ترابر نیوز:

محمد نظرداده است:
 طرح بسیار خوب و ارزنده ای است که علاوه بر افزایش سرعت حمل و نقل کالا، جلوگیری از هدر رفت سوخت، کاهش آلودگی های زیست محیطی، کاهش حوادث جاده ای و تلفات جانی و مالی ناشی از فرسودگی ناوگان باعث ترغیب کامیونداران به تعویض کامیون و سرعت گرفتن خروج ناوگان فرسوده از چرخه حمل و نقل می شود.

سجادپور نظر داده است:
اما سوال این است که آیا دستیابى به موارد یادشده و بعضى موارد دیگر از راه ها و روش هاى متعارف دیگر میسر نیست؟ چطور یک کامیون که مجوز رفتن به بندرعباس را داشته الان حق دریافت بار بالعکس برایش میسر نیست؟

محمد نظر داده است:
قطعا راه های دیگری نیز وجود دارد ولی در اینکه ناوگان فرسوده به دلایل متعدد باید از چرخه حمل و نقل خارج شود شکی نیست و بعید است کسی مخالف باشد.
به هر حال شروع هر طرحی با مشکلات و معایب ریز و درشتی مواجه است و قطعا باید کمک کرد که این اشکالات شناسایی و مرتفع شوند. 

عددیان نظر داده است:
کلیت طرح بسیار بجا و اصولی است اما لازم است برای شروع اجرای آن زمانی تعیین شود. همچنین دو نکته را ابتدا باید روشن کنند و سپس به این امر اقدام نمایند.
اول این که تکلیف کامیون های فرسوده را روشن کنند. در این زمینه پیشنهاد می کنم یا دولت با تعیین قیمتی آنها را بخرد یا با دادن تسهیلات خاصی باعث جبران بخشی از ضرر آنها بشود، یا تخفیفات و مزایایی در مورد مثلا واردات کامیون نو در نظر بگیرد که به یک شکلی انهارا به اینکار ترغیب نماید. 
مطلب دیگر این که اگر قرار است این کامیون ها از رده خارج شوند و به جای آنها از کامیون های چینی استفاده شود باید عرض کنم غالب این کامیون های فرسوده در حال حاضر هم از کامیون های نو چینی با کیفیت تر هستند، بنابراین علیرغم به جا و اصوبی بودن طرح اجرای آن ظرافت هایی نیز دارد که باید درباره آن دقت بیشتری اعمال شود، برای بهتر جاافتادن مطلب باید عرض کنم در دوسه روز گذشته چند طرح بزرگ ملی به دست آقای جهانگیری افتتاح شد که با یک حساب ساده و علمی تعداد کامیونهایی که برای حمل و نقل این طرح های ملی مورد نیاز است بالغ بربیش از 1500 دستگاه می باشد. ما در دو سال گذشته نه 1500 دستگاه کامیون اضافه کردیم نه 1500 نفر راننده تربیت کردیم، پس می بینیم که کار باین سادگی ها نیست و بسیار پیچیده است و  با یک دستور به بنادر کار  اجرایی نمی شود.
گروه کار شناسی می خواهد، هدف گذاری لازم دارد، برنامه ریزی می خواهد. بادستور کار درست نمی شود، همانطور که تا کنون نشده است. بیایید یکبار هم که شده اول چاه را بکنید و بعد منار را........

کیواندریان نظر داده است:
نسبت درآمد به هزینه را اگر در نظر بگیریم بعضی از اقلام مصرفی با عمر کوتاه مدت هستند، دسته ای با عمر متوسط و گروه آخر بلند مدت. لذا کالاهای سرمایه ای که برای ایجاد درآمد مورد استفاده قرار می گیرند، عمدتا شامل گروه بلند مدت هستند که با درآمد کوتاه مدت قابل خریداری نیست. پس نتیجه می گیریم اینگونه برنامه ها باید یک زمان شروع داشته باشد و طی مدت مشخصی، قابلیت اجرا. لذا اجرای قانون یک شبه اصلا میسر نیست زیرا ناوگان کشوری کم شده و قیمت حمل افزایش می یابد.

