به گزارش صنعت كار، بررسي تاريخچه صنعت خودروسازي جهان و مسيري كه شركت ها در راستاي بقا و مقابله با ضرر و زيان اتخاذ كرده اند به وضوح شاهد كارآمد بودن فعل ادغام سازي در اين صنعت مطرح جهاني هستيم.به گزارش صنعت كار، بررسي تاريخچه صنعت خودروسازي جهان و مسيري كه شركت ها در راستاي بقا و مقابله با ضرر و زيان اتخاذ كرده اند به وضوح شاهد كارآمد بودن فعل ادغام سازي در اين صنعت مطرح جهاني هستيم.
جايي كه در دهه هشتاد ميلادي «جياني آنجلي» رئيس اسبق شركت فيات طي پيش بيني تاريخي خود از تجميع خودروسازان و باقي ماندن تنها ۱۲ خودروساز بزرگ به عنوان مهره هاي اصلي اين صنعت خبر داد؛ سخني كه خيلي زود به وقوع پيوست و هم اكنون ۱۴ گروه خودروسازي مادر در حال حكمراني بر اين صنعت هستند و از اين بين ﺷﺶ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺰﺭگ ﻳﻌﻨﻲ ﺟﻨﺮﺍﻝ ﻣﻮﺗﻮﺭﺯ، ﺗﻮﻳﻮﺗﺎ، ﻓﻮﺭﺩ، ﺭﻧﻮ، ﻧﻴﺴﺎﻥ، ﻓﻮﻟﻜﺲ ﻭﺍﮔﻦ ﻭ ﺩﺍﻳﻤﻠﺮ ﻛﺮﺍﻳﺴﻠﺮ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۷۰ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﺵ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺧﻮﺩﺭﻭ ﻭ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﻳﺪﻛﻲ ﺁن ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺩﺍﺭﻧﺪ.
ﺷﺮﻛﺘﻬﺎﻱ ﺑﺰﺭگ ﺧﻮﺩﺭﻭﺳﺎﺯ ﺟﻬﺎﻥ به تدريج جهت ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ ﺭﻗﺒﺎ ، ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﻗﻴﻤﺖ ﻓﺮﻭﺵ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﺧﻮﺩ كردند ﻛﻪ ﺍﻳﻦ تصميم ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺎﺷﻴﻪ ﺳﻮﺩ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ صفر سودي ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ. بدين ترتيب ﺷﺮﻛﺘﻬﺎﻱ ﺧﻮﺩﺭﻭﺳﺎﺯ ﺑﺎ چالشي ﺟﺪﻱ براي ﻛﺴﺐ ﺳﻮﺩ ﻭ ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﺳﻬﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺍﺭ تقاضا ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ و تنها ﺭﺍﻩ ﭼﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﺩﻏﺎﻡ شدن، ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻖ ﻛﺎﻫﺶ ﻗﻴﻤﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﮔﺎﻡ ﻣﻮﺛﺮﻱ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺳﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻀﻤﻴﻦ كنند.
ﺑﻄﻮﺭ ﻛﻠﻲ مي توان ﺍﻫﺪﺍﻑ اصلي در انتخاب رويكرد ﺍﺩﻏﺎﻡ سازي توسط ﺷﺮﻛﺘﻬﺎﻱ ﺧﻮﺩﺭﻭ ﺳﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ به ۶ بخش تقسيم كرد: ۱) ﻛﺎﻫﺶ ﻗﻴﻤﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ۲) ﻛﺎﻫﺶ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎي ﻃﺮﺍﺣﻲ ۳) ﻛﺎﻫﺶ ﺭﻗﺒﺎﻱ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ۴) ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺳﻮﺩ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﺵ ۵) ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﻱ ﺑﺎﻟﻘﻮﻩ ﻭ ﺟﺪﻳﺪ ۶) ﻛﺎﻫﺶ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎي ﺑﺎﺯﺍﺭيابي
فوايد ادغام سازي براي صنعت خودروسازي بديهي است و به خطي مشي كنوني خودروسازان جهاني تبديل شده است تا با بروز كوچكترين ضعف و زيان مالي از سوي شركت ها شاهد طمع ديگر شركت ها براي تصاحب و افزايش زير مجموعه هاي خود باشيم، كه به حق مي توان گفت اين رويكرد در نهايت به نفع شركت هاي در حال ورشكستگي و به پاپرجا ماندن آنها ختم مي شود. نمونه آن را نيز حتي مي توان در اخبار مرتبط با ادغام دو غول خودروسازي جهان يعني فيات كرايسلر و جنرال موتورز با يكديگر در سال ۲۰۱۵ ميلادي جست؛ هرچند به نتيجهاي نرسيد.
در ايران نيز ادغام سازي خودروسازان يكي از پر بحث ترين موضوعاتي بوده است كه در يك دهه اخير در مورد آن در صنعت خودرو صحبت شده است.
بنابر اعلام رئيس اتاق بازرگاني ايران، در حال حاضر ۸۱ خودروساز در كشور به فعاليت مشغولند كه نزديك به ۳۰ خودروساز نسبت به بقيه مطرح تر هستند و از اين بين رقابت اصلي بين دو غول خودروسازي ايران يعني سايپا و ايران خودرو است.
كه با اين اوصاف با توجه اينكه تيراژ شركت‌هاي كوچك بسيار پايين است و اين امر افزايش هزينه توليد را براي آنها در پي دارد و درآمدهاي آنها كفاف هزينه طراحي و توسعه را نمي دهد، تنها راهكار ادغام با شركت هاي بزرگتر است. مهمترين مولفه هاي رقابتي شدن بازار و محصولات، كيفيت بالا و قيمت پايين است كه با بالارفتن تيراژ توليد و رسيدن خودروسازان به سوددهي تحقق مي يابد.
بسياري از از كارشناسان بر اين باورند كه ادغام سازي در ايران در وهله اول بايستي براي شركت هاي كوچك با شركت هاي بزرگتر صورت بگيرد و ادغام دو شركت بزرگ سايپا و ايران خودرو كه هر دو دولتي هستند و دولتي بودن با ادغام سازي منافات دارد نه تنها دردي را دوا نمي كند بلكه مي تواند باعث انحصاري شدن بيش از سابق بازار شود چرا كه در حال حاضر بيش از ۹۰ درصد سهم بازار خودرو كشور در اختيار اين دو خودروساز است. بنابراين اگر قرار به ادغام آنها باشد، ديگر براي هميشه بايد پرونده رقابت ميان آنها را بست.
حال با تمام اين اوصاف بايد منتظر ماند و نظاره كرد كه آيا ايران همچون ديگر كشورها مي تواند از فوايد اين گزينه كه به توفيق اجباري صنعت خودروسازي جهان مشهور است، بهره مند شود يا خير.
منبع: خودروكار