پايگاه خبري تحليلي انتخاب (Entekhab.ir) :

علي ربيعي، سخنگوي دولت دوازدهم، در يادداشتي در شماره امروز روزنامه جمهوري اسلامي نوشت: «امروز در اخبار، مصاحبه فرستاده نماينده اتحاديه اروپا را مي‌خواندم، از اينكه اميدهاي تازه‌‌اي براي حل مسائل باقي مانده در مذاكرات ايجاد شده و احتمال احياي برجام قوت گرفته، بسيار خوشحالم.

نيك مي‌دانم در اقتصادي با ساختارهاي پنجاه ساله معيوب، تحريم مي‌تواند مصايب عظيمي به بار آورد؛ نه فقط اقتصادهاي بيمار، بلكه حتي اقتصادهاي سالم، پويا و توانمند هم در صورت درگيري با شبكه اقتصاد جهاني دچار چالش‌هاي جدي مي‌شوند.
به ياد مي‌آورم بي‌منطق‌ترين و بي‌رحم‌ترين رييس‌جمهور چند دهه اخير در آمريكا «ترامپ» قصد داشت با تحريم ايران آرزوي ديرين تندروهاي آمريكا براي تغيير رژيم را به واقعيت تبديل كند. معمار تحريم هاي ايران در كتاب «هنر تحريم» نوشت كه هدف از تحريم ها داغ كردن زير پاي مردم است يا به عبارت ديگر به شورش كشاندن مردم در خيابان ها.

دولت پيشين در آن شرايط، تنها با اتكا به خدا، توان خود و نخبگاني كه آثار تحريم را باور داشتند و مي‌دانستند كه تحريم ابزار اقتصادي براي دستيابي به هدف سياسي است، به مصاف اين چالش رفت با اين رويكرد بود كه دولت دوازدهم تهديد بي سابقه ترامپ را با درآمد پايين نفت اما توام با تدبير و سرمايه اجتماعي مهار كرد.

در دوران بايدن با آنكه تحريم‌ها باقي ماند اما كارزار فشار حداكثري از هم گسيخت و فشارها براي همكاري تجاري ايران با جهان حتي در زمينه انرژي تا حدي كاسته شد.

بگذريم؛ هدفم بيان اين مطالب نبود، هدفم اين بود كه خوشحالي خود را از گشايش هاي ديپلماتيك برآمده از فعاليت هاي دولت بيان كنم اما نميتوانم از ياد ببرم همين چند وقت پيش، هرگاه مذاكرات به نقطه مطلوب مي‌رسيد، اقليتي در داخل كشور را، غم و غصه فرا مي‌گرفت. وحشت داشتند از اينكه برجام به ثمر برسد و نتايج طبيعي بر آمده از اين توافق بر انتخابات ۱۴۰۰ تاثير بگذارد. در اينجا لازم به يادآوري است كه احياي برجام در آن مقطع زماني اولويت ثانويه دولت بود. اولويت اول به شكست كشاندن بدخواهان ايران بود كه به حذف ايران از نقشه جغرافيا مي انديشيدند. به ياد داريم كه رسانه هاي پترودلاري و ايراني نماها در همسويي با دولت ترامپ او را تشويق به تحريم و عدم دستيابي به توافق را تبيين مي كردند. آناني كه امروز داعيه دارند چه تلخ بود كه آن روز دولت و مردم را تنها گذاشتند. متاسفم كه همان اقليت به جاي همراهي با اهداف ملي با ترفندهاي مختلف نه تنها در راه دولت كارشكني مي كردند بلكه ناخواسته خود را در موازات بدخواهان ايران ستيز قرار دادند. اين فرق آدم‌ها و مشرب‌هاست.

رنج تحريم، رنجي است كه همه دهك‌ها با تمام وجود آن را احساس مي‌كنند. ما خوشحاليم كه رنج مردم كاهش يابد ولو با تدبير رقباي سياسي ما. حاضر نيستيم معيشت و رفاه مردم به گروگان گرفته شود.

باز هم به تفاوت‌ها مي‌انديشم؛ آنروز صف بود و امروز هم صف است . آن روز صدا و سيما به دل صف ها مي‌زد تا بي تدبيري دولت را از آن صف ها بيرون بكشد. امروز اما دوربين ها بازهم به صف مي زنند و البته براي اقناع افكار عمومي. اتفاقا هم رسم حكمراني و هم فتوت اين است كه در بحران به تنش رواني جامعه دامن زده نشود و اين همان روش مناسبي است كه انتظار مي رود.

من سزاوار نمي‌بينم در شرايط تحريم حتي اگر دولت تصميمات غيركارشناسي هم اتخاذ كند، تخريب شود. بدون ترديد همه براي گذار از اين دوران در كنار دولت خواهيم بود.اين است تفاوت آدم‌ها و مشرب ها.

باز هم خاطرات، در ذهنم رژه مي‌روند. در چهارشنبه‌اي كه تكليف انتخابات آمريكا در حال روشن‌شدن بود؛ در جلسه‌اي رسمي، فردي بعد ازتماس با همكارانش با چشماني پر از برق شادي وارد شد و گفت كه در دو ايالت آمريكا توازن به نفع ترامپ در حال شكل‌گيري است و از آن‌سو تعمق افرادي از دولت را با نگاهي دور انديشانه مي‌ديدم كه در مقابل تحريم بايد كشور را مديريت مي‌كردند. اين فرق آدم‌ها و مشرب هاست.

ما امروز خوشحال مي شويم كه ايران ستيزان و جنگ طلبان موفق نشوند. آرزو داريم كه ثبات به بازارها بازگردد و معتقديم كه براي گذار از اين دوران، بايد دولت را چه رواني، چه رسانه‌اي و چه عملي حمايت كرد. از اينرو، هرآنچه در توان داريم براي آرامش جامعه به كار خواهيم برد. اين است تفاوت آدم‌ها و مشرب‌ها.»