سیاوشی نظر داده است:
به استناد آمار مستند تا پایان سال 91 حدود 380 هزار دستگاه کامیون و کامیونت حمل کالا در کشور موجود است و قطعا این آمار با اضافه شدن سال های 92 و 93 رو به افزایش نهاد.
پس نتیجه می گیریم به هیچ وجه این تعداد مکانیزم برای حمل کالای کشور کم نیست و در این بخش ما مشکلی نداریم بلکه در مدیریت و استفاده بهینه و صحیح از این ظرفیت عظیم دارای مشکل هستیم. 
همچنین با چه توجیهی باید کامیون های بالای 40 سال را رهسپار مسیرهای دور و درازی همچون بنادر کنیم و آیا نمی شود از این کامیون ها به دلیل کهولت سن و مشکلات متعددی که قبلا عنوان شد فعلا فقط جهت حمل بارهای داخل شهر یا مسافت های زیر 100 کیلومتر استفاده کرد!؟

کیواندریان نظر داده است:
برنامه حمل کشوری، استفاده از جی پی اس در ناوگان، اطلاع رسانی بار به صورت برخط درکل کشور، مدیریت ناوگان توسط شرکت های توانمند و. ......همگی از برنامه های بلند مدت است. امروزه انتخاب مسیرهای حمل توسط مالکین انجام می شود لذا برنامه ریزی آن نیاز به کار بلند مدت دارد.

هدایتی نظر داده است:
اگر بدانید بر سر همین محدودیت ۴۰ سال چه هیاهویی توسط برخی صنوف که از تشخیص حداقلی منافع اعضا هم محروم هستند، ایجاد شد. بهبود و رشد این صنعت آرزوی همه مان است. بهبود فضای کسب و کار برای کسانی که با سرمایه گذاری خودروی بهتری ابتیاع نموده اند. ضمن اینکه صاحبان این خودروها هم از فعالیت منع نشدند، بلکه فقط به دو بندر مراجعه نخواهند نمود که تعداد آنها به یک درصد کل ناوگان کشور نمی رسید. واقعیت این است که در بخش خصوصی سطح تعارض در تعیین و تشخیص منافع واقعی و بلند مدت بسیار بالاست و با این وضعیت انگیزه ای برای اقدام اصولی و زیربنایی هم کمرنگ می‌شود.

سیاوشی نظر داده است: 
همچنان که قبلا ذکر شد در کشور در حال حاضر بیش از 380 هزار دستگاه کامیون و کامیونت حمل کالا وجود دارد که اتفاقا بیش از نیاز هم هست این تعداد مکانیزم و در این زمینه مشکل و کمبودی وجود ندارد و مشکل اصلی در مدیریت این تعداد ناوگان است که باید برای بهره برداری صحیح از این ظرفیت عظیم راهکاری اساسی اندیشید.
با توجه به اینکه طبق گفته مسئولان کامیون های بالای 40 سال فقط یک درصد از کل ناوگان موجود را تشکیل می دهند پس به نظر می رسد خللی ایجاد نمی شود و باعث افزایش کرایه های حمل نخواهد شد. امید است مسئولان به روند خروج ناوگان فرسوده با برنامه ریزی و استفاده از توان و تجربه بخش خصوصی سرعت بیشتری بدهند و همچنین با ایجاد برخی تغییرات موثر و سازنده بیش از پیش بتوان از ناوگان فعلی کشور بهره برد.
به عنوان نمونه اگر بتوان برای دو سر بار کردن کامیون ها چاره ای اساسی اندیشید به صاحبان کامیون ها، شرکت های حمل و نقل، دولت و اقتصاد کشور کمک شایانی می شود.

