خلوت تو را به هم زدند مادر؟

به گزارش راه دانا، وضعیت 4 دیپلمات ایرانی که در 14 تیرماه سال 61 در مسیر سفارت ایران در بیروت در یک پست بازرسی توسط یک گروه شبه نظامیان فالانژ، ربوده شدند همچنان در هاله ای از ابهام است. طبق خبرهای رسمی و غیررسمی،این 4 دیپلمات ایرانی که حاج احمد متوسلیان هم جزو آنها بوده است،بعد از ربوده شدن تحویل رژیم صهیونیستی شده‌ بودند.

 

قریب به 34 سال از آن روز می گذرد اما در طی این سالها، هیچ خبر رسمی مبنی بر شهادت یا زنده بودن این 4 دیپلمات ایرانی وجود نداشته است، فقط گاهی مسئولان در سخنرانی های خود شواهدی را بازگو کرده اند که نشان از زنده بودن این عزیزان دارد. سخنرانی های اخیر سردار دهقان وزیر دفاع در خصوص زنده بودن این 4 دیپلمات ایرانی، دوباره بحث در خصوص این پرونده خاک گرفته را به جریان انداخت. سردار دهقان در سخنرانی خود خبر داده که سردار احمد متوسلیان و ۳ دیپلمات ایرانی "زنده و در اسارت رژیم صهیونیستی" هستند.

وزیر دفاع یک روز پس از این سخنرانی، دوباره روی حرف خود ایستاد و گفت: «ادعای ما این است که این ها زنده و در اسارت رژیم صهیونیستی هستند و مدارکی دال بر این موضوع وجود دارد. آنها مسئولیت سلامت و امنیت چهار دیپلمات را باید بر عهده بگیرند و هم از لحاظ حقوقی و هم از لحاظ سیاسی دنبال می‌کنیم تا بتوانیم اینان را آزاد کنیم. دولت این مسئله را پیگیری خواهد کرد.»

این اظهار نظر سردار دهقان، واکنش سید حسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان را به دنبال داشت. وی در سخنرانی خود در مراسم عید «مقاومت و آزادسازی» اعلام کرد که پیکر برخی از شهدای ما هنوز در دست رژیم صهیونیستی است، علاوه بر آن لبنان وظیفه قانونی و اخلاقی لبنان دارد که برای پیگیری وضعیت ۴ دیپلمات ایرانی ربوده شده تلاش کند.

 

در لبنان، دولت این کشور مدت‌ها است که یک کمیته حقیقت‌یاب برای بررسی این موضوع و رسیدن به اطلاعات، تشکیل داده که تاکنون هیچ نتیجه روشنی از بررسی‌های این کمیته منتشر نشده است. اما در سوی دیگر، سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان و بسیاری از شخصیت‌های لبنانی، سمیر جعجع و فالانژها را مسئول ربایش دیپلمات‌های ایرانی دانسته و خواستار روشن‌شدن این موضوع شده‌اند.
پیش از این نیز مقامات متعددی از ایران از جمله شهید غضنفر رکن آبادی سفیر پیشین ایران در بیروت در مراسم سی و یکمین سالگرد ربایش این چهار دیپلمات که 13 تیرماه 1392 در محل سندیکای روزنامه نگاران لبنان برگزار شده بود نیز اعلام کرده بود که، "چهار دیپلمات ربوده شده ایرانی زنده و در زندان های رژیم صهیونیستی هستند".

هنوز به یقین نرسیدیم که حاج احمد زنده است...
سردار قاسم صادقی یکی از همرزمان حاج احمد متوسلیان در این خصوص به کوله بار می گوید:حاج احمد متوسلیان نقش زیادی در تشکیل لشکر27 محمدرسول الله(ص) داشت و برای اسرائیل به یک کابوس تبدیل شده بود.در حقیقت او ابهت اسرائیل را در سال 1361 شکست و این شکست سنگینی برای اسرائیل محسوب می شد که یک ایرانی، از مرز کشورخودش گذشته و به سوریه آمده است تا لرزه به تن آنها بیندازد.

