تین نیوز

به اعتقاد کارشناسان ریلی، با توجه به شرایط فعلی حمل و نقل ریلی اگرچه سرمایه گذاری بخش خصوصی در خرید و توسعه ناوگان کشش لازم است اما کافی نیست و ممکن است هیچ تاثیری نداشته باشد.

به گزارش تین نیوز، این کارشناسان در توضیح دیدگاه خود، به سرمایه گذاری بخش خصوصی در بخش واگن اشاره کرده و می گویند: واگذاری واگن ها به بخش خصوص در دهه 80 هیچ اثری در بهره وری بخش واگن نداشت.

کارشناسان معتقدند دلیل این امر هم  وجود انحصار سیر و حرکت در دست راه آهن است که موجب  می شود بهره وری ناوگان بهبود نیابد چون مانند گذشته اختیار مانور واگن، تشکیل قطار، نوبت دهی به قطارهای شرکت های حمل و نقل مختلف برای واگذاری به سیر، تخلیه و بارگیری، سرعت سیر در بلاک، تلاقی ها، میزان سیر لکوموتیو و قطار، میزان باری که به لکوموتیو بسته می شود و ... منحصرا به دست شرکت راه آهن باشد.

این کارشناسان  تاکید می کنند سرمایه گذاری بخش خصوصی در تامین لکوموتیو در شرایط فعلی هدر دادن سرمایه است.

بیشتر بخوانید:

واگذاری سیر و حرکت؛ روش اجرایی برای ایجاد تحول ساختاری در حمل و نقل ریلی

پیش‌تر، سعید قصابیان کارشناس حمل و نقل ریلی مقاله ای با عنوان «واگذاری سیر و حرکت؛ روش اجرایی برای ایجاد تحول ساختاری در حمل و نقل ریلی» که در تین نیوز منتشر شد، تاکید کرده بود: به موازات تامین لکوموتیو، در علت یابی کمبود کشش، ریشه مشکل را باید در بهره وری سیستم سیر و حرکت حمل و نقل ریلی جستجو کرد.

وی در بخش دیگری از این مقاله افزوده بود: گرچه راه خصوصی سازی الزاما از کوچه واگذاری اموال دولتی نمی گذرد، اما اگر قصد داریم با واگذاری ناوگان به خصوصی سازی برسیم و امید داشته باشیم که با خصوصی سازی بهره وری و سرعت بازرگانی را افزایش دهیم باید این کار را کامل و جامع انجام بدهیم و علاوه بر واگن و لکوموتیو، انحصار سیر و حرکت را هم از دست راه آهن بگیریم و واگذار کنیم. ایجاد تحول ساختاری در حمل و نقل ریلی از این طریق محقق می شود. بر اساس این فرض که بخش خصوصی به دلیل اینکه با پول خودش کار می کند افزایش بهره وری برایش حکم بقا را دارد.

قصابیان همچنین تاکید کرده بود: واگذاری سیر و حرکت با تدبیر و برنامه ریزی و توجه به ویژگی های خاص سیر و حرکت ریلی ممکن و میسر است. بدیهی است که شبکه و زیرساخت (خط و ابنیه و ایستگاه و علائم) متعلق به دولت است؛ احداث آن با وزارت راه و نگهداری و توسعه آن با راه آهن است و قابل واگذاری نیست. آنچه را می شود واگذار کرد بهره برداری از زیرساخت است.

قصابیان در جمع بندی و نتیجه گیری این مقاله عنوان کرده بود:

1- تصدی گری راه آهن در حوزه سیر و حرکت تا کنون کارنامه قابل دفاعی از خود به جا نگذاشته است. سرعت بازرگانی ریلی موید این ادعا است.

2- واگذاری سیر و حرکت کلید افزایش بهره وری در عناصر مختلف حمل و نقل ریلی از جمله بخش ناوگان و بخش بازرگانی است. ایجاد تحول ساختاری در حمل و نقل ریلی از این طریق محقق می شود.  

3- راه آهن می تواند بدون نگرانی از شبهه ترک وظایف حاکمیتی، مانور، تشکیل قطار، سیر و حرکت قطارها در بلاک، جمع آوری سانحه و امداد و نجات، انجام عملیات تعمیر سبک ناوگان و تامین نیازهای روزانه ناوگان و حتی صدور مجوز سلامت فنی قطارها را به شرکت های خصوصی واجد صلاحیت واگذار کند.

4- آنچه که بر عهده راه آهن باقی می ماند تخصیص ظرفیت شبکه به شرکت های حمل و نقل ریلی متقاضی استفاده از آن و نظارت فنی بر سلامت زیر ساخت و ایمنی سیر است.

5- با توجه به انگیزه بخش خصوصی برای سود آوری، انتظار می رود شیوه عمل پیشنهاد شده در بالا با بهره وری بیشتری نسبت به عملکرد دولتی انجام شود.

6- همه اینها منوط به این است که راه آهن بر شهوت تصدی گری خود لگام بزند.