حاجی ابراهیمی نظر داده است:
دو سر بار نمودن حمل و نقل اولین بار در سال 65 در وزارت راه مطرح شد و به همین جهت در سال های 68 و 69 اولین تانکرهای چند منظوره و بونکرهای دو منظوره طراحی و ساخته شد. مجری طرح شرکت حمل و نقل جمهوری اسلامی بود. اما با توجه به برنامه های تو سعه ای کشور این برنامه مقطعی تشخیص داده شد و قرار شد جهت ترانشیب کالاها بالاخص در مرزها تزمینال سازی توسعه یابد.
اما ترمینال سازی برای بنگاه ها دقیقا تعریف نشد و ظاهرا با گاراژداری فرقی نداشت و تیر پارکها ساخته شد. در حالیکه ترمینال جهت یک سیستم لجستیکی حمل و نقل در نقاط حساس و بحرانی توسعه می یابد. علم لجستیک حمل و نقل آنقدر ناشناخته ماند که شرکت های فورواردر وظایف شرکت های کریر را بعلاوه انجام امور ترانزیت در مرزها کافی دانستند. اگر آموزش لازم به فورواردرها داده می شد آنگاه شاهد توسعه ترمینال ها بودیم و کریرها نیز به توسعه و بهبود ناوگان معطوف می شدند. 
لجستیک زیرساختها بر اساس قواعد هرم لجستیک طراحی می گردد.
لجستیک حمل و نقل لجستیک انرژی لجستیک بانکی و مالی و سرمایه گذاری سه راس مثلث قاعده هرم لجستیک زیرساخت ها هستند و اگر طرح های جامع توسعه ای به طور همزمان و مطابق با یکدیگر طراحی شود تناسب ها و تقدم های سرمایه گذاری به نتیجه مطلوب منجر خواهد شد. 
متاسفانه مباحثی نظیر بنادر خشک مراکز لجستیکی، شهرک های لجستیکی و دهکده های بار بار اندازها و نظایر آن حلقه های مفقوده لجستیک حمل و نقل ایران هستند و اگر مبحث بنادر خشک مطرح می شود صرفا جنبه های فنی حمل و نقل مطرح می شود نه توسعه تجارت حمل و نقل. 
اگر تحقیقات فنی و بازرگانی حمل و نقل انجام شده بود بالاخص با باز شدن مرزهای ترانزیت ایران، شاهد میلیاردها دلار سرمایه گذاری خارجی در ایران بودیم. 

معینی نظر داده است:
 دوسر بار کردن مکانیزم های حمل و نقل به برای راننده مفید ولی برای صاحب کالا و تولید کننده چندان مفید نیست و این مشکلی است که در حال حاضر جهت حمل محصولات فولادی در شرکت فولاد مبارکه با آن مواجه شده ایم. از طرفی راننده مسیرهایی را انتخاب می کند که حتما در مسیر برگشت بار داشته باشد و نیز به دلیل آنکه مکانیزم (تریلر) چند منظوره طراحی شده است از ظرفیت کامل آن نمی توان استفاده کرد، در خصوص از رده خارج کردن مکانیزم های فرسوده پیشنهاد می گردد دولت با دادن وام به رانندگان امکان نوسازی ناوگان را فراهم ولیکن از طرف دیگر با همکاری شرکت های برزگی مثل فولاد مبارکه تامین بار جهت این رانندگان را تضمین نماید.

سیاوشی نظر داده است:
اتفاقا برای تولیدکنندگان بسیار عالی است.
مثلا کامیون هایی که از بنادر امام و عباس به سمت اصفهان بار آورده اند برای برگشت به دنبال بار هستند و در صورت هدایت صحیح این کامیون ها و برنامه ریزی صحیح می توان به بهترین نحو از این ظرفیت استفاده کرد.
بنده اطلاع دقیق دارم که بسیاری از کامیون هایی که از خوزستان به سمت اصفهان بار می آورند پس از تخلیه بار خویش خالی به مبدا بر می گردند یا مثلا کامیون های حامل بار از اصفهان به تهران نیز همین حالت را دارند. در زمان مسئولیتم در حمل و نقل فولاد با اطلاع از این موضوع و همچنین برنامه ریزی لازم جهت جذب این نوع کامیونها تقریبا تا 100درصد بارهای صادراتی به مقاصد صادراتی را حمل می کردیم. 
از سویی راننده چون مالک کامیون است پس حق دارد بهترین مسیر را انتخاب کند ولی اگر برای این راننده ها هم برنامه وجود داشته باشد قطعا می توان در مسیر دلخواه هدایتشان کرد.

رحمانی نظر داده است:
 دو سر بار وقتی محقق می شود که توسعه متوازن اقتصادی در یک کشور برقرار باشد.

سیاوشی نظر داده است:
دو سر بار را به صورت منطقه ای و بین استان های پربار می توان اجرایی کرد. مثلا بین استان هایی مانند اصفهان، تهران، خوزستان، هرمزگان و غیره...
در خصوص ناوگان فرسوده به دلیل وضعیت نقدینگی فعلا شاید نمی شود روی وام دولت حساب باز کرد.  هرچند فکر نمی کنم با کمبود ناوگان در این شرایط مواجه باشیم حتی در صورت خروج ناوگان فرسوده بالای 30 سال.