تا سال ۲۰۰۶، بلندترین درخت شناخته شده در جهان، یک درخت غول آسای ۱۱۲ متری کالیفرنایایی معروف به “غول استراتوسفر” بود که در محلی در یکی از پارک‌های ایالتی کالیفرنیا قرار داشت. برای این که در ارتباط با میزان بلندی آن، تصوری به شما داده باشیم باید بگوییم که طول این درخت دو برابر اندازه‌ی مجسمه‌ی آزادی منهای پایه‌های آن است.

اما اعتبار “غول” مذکور، زمانی که دو طبیعت ‌شناس به نام‌های کریس اتکینز و مایکل تیلور به بررسی گروهی از درخت‌های واقع در پارک ملی ردوود کالیفرنیا پرداختند و متوجه شدند که این درخت‌ها از تمامی درختانی که تا به حال دیده‌اند بلند‌تر هستند، از سکه افتاد. این دو طبیعت ‌شناس با استفاده از برخی اندازه‌گیری‌های مقدماتی به وسیله‌ی ابزار مجهز به لیزر و بر محوریت زاویه سنجی، نه یک درخت، نه دو تا بلکه سه درخت پیدا کردند که از “غول استراتوسفر” بلندتر هستند.

بلندترین درخت این گروه سه تایی، که هایپریون نام دارد، چیزی در حدود سه متر تمام از “غول”بزرگ‌تر است و طولی برابر با ۱۱۵ متر دارد. زمانی که اتکینز و تیلور پرده از اکتشاف خود برداشتند، تیمی از دانشمندان تحت نظارت بوم شناسی از دانشگاه هامبولت استیت به نام استیو سیلت در سپتامبر ۲۰۰۶ به این پارک رفتند تا درخت مورد نظر را بار دیگر اندازه گیری کنند. آنها در پی دستیابی به دقت و صحت بیشتری بودند بنابراین این بار از یک نوار استفاده کردند. آنها واقعا تا نوک درخت بالا رفتند و نوار را به سمت زمین پرتاب کردند. از این لحظه‌ی حماسی و تاریخی، برای نشنال جئوگرافی فیلم گرفته شد.

“بهترین راه برای اندازهگیری بلندای یک درخت این است که از آن بالا بروید و یک نوار دارای وزن مطلوب را به صورت مستقیم از آن به پایین بیاندازید.” این‌ها توضیحاتی است که سیلت در ویدیوی مورد نظر به ما می‌دهد. و البته قطعا این آسان‌ترین راه ممکن نبود چرا که پایین‌ترین شاخه‌های هایپریون حداقل ارتفاعی برابر با ۲۵ طبقه دارند. برای رسیدن به نوک درخت، سیلت و تیمش از یک کمان بسیار نیرومند استفاده کردند تا یک نخ ماهی‌گیری را از روی شاخه‌ها عبور داده و در بالای درخت مستقر کند. آنها برای استقرار طناب بالا برنده‌شان از قلاب استفاده کردند. زمانی که طناب در جایگاه مورد نظر قرار گرفت، سیلت راه خود را به سمت نوک درخت در پیش گرفت. پس از طی چند ساعت، با انداختن نوارهایی به طول ۱۰۰ متر، تیم تحقیق تایید کرد که آنچه اتکینز و تیلور در ابتدای امر کشف کرده بودند، درست است. نهایتا آنها اعلام کردند که این درخت با ارتفاع ۱۱۵ متر، بلندترین درخت جهان است.

اما چیزی که بیشتر مردم نمی‌دانند این است که هایپریون در حال حاضر، فقط با شانس محض تا کنون باقی مانده است. تنها چند صد متر آن طرف‌تر از ریشه‌های آن، در دهه‌ی ۷۰ کاملا خالی از درخت شده است. این شکل از پاکسازی، یک حرکت جنگلبانی است به این صورت که تمامی درختان یک منطقه قطع شده و محل کاملا پاکسازی می‌شود. تنها چند هفته پیش  از آنکه چوب‌بر‌ها به این درخت غول پیکر برسند، این منطقه در زمان روی کار بودن کارتر به پارک ملی تبدیل شد. اما به هر حال بیشتر درختان ردوود، خیلی خوش شانس نبودند. در دهه‌ی ۱۹۷۰، ۱۵ درصد از درختان جنگل ردوود آمریکا قطع شدند و امروز تنها ۴ درصد از آنان باقی مانده‌اند.

بر اساس استاندارد‌های مربوط به درختان، هایپریون هنوز جوان است و با شادابی فراوان، به رشد خود ادامه می‌دهد. استیو سیلت معتقد است که این درخت تنها ۶۰۰ سال عمر کرده است که در مقایسه با انسان، با ۲۰ سالگی برابری می‌کند. می‌توانیم امیدوار باشیم که هایپریون عزیز ما، سال‌های پیری را نیز به چشم ببینید.

محل دقیق هایپریون هرگز مشخص نشده است. چرا که باید از آن در برابر توریست‌های کنجکاوی که ممکن است بخواهند از آن بالا بروند یا بدتر، به آن آسیبی برسانند، محافظت کرد. همان‌طور که سیلت می‌گوید، درخت‌ها مانند انسان‌ها نیستند، “آنها نمی‌توانند از دست پاپاراتزی‌ها فرار کنند” و تاریخ نیز به ما یادآور می‌شود که برای درخت‌هایی که شهرت زیادی به دست آورده‌اند، اتفاقات بدی رخ می‌دهد.

منبع: کجارو