علی بیت‌اللهی در گفتگو با پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی درباره مشکلات بافت فرسوده تهران و آسیب‌پذیری آن در برابر زلزله اظهار کرد: جمعیت ساکن بافت فرسوده تهران بر اساس آمارهای رسمی یک میلیون و ۲۰۰ هزار و براساس آمارهای غیر رسمی ۱ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر است که این جمعیت، تعداد ساکنان مستقر در بافت است که با عنوان جمعیت شب شناخته می‌شود؛ وگرنه جمعیت روز و شناور این بافت‌ها بسیار بیشتر است. اگر در این بافت‌ها حادثه‌ای مانند زلزله رخ دهد فاجعه انسانی به وقوع می‌پیوندد.

مدیر دفتر زلزله‌شناسی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی در پاسخ به این پرسش که کدام مناطق تهران در حادترین وضعیت از نظر آسیب‌پذیری در برابر زلزله هستند؟ گفت: مناطق متعددی از تهران دچار این وضعیت است؛ بیش از ۵۰ درصد منطقه ۱۰ بین نواب تا جنوب میدان آزادی و جنوب غرب تهران، مناطق ۱۱ ،‌۱۲، ۱۳ و ۱۴ نیز دارای بافت‌های آسیب‌پذیر در برابر زلزله، ریزدانگی، جمعیت بالا و خانه‌هایی با عدم رعایت مقررات ملی ساختمان است که خطرات فراوانی برای خانه‌های واقع در این بافت‌ها در صورت وقوع زلزله در پی خواهد داشت.

وی در پاسخ به پرسش دیگری در خصوص محل قرار گرفتن گسل‌های مهم تهران خاطرنشان کرد: گسل شمال تهران در منطقه تجریش، گسل‌های شمال و جنوب شهر ری و همچنین گسل کهریزک در جنوب تهران، مهم‌ترین و اصلی‌ترین گسل‌های پایتخت محسوب می‌شوند. غیر از اینها نیز بیش از ۵۰ گسل کوچک و فرعی در سراسر تهران و پراکنده در اقصی نقاط شهر واقع شده‌اند که اینها نیز کم‌خطر نیستند. ضمن اینکه ممکن است گسل‌های دیگری در پایتخت وجود داشته باشند که مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی هنوز شناسایی نکرده و زیر خاک پنهان هستند.

این پژوهشگر زلزله‌شناسی تصریح کرد: متأسفانه وضعیت بافت‌های فرسوده تهران به گونه‌ای است که نیازی به زلزله ۷ ریشتری برای تخریب نیست؛ بسیاری از خانه‌های موجود در این بافت‌ها با یک زلزله ۶ ریشتری هم تخریب می‌شوند و فرومی‌ریزند.