگ نداشت اما نیروی هوایی چون برای اقصی نقاط کشور قابل دسترس است نیروهای هوایی را وارد عمل کردند و عملیات‌های برون مرزی را شروع کردیم.

وی افزود: وقتی عراق اولین بمب‌ها را زد، همان روز بعد از ظهر با 4 فروند هواپیمای F4 پایگاه شعیبیه را از پایگاه بوشهر و پایگاه کوت را از پایگاه سوم زدیم.

این خلبان دفاع مقدس متذکر شد: اول مهر یعنی یک روز بعد از آغاز بمباران عراق، با 158 فروند هواپیما به تمام پایگاه‌های عراق حمله کردیم. فقط با F4 و F5 بمباران انجام می‌دادیم؛ چون F14 پاسوَر هواپیمایی است چون رادار خوبی دارد در آسمان رهگیر محسوب می‌شود و در آن عملیات در روز اول مهر در نقاط مختلف کشور دنبال رهگیری بودند.

این خلبان دوران دفاع مقدس انواع پروازهای نیروی هوایی یک روز پس از جنگ را برشمرد و گفت: نیروی هوایی آن روز اول مهر 335 پرواز اعم از پرواز پشتیبانی، سوخت رسان، جمع آوری اطلاعات الکترونیکی، رهگیری هوایی و بمباران انجام داد.

امیر رستمی درباره شخصیت شهید بابایی تصریح کرد: با شهید بابایی و شهید اردستانی همکار نزدیک بودم و خصوصیات اخلاقیشان را می‌دیدم. شهید بابایی یک انسان کامل بود از نظر تقوا و طوری بود که شبیه او را کمتر در بین مردم دیده‌ایم.

وی ادامه داد: در تمام زندگی‌ام کسی را به پای تقوای شهید بابایی ندیدم. او هیچ چیز را برای خودش نمی‌خواست؛ در صورتی که در جایگاهی بود که می‌توانست همه چیز داشته باشد. با امامان جمعه و سران استان‌های مختلف و سران کشور ارتباطات بسیار نزدیکی داشت و هرچیزی که می خواست را می توانست داشته باشد اما هنگام شهادت یک آپارتمان هم نداشت و همه هم و غم خود را روی سلامت خلبانان گذاشت.

این خلبان دوران دفاع مقدس یادآور شد: بسیاری از ما که هنوز هستیم و نفس می‌کشیم همه را از وجود بابایی داریم؛ چون با برنامه ریزی‌هایی که در زمان خدمت انجام داد خیلی از جان خلبان‌ها دفاع کرد.

وی شخصیت شهید اردستانی را نیز توضیح داد و در باب شجاعت‌های او افزود: شهید اردستانی مرد بسیار شجاع و توانایی بود. معاون عملیاتی نیروی هوایی بود من هم جانشینش بودم؛ هر دوی ما سرهنگ تمام بودیم.

رستمی تصریح کرد: یک روز که در یکی از عملیات‌ها فشار زیادی بر F5 آمده بود علی رغم اینکه F14 را نمی‌شناخت در کابین عقب من نشست و برای بمباران عراق پرواز کردیم و ظرفیتی بود که به خلبانان F14 ما افزوده شد.

امیر ضرابی گفت: افتخارمان این است که سرباز مردمی هستیم که نجیب و وفادار هستند و در دفاع مقدس کاری کردند کارستان که کل جهان متحیر ماندند.

وی عنوان کرد: در نیروی هوایی کار ما تیمی بود؛ F14 یک هواپیمای رهگیر است که دشمن را از فاصله دور تشخیص می‌داد. F4 شکاری هواپیمای بمب افکن است که ده تن بمب را با خود حمل می‌کند.

این خلبان دفاع مقدس  متذکر شد: پروازها در مرز 1 ساعت و 45 دقیقه تا دو ساعت بود و در آن پروازها باید از دست دشمن فرار کنیم؛ آن هم در شرایطی که پدافند عراق بسیار گسترده بود.

وی گفت: یکی از دلایلی که خلبان شدم پول و جاه طلبی و کلاس گذاشتن نبوده بلکه مهر به وطن و برای خدمت کردن به میهن پا در این مسیر گذاشتم.

این خلبان دوران دفاع مقدس تبیین کرد: وقتی می‌گوییم 4 فروند هواپیما یعنی 4 هواپیما پرواز کرده اند اما وقتی می‌گوییم یک هواپیما سوچی یعنی یک هواپیما چند بار پرواز کند. در عملیات کمان 99 ما 140 فروند هواپیما داشتیم اما تعداد سوچی ها بسیار زیاد بود.

امیر ضرابی با اشاره به خاطراتش از عملیات‌ها در عراق،بیان کرد: در کمان 99 یادم می‌آید خلبانی به نام داریوش عبدالعظیمی 23 قسمت از بدنش از گردن تا پا در یک حادثه شکسته بود.

این خلبان دوران دفاع مقدس بیان داشت: هرکس از خلبان‌ها به عیادت او می‌رفت در گوششان به آن‌ها چیزی می‌گفت. یک بار به یکی از خلبان‌ها گفته بود در پروازها وقتی به خاک عراق وارد می‌شوم دهانم تلخ می شود و فهمیدیم همه ما در این ویژگی مشترک هستیم و بدن به ما می‌گفت که ما ایمنی نداریم و آدرنالین خونمان بالا می‌رفت.

وی همچنین خاطراتش درباره عملیات مروارید را بیان کرد: ساعت 2 و 5 دقیقه بود وقتی وارد ام القصر شدیم 9 ناوچه جنگی روسی  در کشور عراق بود؛ 7 تا را بمباران کردیم و به زیر آب فرستادیم. نوری که از موشک هایی که با آن ناوچه‌ها را می‌زدیم ساطع می‌شد چشم را کور می‌کرد و اول در هدف فرو می رفت و بعد آن را می‌سوزاند و همه اطرافش را نابود می‌کرد.

این خلبان دفاع مقدس گفت: دو هفته یا بیش از 18 روز بعد از جنگ تحمیلی صدام در سازمان ملل خواست که ایران درباره صلح حرف بزند چون فکرش را نمی‌کرد نیروی هوایی که همه فکر می‌کردند خراب و نابود شده است حماسه بیافریند که صدام فرماندهان ارتش خود را اعدام کرد که چرا به ما درباره نیروی هوایی ایران اطلاعات غلط دادید.