 

وی ادامه می دهد:هدف حاج احمد باز پس گیری ارتفاعات جولان بود که به تسخیر اسرائیل در آمده بود و در این میان، به همراه 3 دیپلمات ایرانی ربوده شد و الان قریب به 34 سال از آن رویداد گذتشه است و هر از گاهی مسئولان ما در سخنرانی های خود شواهدی را مبنی بر زنده بودن حاج احمد و 3 دیپلمات دیگر مطرح می کنند اما مادر شهید اعتقاد دارد که حاج احمد از نظر جسمی دیگر وجود خارجی ندارد و شهید شده است و در این میان، اسرائیلی ها هم صادقانه خبری مبنی بر زنده بودن یا شهادت این عزیزان ارائه نمی دهند و تا زمانی که تکلیف این پرونده مشخص نشده است، ما همچنان در حدس و گمان به سر می بریم.

به گفته سردار صادقی،یکی از همرزمان شهید حاج احمد متوسلیان گمانه زنی های زیادی تا به امروز در خصوص زنده بودن و یا شهادت این 4 دیپلمات ایرانی زده شده است اما هنوز به یقین نرسیده است و نیاز است که مسئولان در کنار سخنرانی های خود و حدس و گمان در خصوص زنده بودن این 4 دیپلمات، به خانواده شان هم رسیدگی کنند چرا که مادر حاج احمدمتوسلیان مدت 10 روزی می شود که در بیمارستان آریا تهران بستری است و می طلبد که با عیادت از این مادر عزیز، نگذاریم که خانواده شان در پیچ و خم زندگی به دست فراموشی سپرده شوند.

مادری که دخترش او را اینگونه توصیف می کند:«مادرم آدم تو دار و آرامی است، بی قراری‌هایش را نشان نمی‌دهد. ظرفیتش از اول زیاد بوده. پنهان گریه می‌کرد و پنهان با او حرف می‌زد. حتما درد دلش حرف هایی با فرزند دارد و دعایی را دائما زیر لب تکرار می‌کند اما از این خلوت‌هایش چیزی برای ما نمی‌گوید.»

حاج احمد نمونه بارزی از یک مبارز مسلمان ایرانی
حاج احمد متوسلیان الگویی از یک مبارز ایرانی در جهان شناخته شده است، فردی که عملیات های مهمی در دوران دفاع مقدس انجام داده و در تشکیل لشکر27 محمد رسول الله(ص) زحمات بی دریغی را متحمل شدند و دل خانواده، ایرانی ها و همرزمانش همچنان برایش می تپد.
وی سال 1332 ه.ش در خانواده‌ای مومن و مذهبی در یکی از محلات جنوب شهر تهران به دنیا آمد. دوران تحصیل ابتدایی خود را در دبستان اسلامی «مصطفوی» به پایان برد. ضمن تحصیل، به پدرش که در بازار به شغل شیرینی فروشی اشتغال داشت، کمک می‌کرد.

پس از پایان دوره ابتدایی، در هنرستان صنعتی، شبانه به تحصیل ادامه داد و در سال 1351 موفق به اخذ دیپلم گردید. سپس به خدمت سربازی اعزام شد و در شیراز دوره تخصصی تانک را گذراند و پس از آن، به سرپل ذهاب اعزام شد.

او در دوران سربازی، فردی مذهبی و مومن بود و در بحث ها، مخالفت خود را با رژیم ستمشاهی بیان می‌کرد. پس از اتمام خدمت سربازی، در یک شرکت تاسیساتی خصوصی استخدام شد و بعد از چند ماه، به خرم‌آباد منتقل گردید و به فعالیت های سیاسی- تبلیغی خود ادامه داد. تا اینکه پس از مدت ها تعقیب و گریز، در سال 1354 توسط اکیپی از کمیته مشترک ضدخرابکاری ساواک دستگیر و روانه زندان شد و مدت پنج ماه را در زندان مخوف فلک‌الافلاک خرم‌آباد در سلولی انفرادی گذراند.

با پیروزی معجزه آسای انقلاب اسلامی، مسئولیت تشکیل کمیته انقلاب اسلامی محل خویش را عهده ‌دار شد. پس از شکل گیری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به این ارگان پیوست و دوشادوش سایر همرزمانش با حداقل امکانات موجود به سازماندهی نیروها همت گماشت.

مبارزه با ضدانقلاب در کردستان
پس از شروع قائله کردستان در اسفندماه سال 1357 به همراه 66 تن از همرزمانش داوطلبانه عازم بوکان شد و به دلیل ابتکار عمل هوشیارانه و فرماندهی قاطع خود توانست کلیه اشرار مسلح را متواری کند و منطقه را از لوث وجود ضدانقلابیون که در راس آنها دمکرات ها قرار داشتند، پاکسازی نماید. او پس از تثبیت مواضع نیروهای انقلاب در بوکان، به شهرهای سقز و بانه رفت..

پس از آن به همراه گروهی از رزمندگان از جمله معاون خود (شهید محمد توسلی) برای فتح سنندج راهی این شهر شد. ستون تحت فرماندهی او از سمت راست شهر، حلقه محاصره ضدانقلاب را در هم شکست و به همراه سرداران رشیدی چون محمد بروجردی و اصغر وصالی، سنندج را آزاد نمود و کمر تجزیه‌طلبان را شکست.  

شرکت در دفاع مقدس
حاج احمد در سال 1360 پس از بازگشت از مراسم حج، ماموریت یافت تا رزم بی‌امان خود را در جبهه‌های جنوب ادامه دهد. او از طرف سردار فرماندهی کل سپاه مامور شد با بکارگیری برادران سپاه مریوان و پاوه تیپ محمدرسول‌الله(ص) – که بعدها به لشکر تبدیل شد – را تشکیل دهد و فرماندهی تیپ مذکور را نیز خود به عهده گیرد. بدین ترتیب به فاصله کوتاهی حاج احمد و سایر سرداران نامی کردستان در معیت شهید بروجردی راهی جبهه‌های جنوب شدند تا تدابیر نوین دفاعی کشور، نظام فرهنگی یگان های رزمی منظم و مکانیزه سپاه در جنوب را سامان بخشیده و آزادسازی مناطق اشغالی خوزستان را سرعت بخشند.

در شب دهم اردیبهشت ماه سال 1361 عملیات بیت‌المقدس آغاز شد و رزمندگان اسلام به فرماندهی حاج احمد از دو محور به مواضع دشمن یورش بردند. نقطه آغاز عملیات، منطقه دارخوین به سمت جاده اهواز – خرمشهر بود که با عبور نیروها از ورود متلاطم کارون به سمت دژ مارد جهت‌دهی شده بود. با وجود حجم سنگین آتش کور و بی‌وقفه یگان های توپخانه ارتش بعث عراق، رزمندگان اسلام توانستند نیروهای دشمن را در این محورها زمین‌گیر کنند و کلیه پاتک های آنها را دفع نمایند.

حضور در لبنان و جاویدالاثر شدن حاج احمد متوسلیان
هنوز طعم شیرین فتح خرمشهر را در ذائقه‌اش احساس می‌کرد که خبر تلخ تهاجم ارتش صهیونیستی به خاک لبنان را شنید.
او در اواخر خرداد سال 1361 طی ماموریتی به همراه یک هیات عالی‌رتبه دیپلماتیک از مسئولین سیاسی – نظامی کشورمان راهی سوریه شد تا راه های مساعدت به مردم مظلوم و بی‌دفاع لبنان را بررسی نماید که به صورت ناجوانمردانه توسط رژیم صهیونیستی ربوده شد و با گذشت 34 سال از آن روز، همچنان یقین و قاطعیتی در خصوص زنده بودن و یا شهادت او و 3 دیپلمات ایرانی وجود ندارد.

حاج احمد! دل دوکوهه برایت تنگ است. دل بسیجی ها. بی تو چرا دروغ؟ سخت می گذرد به ما! این همه سخنران، هیچ کدامش تو نیستی. این همه جبهه، در هیچ کدامش تو نیستی. این همه جنگ، جناب فرمانده! نیستی، نیستی، نیستی!

کوله بار